Glosariusz

A B C D E F G H I J K L M N O P R S T U V W X Z

Operacja, szkic lub adnotacja są wchłonięte, gdy zostaną zawarte w innym elemencie (zwykle operacji) w drzewie operacji FeatureManager. Przykładem mogą być: szkic profilu i ścieżka profilu w operacji baza-wyciągnięcie po ścieżce lub adnotacja oznaczenie gwintu w operacji otwór.

Narzędzia wyrównania pomagają ustawić adnotacje i wymiary w jednej linii (do lewej, do prawej, u góry, u dołu, itd.). Aby uzyskać informacje na temat wyrównywania części w złożeniu, patrz: wiązanie.

Widok rysunku, w którym jeden lub więcej widoków wyświetlanych z użyciem linii długa kreska dwie kropki jest nałożonych na pierwotny widok. Widoki pozycji alternatywnej są często używane, aby ukazać zakres ruchu złożenia.

(1) Koniec linii wiodącej, która jest dołączona do notatki, bloku lub innej adnotacji. Patrz punkt przytwierdzenia. (2) Formaty arkusza zawierają punkty zakotwiczenia dla listy materiałów, tabeli otworów, tabeli poprawek i listy elementów konstrukcji spawanej.

Notatka tekstowa lub symbol, który dodaje specyficzną intencję projektową do części, złożenia lub rysunku. Specyficzne typy adnotacji obejmują: notatki, objaśnienia otworów, symbole wykończenia powierzchni, symbole bazy pomiarowej, pola odniesienia, symbole tolerancji położenia i kształtu, symbole spoiny, odnośniki i wielokrotne odnośniki. Adnotacje stosowane tylko do rysunków obejmują: znaczniki środka, adnotacje linii środkowej, kreskowania obszaru oraz bloki.

Objaśnienia te wyświetlają kolory i tekstury ściany, operacji, obiektu oraz części znajdującej się pod wybranym elementem i stanowią skróty do edycji kolorów i tekstur.

Wzór kreskowania lub wypełnienie zastosowane do wybranej ściany lub do zamkniętego szkicu na rysunku. Patrz kreskowanie.

Dokument, w którym części, operacje i inne złożenia (podzespoły) są ze sobą powiązane. Części i podzespoły istnieją w dokumentach oddzielnie od złożenia. Na przykład tłok w złożeniu może być powiązany z innymi częściami, takimi jak korbowód lub cylinder. To nowe złożenie może następnie zostać użyte jako podzespół w złożeniu silnika. Nazwy plików złożeń SOLIDWORKS mają rozszerzenie .SLDASM. Patrz: podzespół ,

Koniec linii wiodącej dołączony do modelu (np. do krawędzi, wierzchołka lub ściany) lub do arkusza rysunku. Patrz punkt zakotwiczenia.

Linia prosta, która może być użyta, aby utworzyć geometrię modelu, operacje lub szyki. Oś można utworzyć na wiele różnych sposobów, np. wykorzystując przecięcie dwóch płaszczyzn. Patrz: oś tymczasowa, geometria odniesienia.

Etykietuje części w złożeniu, typowo uwzględniając numery elementu i ilość. W rysunkach numery elementów są skojarzone z wierszami w liście materiałów (LM). Patrz: wielokrotny odnośnik.

Pierwsza operacja bryły w części.

Zbiory wymiarów mierzonych od tej samej krawędzi lub wierzchołka na rysunku. Patrz łańcuch wymiarowy.

Operacja w części arkusza blachy. Zgięcie wygenerowane z zaokrąglonego narożnika, ściany cylindrycznej lub ściany stożkowej jest zgięciem zaokrąglonym. Zgięcie wygenerowane z naszkicowanych linii prostych jest zgięciem ostrym.

Patrz sfazowanie.

Tabela, która jest wstawiana do rysunku celem wyszczególnienia części używanych w złożeniu.

Patrz zaokrąglenie.

Zdefiniowana przez użytkownika adnotacja, której można używać w częściach, złożeniach i w rysunkach. Blok może zawierać tekst, elementy szkicu (z wyjątkiem punktów) oraz kreskowanie obszaru i może zostać zapisany w pliku do użycia w przyszłości, na przykład jako dostosowane objaśnienie lub logo firmy.

Patrz: lista materiałów.

Technika modelowania złożeń, w której tworzymy części, a następnie wstawiamy je do złożenia. Patrz projektowanie od góry w dół.

Wyobrażona ramka utworzona przez oprogramowanie SOLIDWORKS, która całkowicie otacza model, komponent lub widok rysunku.

Widok rysunku, który odsłania wewnętrzne szczegóły widoku rysunku poprzez usunięcie materiału z zamkniętego profilu, zwykle splajnu.

Patrz forma.

Krzyżyk wskazujący środek okręgu lub łuku.

Linia środkowa to linia typu długa kreska dwie kropki, która wyznacza oś symetrii na szkicu lub rysunku.

Tworzy skośną powierzchnię na wybranej krawędzi lub wierzchołku. Możemy stosować sfazowania zarówno dla szkiców jak i dla operacji.

Zależna operacja skojarzona z uprzednio zbudowaną operacją. Na przykład sfazowanie na krawędzi otworu jest potomkiem rodzica, którym jest otwór.

W czasie szkicowania, jeżeli klikniemy, a następnie zwolnimy wskaźnik, znajdziemy się w trybie kliknij-kliknij. Należy przesunąć wskaźnik i kliknąć ponownie, aby zdefiniować kolejny punkt w sekwencji szkicu.

Jeżeli klikniemy i przeciągniemy wskaźnik w czasie szkicowania, przejdziemy do trybu kliknij-przeciągnij. Gdy zwolnimy wskaźnik, element szkicu zostanie dokończony.

Zamknięty profil (lub zamknięty kontur) to szkic lub element szkicu, który nie posiada żadnych odsłoniętych punktów końcowych (na przykład okrąg lub wielokąt).

Przeciwieństwo rozstrzelenia. Czynność zwinięcia przywraca części rozstrzelonego złożenia do ich normalnych pozycji.

Funkcja złożeń, która wykrywa kolizje pomiędzy komponentami podczas ich ruchu lub obrotu. Kolizja występuje, gdy element w jednym z komponentów jest wspólny z dowolnym elementem w innym komponencie.

Dowolna część lub podzespół w złożeniu

Wariacja części lub złożenia w ramach jednego dokumentu. Wariacje mogą obejmować różne wymiary, operacje i właściwości. Na przykład pojedyncza część, taka jak śruba, może zawierać różne konfiguracje, które różnią się od siebie średnicą i długością. Patrz tabela konfiguracji.

Element usytuowany po lewej stronie okna SOLIDWORKS i służący do tworzenia, wybierania oraz przeglądania konfiguracji części i złożeń.

Patrz relacja.

Charakterystyka elementu szkicu wskazująca, że element ten jest używany do tworzenia innej geometrii, lecz sam w sobie nie jest używany do tworzenia operacji. Patrz geometria odniesienia.

Ciągłość definiuje punkt złącza pomiędzy dwiema krzywymi lub powierzchniami. Większa ciągłość oznacza słabiej widoczny punkt złącza. Ciągłość G0, G1 i G2 jest niezależna od parametryzacji krzywej lub powierzchni. Ciągłość C0, C1 i C2 jest zależna od parametryzacji krzywej lub powierzchni. Ogólnie ciągłość C jest ostrzejsza niż ciągłość G. Na przykład ciągłość C2 zawsze implikuje ciągłość G2, a ciągłość C1 zawsze implikuje ciągłość G1, co nie jest prawdziwe w drugą stronę.

O krzywych lub powierzchniach, które się stykają, mówi się, że mają ciągłość G0 lub ciągłość kontaktową. Krzywe lub powierzchnie, które są styczne, mają ciągłość G1 lub ciągłość styczną. Krzywe lub powierzchnie, dla których tempo zmiany promienia krzywizny jest takie samo w miejscu zetknięcia się, mają ciągłość G2, nazywaną również krzywizną ciągłą. Krzywizny ciągłej można użyć przy tworzeniu zaokrągleń łączących ściany. Wyciągnięcie po profilach ze stycznością boczną jest przykładem poziomu G1.

Jeśli punkt złącza dwóch krzywych lub powierzchni to G2 (krzywizna ciągła), ciągłość może nie być na poziomie C1 czy nawet C2, ponieważ krzywe lub powierzchnie mogą być parametryzowane tak, że przy identycznej zmianie parametru przy złączu punkt złącza na jednej krzywej lub powierzchni może przesunąć się bardziej niż parametryzowany punkt na drugiej krzywej lub powierzchni. Jeśli jednak stykające się krzywe lub powierzchnie są tak sparametryzowane, że wielkość przesunięcia dla każdego punktu jest taka sama, to ciągłość złącza jest stopnia C1 i C2 oraz G1 i G2.

Układ płaszczyzn używanych do przypisywania współrzędnych kartezjańskich do operacji, części i złożeń. Dokumenty części i złożeń zawierają domyślne układy współrzędnych. Inne układy współrzędnych można zdefiniować przy użyciu geometrii odniesienia. Układy współrzędnych mogą być używane w połączeniu z narzędziami pomiaru oraz do eksportowania dokumentów do innych formatów plików.

Adnotacja, która reprezentuje gwinty.

Wzór lub wypełnienie stosowane w widokach rysunków, takich jak widoki przekrojów i wyrwania.

Krzywizna jest równa odwrotności promienia krzywej. Krzywiznę można wyświetlać w różnych kolorach, w zależności od lokalnego promienia krzywizny (zwykle powierzchni).

Operacja, która usuwa materiał z części przy użyciu takich czynności, jak wyciągnięcie, obrót wokół linii środkowej, wyciągnięcie po profilach, wyciągnięcie po ścieżce, pogrubienie, wgłębienie i tak dalej.

Wymiar, relacja lub widok przekroju rysunku, które nie są w pełnej pamięci. Na przykład, jeżeli element geometrii jest zwymiarowany, a później geometria ta zostanie usunięta, wymiar ten stanie się nieaktualny.

Z pomocą narzędzia Defeature, można usuwać szczegóły z części lub złożenia i zapisywać wyniki w nowym pliku, w którym szczegóły są zastąpione za pomocą "pustych" brył (czyli brył bez historii ani definicji operacji). Można następnie udostępnić nowy plik bez ujawniania wszystkich szczegółów projektu danego modelu.

Geometria, która nie jest zdefiniowana za pomocą wymiarów lub relacji może poruszać się swobodnie. W szkicach dwuwymiarowych (2D) występują trzy stopnie swobody: ruch wzdłuż osi X oraz Y, a także obrót wokół osi Z (oś normalna do płaszczyzny szkicu). W szkicach trójwymiarowych (3D) i w złożeniach występuje sześć stopni swobody: ruch wzdłuż osi X, Y i Z oraz obrót wokół osi X, Y i Z. Patrz niedodefiniowane .

Wyprowadzona część to nowa baza, odbicie lustrzane lub część komponentu utworzona bezpośrednio z istniejącej części i połączona z pierwotną częścią tak, że zmiany w pierwotnej części znajdują odzwierciedlenie w części wyprowadzonej.

Kopia szkicu w tej samej części lub w tym samym złożeniu, która jest połączona z pierwotnym szkicem. Zmiany wprowadzone w pierwotnym szkicu są odzwierciedlane w szkicu wyprowadzonym.

Design Clipart wyszukuje specyficzne foldery, znajduje i rozdziela pliki oraz wyodrębnia dane, które mogą następnie zostać ponownie użyte w SOLIDWORKS. Używa Wyszukiwania SOLIDWORKS.

Zlokalizowana w Okienku zadań, Biblioteka projektu stanowi centralną lokalizację dla takich elementów wielokrotnego użytku, jak części, złożenia, itd.

Arkusz kalkulacyjny programu Excel, który jest używany do tworzenia wielu konfiguracji w dokumencie części lub złożenia. Patrz konfiguracja.

Format rysunku, który pozwala na otwieranie rysunków i pracę z nimi bez ładowania odpowiednich modeli do pamięci. Modele te są ładowane według potrzeb.

Część większego widoku i zwykle jego skala jest większa niż w widoku pierwotnym.

Linia wymiaru liniowego tworzy odniesienie tekstu wymiaru do pomocniczych linii wymiarowych, wskazujących wymiarowany element. Linia wymiaru kątowego tworzy odniesienie tekstu wymiaru bezpośrednio do wymiarowanego obiektu.

Ten element znajduje się po lewej stronie okna SOLIDWORKS i służy do zarządzenia wymiarami oraz tolerancjami utworzonymi przy użyciu DimXpert Wymiarów dla części.

Jest to zbiór narzędzi, które stosują wymiary i tolerancje do części, zgodnie z wymogami normy ASME Y14.41-2003.

Menedżer wyświetlania DisplayManager wyszczególnia wyglądy, kalkomanie, światła, scenę i kamery zastosowane w bieżącym modelu. Z menedżera wyświetlania DisplayManager można przeglądać zastosowaną zawartość i dodawać, edytować lub usuwać elementy. Kiedy dodana jest aplikacja PhotoView 360, menedżer wyświetlania DisplayManager umożliwia również dostęp do opcji PhotoView.

Punkt w adnotacji wyświetlany w postaci kwadratu czerwoną przerywaną linią, w którym można przytwierdzić linię wiodącą z uskokami.

Plik zawierający część, złożenie lub rysunek.

Stopień zwężenia lub kąt ściany. Zwykle stosowane jest ono w formach lub odlewach.

Dwuwymiarowa reprezentacja trójwymiarowej części lub złożenia. Nazwy plików rysunków SOLIDWORKS mają rozszerzenie .SLDDRW.

Strona w dokumencie rysunku.

Patrz wymiar orientacyjny.

Wymiar sterujący (zwany również wymiarem modelu) ustala wartość dla elementu szkicu. Może on również sterować odległością, grubością i parametrami operacji.

Funkcja złożeń, która wykrywa prześwity pomiędzy komponentami podczas ich ruchu lub obrotu. Prześwit to minimalna odległość pomiędzy dowolnym elementem jednego z komponentów a dowolnym elementem innego komponentu.

Pojedyncza zewnętrzna granica operacji.

Operacja arkusza blachy, która łączy zgięcie i wypust w jednej operacji.

Komponent odniesienia używany do wybierania komponentów w oparciu o ich położenie względem objętości otoczki. Otoczki są ignorowane w operacjach złożenia, takich jak lista materiałów oraz właściwości masy.

Tworzy matematyczną zależność pomiędzy wymiarami szkicu, używając nazw wymiarów jako zmiennych, bądź też pomiędzy parametrami operacji, takimi jak głębokość operacji wyciągnięcia lub liczba wystąpień w szyku.

Ukazuje złożenie, w którym komponenty są oddzielone od siebie, zwykle w celu ukazania sposobu montażu mechanizmu.

Zapisywanie dokumentu SOLIDWORKS w innym formacie w celu wykorzystania go w innych aplikacjach CAD/CAM, do szybkiego makietowania, w sieci Web lub oprogramowaniu graficznym.

Linia, która odchodzi od modelu, wskazując punkt, od którego mierzony jest wymiar.

Operacja, która dokonuje liniowego rzutowania szkicu celem dodania materiału do części (w przypadku bazy lub dodania) albo usunięcia materiału z części (w przypadku wycięcia lub otworu).

Możliwy do wybrania obszar (planarny lub inny) modelu lub powierzchnią posiadającą granice, która pomaga zdefiniować kształt modelu lub powierzchni. Na przykład prostokątna bryła posiada sześć ścian. Patrz powierzchnia.

Patrz łączniki Smart Fasteners.

Indywidualny kształt, który w połączeniu z innymi operacjami tworzy część lub złożenie. Niektóre operacje, takie jak dodania i wycięcia, oparte są na szkicach. Inne operacje, takie jak skorupy i zaokrąglenia, modyfikują geometrię operacji. Jednakże nie wszystkie operacje posiadają związane z nimi geometrie. Operacje są zawsze wyszczególniane w drzewie operacji FeatureManager. Patrz: powierzchnia , operacja poza kontekstem .

W ScanTo3D, linie operacji tworzą granice pomiędzy obszarami. Można edytować linie operacji w menedżerze właściwości PropertyManager Automatyczne tworzenie powierzchni.

Ten element znajduje się po lewej stronie okna SOLIDWORKS i przedstawia zarys widoku aktywnej części, złożenia lub rysunku.

Wypełnienie lub kreskowanie powierzchni. Wypełnienie można również stosować do łat na powierzchniach.

Wewnętrzne wyokrąglenie narożnika lub krawędzi na szkicu, bądź też krawędzi na powierzchni lub bryle.

Narożnik gdzie trzy zaokrąglone krawędzie spotykają się na jednym wierzchołku.

Tolerancja pomiędzy otworem a wałkiem.

Narzędzia działające jak tłoczniki, które zginają, rozciągają lub w inny sposób formują arkusz blachy, aby utworzyć takie operacje formowania jak szczeliny, lance, odgięcia i żebra.

Szkic gdzie wszystkie linie i krzywe szkicu, a także ich pozycje, są opisane przez wymiary lub relacje albo przez wymiary i relacje, i nie mogą być przenoszone. Całkowicie zdefiniowany szkic wyświetlany jest w kolorze czarnym.

Zbiór standardowych symboli, które określają charakterystykę geometryczną i wymagania wymiarowe operacji.

Zmienna, którą definiujemy do użycia w równaniach, dostosowanych właściwości, itd.

Obszar w oknie SOLIDWORKS, w którym pojawia się część, złożenie lub rysunek.

Można użyć Układów siatki, aby nakierować umieszczenie członów konstrukcyjnych, umieszczać sprzęt lub dostarczać wizualne odniesienie do ogólnego projektu.

Dwuwymiarowa lub trójwymiarowa krzywa używana do prowadzenia wyciągnięcia po ścieżce lub wyciągnięcia po profilach.

Strzałka, kwadrat lub okrąg, który można przeciągać w celu dostosowania rozmiaru lub położenia elementu (np. operacji, wymiaru lub elementu szkicu).

Krzywa definiowana przez skok, obroty i wysokość. Helisy można na przykład użyć jako ścieżki dla operacji wyciągnięcia po ścieżce, w celu wycięcia gwintu w śrubie.

Operacja części arkusza blachy, która dokonuje zawinięcia na krawędzi części. Podwinięcie może być otwarte, zamknięte, podwójne lub typu łezka.

(ukryte linie usunięte) Tryb wyświetlania, w którym wszystkie krawędzie modelu niewidoczne pod aktualnym kątem patrzenia są usunięte z ekranu.

(ukryte linie widoczne) Tryb wyświetlania, w którym wszystkie linie modelu, które nie są widoczne pod aktualnym kątem patrzenia są wyświetlane w kolorze szarym lub linią przerywaną.

Tabela zestawiająca rozmiar i lokalizację (od określonego bazowego początku układu współrzędnych) określonych otworów w widoku rysunku.

Patrz skorupa.

Otwieranie plików z innych aplikacji CAD jako dokumentu SOLIDWORKS.

Operacja posiadająca odniesienia zewnętrzne do geometrii innego komponentu. Operacja w kontekście zmienia się automatycznie, jeżeli geometria modelu lub operacji odniesienia ulegnie zmianie.

System automatycznie tworzy (wnioskuje) relacje pomiędzy przeciąganymi elementami (elementami szkicu, adnotacjami i komponentami) oraz innymi elementami i geometrią. Jest to przydatne podczas ustawiania pozycji elementów w stosunku do siebie nawzajem.

Element w szyku lub komponent w złożeniu, który występuje więcej niż jeden raz. Bloki są wstawiane do rysunków jako wystąpienia definicji bloków.

Funkcja pozwalająca na szybkie tworzenie i modyfikowanie geometrii modelu.

Narzędzie wyświetlające wszelkie obszary przenikania pomiędzy wybranymi komponentami w złożeniu.

Krzywe, które podążają za stałymi kierunkami UV.

(1) Operacja arkusza blachy dodaje materiał do części poprzez utworzenie dwóch zgięć z naszkicowanej linii. (2) Narzędzie szkicu, które dodaje uskoki do szkiców.

Narzędzie zespalające dwie lub więcej ścian lub powierzchni w jedną. Krawędzie powierzchni muszą do siebie przylegać, a nie zachodzić na siebie, lecz nigdy nie mogą być planarne. Nie ma różnicy w wyglądzie ściany lub powierzchni po połączeniu.

Warstwa na rysunku może zawierać wymiary, adnotacje, geometrie oraz komponenty. Można przełączać widoczność poszczególnych warstw, aby uprościć rysunek lub przypisać właściwości do wszystkich elementów w danej warstwie.

Szkic zawierający ważne elementy szkicu, wymiary oraz relacje. Odniesienia do elementów w szkicu układu tworzymy podczas tworzenia nowych szkiców, budowania nowych geometrii lub ustalania pozycji komponentów w złożeniu. Takie rozwiązanie ułatwia aktualizowanie modelu, ponieważ zmiany wprowadzane w szkicu układu są przenoszone na cały model.

Linia ciągła biegnąca od adnotacji (notatki, wymiaru, itd.) do operacji.

Często używana operacja lub kombinacja operacji, którą tworzy się raz, a następnie zapisuje do późniejszego użycia.

Część w złożeniu lub rysunku posiadająca tylko podzbiór jej danych modelu załadowany do pamięci. Pozostałe dane modelu są ładowane według potrzeb. Poprawia to wydajność systemu w przypadku dużych i skomplikowanych złożeń. Patrz w pełnej pamięci.

Prosty element szkicu posiadający dwa punkty końcowe. Linię można utworzyć poprzez rzutowanie na szkic zewnętrznego elementu, takiego jak krawędź, płaszczyzna, oś lub krzywa szkicu.

Patrz wspólne wartości.

Operacja bazy, dodania, wycięcia lub powierzchni utworzona poprzez przejście pomiędzy profilami.

Operacja arkusza blachy, która tworzy formę zrolowaną lub kształt przejściowy z dwóch szkiców otwartych profili. Zgięcia wyciągnięte po profilach często tworzą leje i rynny.

Narzędzie, które służy oszacowaniu takich właściwości części lub złożenia, jak objętość, obszar powierzchni, środek ciężkości, itd.

Zależność geometryczna pomiędzy częściami w złożeniu, taka jak relacja wspólności, równoległości, styczności, itd. Patrz SmartMates.

Określają jeden lub więcej elementów komponentu do użycia dla automatycznego wiązania. Gdy przeciągniemy komponent posiadający odnośnik wiązania do złożenia, oprogramowanie próbuje odnaleźć inne kombinacje tej samej nazwy odnośnika wiązania i typu wiązania.

Zbiór wiązań, które są rozwiązywane łącznie. Kolejność, w jakiej wiązania pojawiają się w folderze Wiązania, nie ma znaczenia.

(1) Operacja lustra stanowi kopię wybranej operacji odbitej w lustrze względem płaszczyzny lub ściany planarnej. (2) Operacja lustra elementu szkicu stanowi kopię wybranego elementu szkicu, która jest odbita w lustrze względem linii środkowej. Jeżeli zmodyfikujemy pierwotną operację lub szkic, wówczas kopia odbita w lustrze zostanie zaktualizowana, aby odzwierciedlić te zmiany.

Operacja arkusza blachy, która łączy ze sobą wiele odgięć krawędzi i zagina narożniki.

Trójwymiarowa geometria bryłowa w dokumencie części lub złożenia. Jeżeli dokument części lub złożenia zawiera wiele konfiguracji, wówczas każda z konfiguracji jest odrębnym modelem.

Wymiar określony w szkicu lub operacji w dokumencie części lub złożenia, definiujący niektóre elementy w modelu 3D.

Cecha charakterystyczna lub wymiar geometrii operacji, który może zostać użyty w rysunkach opisywania szczegółów.

Widok rysunku części lub złożenia.

Zestaw narzędzi używanych do kształtowania roztopionego tworzywa sztucznego lub innych materiałów w część. Projektujemy formę używając sekwencji zintegrowanych narzędzi, które tworzą rdzeń i gniazdo, a które są wyprowadzonymi częściami dla części z formy.

Badania ruchu są graficzną symulacją ruchu i właściwości wizualnych w modelach złożeń. Analogicznie do konfiguracji, nie zmieniają one oryginalnego złożenia ani jego właściwości. Wyświetlają zmiany modelu w oparciu o dodane przez użytkownika elementy symulacji.

Część posiadająca odrębne obiekty bryłowe w tym samym dokumencie części. W przeciwieństwie do komponentów w złożeniach, części wieloobiektowe nie są dynamiczne.

Pliki DXF i DWG pozostają w oryginalnym formacie (nie są przekształcane do formatu SOLIDWORKS), kiedy są przeglądane w arkuszach rysunku (tylko do przeglądania).

Kontur (lub profil) nie przecinający się to szkic, w którym elementy nie przecinają się nawzajem. Na przykład prostokąt jest konturem nie przecinającym się, podczas gdy krzyż przecina sam siebie.

(Object Linking and Embedding - Łączenie i osadzanie obiektów) to format plików Windows. W dokumentach SOLIDWORKS można osadzać obiekty OLE.

Otwarty profil (lub otwarty kontur) to szkic lub element szkicu, który posiada odsłonięte punkty końcowe. Na przykład profil w kształcie litery U jest otwarty.

Ciąg wymiarów mierzonych od współrzędnej zerowej na rysunku lub szkicu.

Początek układu współrzędnych modelu wyświetlany jest w postaci trzech szarych strzałek i oznacza współrzędne (0,0,0) modelu. Gdy szkic jest aktywny, początek układu współrzędnych wyświetlany jest kolorem czerwonym i oznacza współrzędne (0,0,0) szkicu. Można dodawać wymiary i relacje do początku układu współrzędnych modelu, ale nie do początku układu współrzędnych szkicu.

Operacja z odniesieniem zewnętrznym do geometrii innego komponentu, który nie jest otwarty. Patrz operacja.

Szkic jest przedefiniowany, gdy wymiary lub relacje są sprzeczne lub zbędne.

Patrz widok pozycji alternatywnej.

Wartość używana do zdefiniowania szkicu lub operacji (często jest to wymiar).

Istniejąca operacja, od której zależą inne operacje. Na przykład w bloku z otworem, blok jest rodzicem dla potomka, jakim jest operacja otworu.

Pojedynczy obiekt trójwymiarowy zbudowany z operacji. Część może stać się komponentem w złożeniu i może zostać przedstawiona w postaci dwuwymiarowej na rysunku. Przykładami części są śruby, szpilki, podkładki, itp. Nazwy plików części SOLIDWORKS mają rozszerzenie .SLDPRT. Patrz: część wieloobiektowa.

Szkic, krawędź lub krzywa używana przy tworzeniu wyciągnięcia po ścieżce lub wyciągnięcia po profilach.

Szyk powtarza wybrane elementy szkicu, operacje lub komponenty w formie matrycy, która może być liniowa, kołowa lub oparta na szkicu. Jeżeli operacja źródłowa zostanie zmieniona, wówczas pozostałe wystąpienia w szyku zostaną zaktualizowane.

Narzędzie złożenia, które wyświetla ruch komponentów złożenia w realistyczny sposób. Gdy przeciągniemy komponent, wywrze on siłę na inne komponenty, z którymi się styka. Komponenty poruszają się tylko w ramach swych stopni swobody.

Tworzy punkt szkicu, który jest wspólny z miejscem przebicia płaszczyzny szkicu przez oś, krawędź, linię lub splajn.

Elementy, które mogą leżeć na jednej płaszczyźnie. Na przykład okrąg jest planarny, ale nie jest planarna helisa.

Płaska geometria konstrukcyjna. Płaszczyzn można użyć w szkicach dwuwymiarowych (2D), widokach przekroju modelu, jako płaszczyzny neutralne w operacjach pochylenia, itp.

Pojedyncza lokalizacja na szkicu lub rzutowanie zewnętrznego elementu (początku układu współrzędnych, wierzchołka, osi lub punktu w szkicu zewnętrznym) na szkic w pojedynczej lokalizacji. Patrz wierzchołek.

Widok rysunku, w którym pozycja widoku, orientacja widoku, itd. może zostać określona przed wstawieniem modelu. Dokumenty rysunków z uprzednio zdefiniowanymi widokami można zapisać jako szablony dokumentu.

Element szkicu używany do tworzenia operacji (takich jak wyciągnięcie po profilach) lub widoku rysunku (takiego jak widok szczegółów). Profil może być otwarty (np. kształt litery U lub otwarty splajn) lub zamknięty (np. okrąg lub zamknięty splajn).

Jeżeli wymiarujemy elementy w widoku izometrycznym, rzutowane wymiary są wymiarami płaskimi w dwóch wymiarach. Patrz wymiar rzeczywisty.

Widok rysunku rzutowany prostopadle z istniejącego widoku.

Ten element znajdujący się po lewej stronie okna SOLIDWORKS umożliwia dynamiczne edytowanie elementów szkicu i większości operacji.

Obsługuje kartę graficzną zaawansowanego cieniowania w czasie rzeczywistym; renderowanie jest zastosowywane do modelu i zachowane przy poruszaniu lub obracaniu części.

Narzędzie, które aktualizuje (lub regeneruje) dokument, wprowadzając wszelkie zmiany dokonane od czasu ostatniego przebudowania modelu. Przebudowywanie jest typowo używane po zmianach w wymiarach modelu.

Wymiar w rysunku, który ukazuje wynik pomiaru elementu, natomiast nie może sterować modelem, a jego wartość nie może być modyfikowana. Kiedy wymiary modelu ulegają zmianie, wymiar orientacyjny jest aktualizowany.

Zawiera płaszczyzny, osie, układy współrzędnych oraz krzywe trójwymiarowe (3D). Geometria odniesienia używana jest jako pomoc przy tworzeniu takich operacji, jak wyciągnięcia po profilach, wyciągnięcia po ścieżce, pochylenia, sfazowania i szyki. Patrz geometria konstrukcyjna.

Dokument do którego istnieje odniesienie w innym dokumencie; typowo dokument części skojarzony ze złożeniem lub dokument rysunku skojarzony z dokumentami części lub złożenia.

Powiązanie są geometryczne pomiędzy elementami szkicu lub między elementem szkicu a płaszczyzną, osią, krawędzią lub wierzchołkiem. Relacje mogą być dodawane automatycznie lub ręcznie.

Widok względny (lub względny do modelu) rysunku jest tworzony względem powierzchni planarnych w części lub złożeniu.

Odświeża udostępniane dokumenty. Na przykład jeżeli otworzymy plik części jako tylko do odczytu w chwili, gdy inny użytkownik w tym samym czasie dokonuje zmian tej samej części, wówczas można załadować ponownie nową wersję części z uwzględnieniem tych zmian.

Zmiany kolejności (przestawienia kolejności) elementów można dokonać w drzewie operacji FeatureManager. W częściach można zmieniać kolejność, w której rozwiązywane są operacje. W złożeniach można sterować kolejnością, w jakiej komponenty pojawiają się na liście materiałów.

Zamienia na inny komponent jedno lub więcej otwarte wystąpienie komponentu w złożeniu.

Stan komponentu złożenia (w dokumencie złożenia lub rysunku), w którym jest on całkowicie załadowany do pamięci. Wszystkie dane modelu komponentu są dostępne, tak więc jego elementy mogą być wybierane, odnoszone, edytowane, używane w wiązaniach i tak dalej. Patrz odciążony.

Tabela zestawiająca poprawki rysunku.

Operacja, która tworzy bazę lub dodanie, obrócone wycięcie lub obróconą powierzchnię poprzez obrót jednego lub więcej naszkicowanych profili wokół linii środkowej.

Operacja części arkusza blachy, która usuwa materiał na jej krawędzi, aby umożliwić zgięcie.

Wygasza wszystkie elementy znajdujące się poniżej paska przewijania.

Patrz zaokrąglenie.

Patrz zgięcie.

Menedżer Routing Library Manager może zostać otwarty niezależnie od aplikacji SOLIDWORKS i grupuje kilka funkcji razem.

Inna nazwa dla profilu w wyciągnięciach po ścieżce.

Linia lub linia środkowa naszkicowana w widoku rysunku celem utworzenia widoku przekroju.

Określa komponenty, które mają pozostać nie przecięte podczas tworzenia widoku przekroju rysunku złożenia.

Widok przekroju (lub przecięcie przekroju) jest (1) widokiem części lub złożenia przeciętego płaszczyzną lub (2) widokiem rysunku utworzonym przez przecięcie innego widoku rysunku linią przekroju.

Szkic lub element (operacja, ściana lub obiekt), który stanowi bazę dla utworzenia szyku. Jeżeli poddamy edycji źródło, wówczas pozostałe elementy w szyku zostaną zaktualizowane.

Wyświetla model jako pokolorowaną bryłę. Patrz: ULU, ULW i przedstawienie krawędziowe.

Zwane również wymiarami połączonymi; są to zmienne, które przypisujemy, aby ustawić wartość dwóch lub więcej wymiarów na równe.

Ostry narożnik profilu; dowolne dwa sąsiednie elementy szkicu, które nie mają stycznej lub równej relacji krzywizny ze sobą wzajemnie.

Patrz zgięcie.

Patrz arkusz rysunku.

Zawiera rozmiar strony i jej orientację, tekst standardowy, ramki, tabliczki rysunkowe, itd. Formaty rysunku mogą być dostosowywane i zapisywane do użycia w przyszłości. Każdy arkusz dokumentu rysunku może mieć inny format.

Operacja, która wydrąża część, pozostawiając otwarte wybrane ściany i tworząc cienkie ścianki na pozostałych ścianach. Wydrążona część jest tworzona, jeżeli nie wybrano żadnych ścian, które mają zostać otwarte.

Krzywa przedstawiająca zakres ściany cylindrycznej lub zakrzywionej, gdy jest ona oglądana z boku.

Zbiór linii i innych obiektów dwuwymiarowych na płaszczyźnie lub ścianie, który tworzy podstawę dla takich operacji, jak baza lub dodanie. Szkic trójwymiarowy jest nieplanarny i może zostać na przykład użyty do poprowadzenia wyciągnięcia po ścieżce lub wyciągnięcia po profilach.

Automatycznie dodaje łączniki (śruby i wkręty) do złożenia, korzystając z biblioteki łączników SOLIDWORKS Toolbox.

Relacja wiązania złożenia, która jest tworzona automatycznie. Patrz wiązanie.

Wycięcie przez wyciągnięcie po ścieżce utworzone poprzez przeniesienie obiektu narzędzia wzdłuż ścieżki, aby wyciąć z modelu trójwymiarowy materiał. Patrz wyciągnięcie po ścieżce.

Płaska lub dwuwymiarowa helisa zdefiniowana przez okrąg, skok i liczbę obrotów.

Naszkicowana dwuwymiarowa lub trójwymiarowa krzywa zdefiniowana przez zbiór punktów sterujących.

Rzutuje naszkicowaną krzywą na wybraną ścianę modelu, dzieląc tę ścianę na wiele ścian i umożliwiając indywidualne wybieranie każdej z nich. Linia podziałowa może być wykorzystana do tworzenia operacji pochylenia, zaokrągleń łączących ściany oraz do rozejścia promieniowego powierzchni celem przecięcia form.

Zbiór odnośników, który posiada tylko jedną linię wiodącą. Odnośniki można zestawiać pionowo (do góry lub do dołu), bądź poziomo (w prawo lub w lewo).

Trzy widoki ortograficzne (od przodu, z prawej i od góry), które często stanowią podstawę rysunku.

Proces szybkiego tworzenia części prototypowych z wykorzystaniem reprezentacji siatki fasetkowej w plikach STL.

Dokument złożenia, który jest częścią większego złożenia. Na przykład mechanizm kierowniczy samochodu jest podzespołem w złożeniu samochodu.

Usuwa element z ekranu oraz wyklucza go z wszelkich obliczeń, w których on uczestniczy. Można wygaszać operacje, komponenty złożeń, itp. Wygaszenie elementu nie powoduje jego usunięcia. Można przywrócić wygaszone elementy, aby ponownie je wyświetlić.

Element planarny lub trójwymiarowy o zerowej grubości i granicach w postaci krawędzi. Powierzchnie są często używane do tworzenia operacji brył. Powierzchnie odniesienia mogą zostać użyte do modyfikowania operacji brył. Patrz ściana.

Tworzy operację bazy, dodania, wycięcia lub powierzchni poprzez przesunięcie profilu (przekroju) wzdłuż ścieżki. Dla wycięć przez wyciągnięcie po ścieżce można utworzyć wyciągnięcie po ścieżce bryły poprzez przeniesienie obiektu narzędzia wzdłuż ścieżki.

Łuk styczny do innego elementu, takiego jak linia.

Krawędź przejściowa pomiędzy zaokrąglonymi lub wyokrąglonymi ścianami w rysunkach w trybach wyświetlania Ukryte linie widoczne lub Ukryte linie usunięte.

Okienko zadań, znajdujące się po prawej stronie okna SOLIDWORKS, zawiera Zasoby SOLIDWORKS, Bibliotekę projektu i Eksploratora plików.

Dokument (części, złożenia lub rysunku), który stanowi podstawę nowego dokumentu. Może on zawierać zdefiniowane przez użytkownika parametry, adnotacje, uprzednio zdefiniowane widoki, geometrię, itp.

Oś jest tworzona niejawnie dla każdej ściany stożkowej lub cylindrycznej w modelu.

Operacja wyciągnięcia lub obrotu wokół linii środkowej o stałej grubości ścianek. Części arkusza blachy są typowo tworzone z operacji cienkich ścianek.

Jest to aplikacja do analizy tolerancji, która określa wpływ wymiarów i tolerancji na części i złożenia.

Technika modelowania złożeń, w której tworzymy części w kontekście złożeń poprzez tworzenie odniesień do geometrii innych komponentów. Zmiany w odnoszonych komponentach są przenoszone na części, które zostały utworzone w kontekście. Patrz projektowanie od dołu w górę.

Oprogramowanie, które przekształca pliki z jednego formatu na inny.

Trzy osie ze strzałkami definiującymi kierunki X, Y i Z. Triada odniesienia pojawia się w dokumentach części i złożeń, aby pomóc w orientowaniu modeli. Triada pomaga również przy przenoszeniu lub obracaniu komponentów w złożeniach.

Przy wymiarowaniu elementów w widoku izometrycznym, wymiary rzeczywiste podają dokładne wartości dla modelu. Patrz rzutowany wymiar.

Szkic lub adnotacja, które nie zostały zawarte w operacji w drzewie operacji FeatureManager. Przykładem nie wchłoniętego szkicu jest szkic układu w złożeniu. Patrz wchłonięte.

Szkic jest niedodefiniowany, gdy liczba wymiarów i relacji jest niewystarczająca, aby zapobiec przemieszczaniu się lub zmianie rozmiarów elementów. Patrz stopnie swobody.

Poziome i pionowe linie stanowiące podstawę parametryzacji krzywej.

Punkt, w którym przecinają się dwie lub więcej linii lub krawędzi. Wierzchołki można wybierać w celu szkicowania, wymiarowania i do wielu innych operacji.

Okna, które wyświetlają widoki modeli. Możemy określić jedno, dwa lub cztery okienka ekranu. Okienka ekranu z widokami ortogonalnymi mogą być połączone.

Punkt szkicu w miejscu przecięcia dwóch elementów, po usunięciu przecięcia w wyniku zastosowania takiej operacji, jak zaokrąglenie lub sfazowanie. Wymiary i relacje w stosunku do wirtualnego punktu przecięcia są zachowane mimo że rzeczywisty punkt przecięcia już nie istnieje.

Część wieloobiektowa zawierająca człony konstrukcyjne.

Ujmuje w tabelę obiekty konstrukcji spawanej wraz z ich opisami i długościami.

Tryb widoku, w którym wszystkie krawędzie części lub złożenia są wyświetlane. Patrz: ULU, ULW, cieniowany.

Patrz pomocnicza linia wymiaru.

Wyświetlanie znaku X steruje wielkością znaku X w wymiarach sfazowania zawierających dwie liczby, takich jak: 1 X 45° (Długość X Kąt), 45° X 1 (Kąt X Długość) lub 1 X 1 (Długość X Długość).

Symuluje odbicie długich pasków światła na bardzo połyskliwej powierzchni. Zebra umożliwia dostrzeżenie niewielkich zmian na powierzchni, które byłyby trudne do uchwycenia przy wyświetlaniu standardowym.