Komponenty wirtualne są zapisywane wewnątrz pliku złożenia, a nie w odrębnych plikach części lub podzespołów.
Komponenty wirtualne są szczególnie użyteczne w projektowaniu od góry w dół. Podczas stadium koncepcyjnego procesu projektowania, kiedy to występują częste eksperymenty i zmiany w strukturze złożenia i komponentów, używanie komponentów wirtualnych ma szereg zalet w porównaniu z metodą projektowania od dołu w górę:
-
Możliwość zmiany nazw tych komponentów wirtualnych w drzewie operacji FeatureManager, bez konieczności otwierania, zapisywania jako kopii i używania polecenia Zastąp komponenty.
- Możliwość uniezależnienia jednego wystąpienia komponentu wirtualnego od innych wystąpień w jednym kroku.
- Folder, w którym przechowywane jest złożenie, nie jest zaśmiecany plikami nieużywanych części i złożeń, które powstają w wyniku iteracji projektów komponentów.
Podczas tworzenia komponentów w kontekście złożenia, oprogramowanie domyślnie zapisuje je wewnątrz pliku złożenia jako komponenty wirtualne.
Można zmienić ustawienie domyślne tak, by nowe komponenty były zapisywane zewnętrznie w oddzielnych plikach części lub podzespołów, a nie jako komponenty wirtualne.
Komponent wirtualny można zapisać do pliku zewnętrznego.