Model nieliniowy sprężysty
W szczególnym przypadku historii naprężeń związanej z obciążaniem proporcjonalnym, gdzie komponenty tensora naprężenia zmieniają się monotonicznie w stałym stosunku do siebie nawzajem, odkształcenia można wyrazić w funkcji końcowego stanu naprężenia w następującej postaci:

gdzie, Ds jest sieczną macierzą materiału, Es jest modułem siecznym, a n jest współczynnikiem Poissona. Aby wykorzystać ten model, należy zdefiniować współczynnik Poissona (NUXY) oraz krzywa rozciągania materiału.
Całkowity wektor odkształcenia e jest używany do obliczenia skutecznego naprężenia e, aby uzyskać moduł sieczny ze zdefiniowanej przez użytkownika krzywej materiałowej (rozciągania). W przypadku trójwymiarowym,

Krzywa rozciągania od trzeciego kwadrantu (ściskanie) do pierwszego kwadrantu (rozciąganie) ma zastosowanie do tego modelu dla elementów dwuwymiarowych i trójwymiarowych z pewnymi modyfikacjami. Aby uzyskać styczne i sieczne moduły materiałowe wykorzystywana jest metoda interpolacji. Definiowanie proporcji R, która jest funkcją odkształcenia wolumetrycznego F, odkształcenia skutecznego i współczynnika Poissona R przybiera następującą postać:

Zauważono, że R = 1 przedstawia przypadek rozciągania jednoosiowego, a R = -1 przedstawia przypadek ściskania. Te dwa przypadki określają górną i dolną granicę, w taki sposób, że gdy R przekracza te dwie wartości, program wymusza wartość graniczną. Model nieliniowy sprężysty materiału może być używany z siatkami bryłowymi i skorupowymi.
Poniżej przedstawiono typową krzywą rozciągania modelu nieliniowego materiału.
