Glosariusz

A B C D E F G H I K L M N O P R S T U W Z

A

adnotacja. Notatka tekstowa lub symbol, który dodaje specyficzną intencję projektową do części, złożenia lub rysunku. Specyficzne typy adnotacji obejmują: notatki, objaśnienia otworów, symbole wykończenia powierzchni, symbole bazy pomiarowej, pola odniesienia, symbole tolerancji położenia i kształtu, symbole spoiny, odnośniki i wielokrotne odnośniki. Adnotacje stosowane tylko do rysunków obejmują: znaczniki środka, adnotacje linii środkowej, kreskowania obszaru oraz bloki.

arkusz rysunku. Strona w dokumencie rysunku.

arkusz. Patrz: arkusz rysunku.

B

Badania ruchu. Badania ruchu są graficzną symulacją ruchu i właściwości wizualnych w modelach złożeń. Analogicznie do konfiguracji, nie zmieniają one oryginalnego złożenia ani jego właściwości. Wyświetlają zmiany modelu w oparciu o dodane przez użytkownika elementy symulacji.

baza. Pierwsza operacja bryły w części.

Biblioteka projektu. Zlokalizowana w Okienku zadań, Biblioteka projektu stanowi centralną lokalizację dla takich elementów wielokrotnego użytku, jak części, złożenia, itd.

blok. Zdefiniowana przez użytkownika adnotacja tylko do użytku na rysunkach. Blok może zawierać tekst, elementy szkicu (z wyjątkiem punktów) oraz kreskowanie obszaru i może zostać zapisany w pliku do użycia w przyszłości, na przykład jako dostosowane objaśnienie lub logo firmy.

C

całkowicie zdefiniowany. Szkic gdzie wszystkie linie i krzywe szkicu, a także ich pozycje, są opisane przez wymiary lub relacje albo przez wymiary i relacje, i nie mogą być przenoszone. Całkowicie zdefiniowany szkic wyświetlany jest w kolorze czarnym.

ciągłość. Ciągłość jest definiowana na różnych poziomach, przy czym poziomy C0, C1, itd. odnoszą się do krzywych, a poziomy G0, G1, itd. odnoszą się do powierzchni i ścian. O krzywych, które się stykają, mówi się, że mają ciągłość C0 lub ciągłość kontaktową. Krzywe, które są styczne, mają ciągłość C1 lub ciągłość styczną. Krzywe, dla których tempo zmiany promienia krzywizny jest takie samo w miejscu zetknięcia się, posiadają ciągłość C2, nazywaną również krzywizną ciągłą. Krzywizny ciągłej można użyć przy tworzeniu zaokrągleń łączących ściany. Wyciągnięcie po profilach ze stycznością boczną jest przykładem poziomu G1.

cieniowany. Wyświetla model jako pokolorowaną bryłę. Patrz: ULU, ULW i przedstawienie krawędziowe.

cienkie ścianki. Operacja wyciągnięcia lub obrotu wokół linii środkowej o stałej grubości ścianek. Części arkusza blachy są typowo tworzone z operacji cienkich ścianek.

Clipart projektów. Przy użyciu Wyszukiwania SolidWorks, Clipart projektów wyszukuje specyficzne foldery, znajduje i rozdziela pliki i wyodrębnia dane, które mogą następnie zostać ponownie użyte w SolidWorks.

część wieloobiektowa. Część posiadająca odrębne obiekty bryłowe w tym samym dokumencie części. W przeciwieństwie do komponentów w złożeniach, części wieloobiektowe nie są dynamiczne.

część. Pojedynczy obiekt trójwymiarowy zbudowany z operacji. Część może stać się komponentem w złożeniu i może zostać przedstawiona w postaci dwuwymiarowej na rysunku. Przykładami części są śruby, szpilki, podkładki, itp. Nazwy plików części SolidWorks posiadają rozszerzenie .SLDPRT. Patrz: część wieloobiektowa.

D

DimXpertManager. Zlokalizowany po lewej stronie okna SolidWorks, służy do zarządzenia wymiarami i tolerancjami utworzonymi przy użyciu DimXpert Wymiarów dla części.

DimXpert Wymiarów dla części. Jest to zbiór narzędzi, które stosują wymiary i tolerancje do części, zgodnie z wymogami normy ASME Y14.41-2003.

dokument odniesienia. Dokument do którego istnieje odniesienie w innym dokumencie; typowo dokument części skojarzony ze złożeniem lub dokument rysunku skojarzony z dokumentami części lub złożenia.

dokument. Plik zawierający część, złożenie lub rysunek.

drzewo operacji FeatureManager. Znajduje się po lewej stronie okna SolidWorks, przedstawia zarys widoku aktywnej części, złożenia lub rysunku.

dynamiczny prześwit. Funkcja złożeń, która wykrywa prześwity pomiędzy komponentami podczas ich ruchu lub obrotu. Prześwit to minimalna odległość pomiędzy dowolnym elementem jednego z komponentów a dowolnym elementem innego komponentu.

E

eksport. Eksport oznacza zapisywanie dokumentu SolidWorks w innym formacie, w celu wykorzystania w innych aplikacjach CAD/CAM, do szybkiego makietowania, w sieci Web lub oprogramowaniu graficznym.

element modelu. Cecha charakterystyczna lub wymiar geometrii operacji, który może zostać użyty w rysunkach opisywania szczegółów.

F

forma. Zestaw narzędzi używanych do kształtowania roztopionego tworzywa sztucznego lub innych materiałów w część. Projektujemy formę używając sekwencji zintegrowanych narzędzi, które tworzą rdzeń i gniazdo, a które są wyprowadzonymi częściami dla części z formy.

format arkusza. Zawiera rozmiar strony i jej orientację, tekst standardowy, ramki, tabliczki rysunkowe, itd. Formaty rysunku mogą być dostosowywane i zapisywane do użycia w przyszłości. Każdy arkusz dokumentu rysunku może mieć inny format.

format pierwotny. Pliki DXF i DWG pozostają w ich oryginalnym formacie (nie są konwertowane do formatu SolidWorks) kiedy są przeglądane w arkuszach rysunku (tylko do przeglądania).

folder Wiązania. Zbiór wiązań, które są rozwiązywane łącznie. Kolejność, w jakiej wiązania pojawiają się w folderze  Wiązania, nie ma znaczenia.

G

geometria konstrukcyjna. Charakterystyka elementu szkicu wskazująca, że element ten jest używany do tworzenia innej geometrii, lecz sam w sobie nie jest używany do tworzenia operacji. Patrz: geometria odniesienia.

geometria odniesienia. Zawiera płaszczyzny, osie, układy współrzędnych oraz krzywe trójwymiarowe (3D). Geometria odniesienia używana jest jako pomoc przy tworzeniu takich operacji, jak wyciągnięcia po profilach, wyciągnięcia po ścieżce, pochylenia, sfazowania i szyki. Patrz: geometria konstrukcyjna.

gniazdo. Patrz: forma.

H

helisa. Krzywa definiowana przez skok, obroty i wysokość. Helisy można na przykład użyć jako ścieżki dla operacji wyciągnięcia po ścieżce, w celu wycięcia gwintu w śrubie.

I

import. Otwieranie plików z innych aplikacji CAD jako dokumentu SolidWorks.

Instant3D. Funkcja pozwalająca na szybkie tworzenie i modyfikowanie geometrii modelu.

inteligentne wiązania SmartMates. Relacja wiązania złożenia, która jest tworzona automatycznie. Patrz: wiązanie.

K

kliknij-kliknij. W czasie szkicowania, jeżeli klikniemy, a następnie zwolnimy wskaźnik, znajdziemy się w trybie kliknij-kliknij. Należy przesunąć wskaźnik i kliknąć ponownie, aby zdefiniować kolejny punkt w sekwencji szkicu.

kliknij-przeciągnij. Jeżeli klikniemy i przeciągniemy wskaźnik w czasie szkicowania, przejdziemy do trybu kliknij-przeciągnij. Gdy zwolnimy wskaźnik, element szkicu zostanie dokończony.

komponent. Część lub podzespół w obrębie złożenia.

konfiguracja. Wersja części lub złożenia w ramach jednego dokumentu. Wersje mogą obejmować różne wymiary, operacje i właściwości. Na przykład pojedyncza część, taka jak śruba, może zawierać różne konfiguracje, które różnią się od siebie średnicą i długością. Patrz: tabela konfiguracji.

konstrukcja spawana. Część wieloobiektowa zawierająca człony konstrukcyjne.

krawędź styczna. Krawędź przejściowa pomiędzy zaokrąglonymi lub wyokrąglonymi ścianami w rysunkach w trybach wyświetlania Ukryte linie widoczne lub Ukryte linie usunięte.

krawędź sylwetki. Krzywa przedstawiająca zakres ściany cylindrycznej lub zakrzywionej, gdy jest ona oglądana z boku.

krawędź. Pojedyncza zewnętrzna granica operacji.

kreskowanie obszaru. Wzór kreskowania lub wypełnienie zastosowane do wybranej ściany lub do zamkniętego szkicu na rysunku. Patrz: kreskowanie.

kreskowanie. Wzór lub wypełnienie stosowane w widokach rysunków, takich jak widoki przekrojów i wyrwania.

krzywa prowadząca. Dwuwymiarowa lub trójwymiarowa krzywa używana do prowadzenia wyciągnięcia po ścieżce lub wyciągnięcia po profilach.

krzywe izoparametryczne. Krzywe, które podążają za stałymi kierunkami UV.

krzywizna. Krzywizna jest równa odwrotności promienia krzywej. Krzywiznę można wyświetlać w różnych kolorach, w zależności od lokalnego promienia krzywizny (zwykle powierzchni).

L

linia podziałowa. Rzutuje naszkicowaną krzywą na wybraną ścianę modelu, dzieląc tę ścianę na wiele ścian i umożliwiając indywidualne wybieranie każdej z nich. Linia podziałowa może być wykorzystana do tworzenia operacji pochylenia, zaokrągleń łączących ściany oraz do rozejścia promieniowego powierzchni celem przecięcia form.

linia przekroju. Linia lub linia środkowa naszkicowana w widoku rysunku celem utworzenia widoku przekroju.

linia środkowa. Linia środkowa to linia typu długa kreska dwie kropki, która wyznacza oś symetrii na szkicu lub rysunku.

linia wiodąca. Linia ciągła biegnąca od adnotacji (notatki, wymiaru, itd.) do operacji.

linia wymiaru. Linia wymiaru liniowego tworzy odniesienie tekstu wymiaru do pomocniczych linii wymiarowych, wskazujących wymiarowany element. Linia wymiaru kątowego tworzy odniesienie tekstu wymiaru bezpośrednio do wymiarowanego obiektu.

linia. Prosty element szkicu posiadający dwa punkty końcowe. Linię można utworzyć poprzez rzutowanie na szkic zewnętrznego elementu, takiego jak krawędź, płaszczyzna, oś lub krzywa szkicu.

linie operacji. W ScanTo3D, linie operacji tworzą granice pomiędzy obszarami. Można edytować linie operacji w menedżerze właściwości PropertyManager Automatyczne tworzenie powierzchni.

lista elementów konstrukcji spawanej. Ujmuje w tabelę obiekty konstrukcji spawanej wraz z ich opisami i długościami.

lista materiałów. Tabela, która jest wstawiana do rysunku celem wyszczególnienia części używanych w złożeniu.

LM. Patrz: lista materiałów.

lustro. (1) Operacja lustra stanowi kopię wybranej operacji odbitej w lustrze względem płaszczyzny lub ściany planarnej. (2) Operacja lustra elementu szkicu stanowi kopię wybranego elementu szkicu, która jest odbita w lustrze względem linii środkowej. Jeżeli zmodyfikujemy pierwotną operację lub szkic, wówczas kopia odbita w lustrze zostanie zaktualizowana, aby odzwierciedlić te zmiany.

łańcuch wymiarowy. Ciąg wymiarów mierzonych od współrzędnej zerowej na rysunku lub szkicu.

łączenie. Patrz: zaokrąglenie.

łączniki. Patrz: łączniki Smart Fasteners.

łuk styczny. Łuk styczny do innego elementu, takiego jak linia.

M

menedżer konfiguracji ConfigurationManager. Usytuowany po lewej stronie okna SolidWorks służy do tworzenia, wyboru i przeglądania konfiguracji części i złożeń.

menedżer właściwości PropertyManager. Znajduje się po lewej stronie okna SolidWorks i umożliwia dynamiczne edytowanie elementów szkicu i większości operacji.

model. Trójwymiarowa geometria bryłowa w dokumencie części lub złożenia. Jeżeli dokument części lub złożenia zawiera wiele konfiguracji, wówczas każda z konfiguracji jest odrębnym modelem.

N

nałożenie. Patrz: widok pozycji alternatywnej.

narzędzie formowania. Narzędzia działające jak tłoczniki, które zginają, rozciągają lub w inny sposób formują arkusz blachy, aby utworzyć takie operacje formowania jak szczeliny, lance, odgięcia i żebra.

nie wchłonięte. Szkic lub adnotacja, które nie zostały zawarte w operacji w drzewie operacji FeatureManager. Przykładem nie wchłoniętego szkicu jest szkic układu w złożeniu. Patrz: wchłonięte.

nieaktualne. Wymiar, relacja lub widok przekroju rysunku, które nie są w pełnej pamięci. Na przykład, jeżeli element geometrii jest zwymiarowany, a później geometria ta zostanie usunięta, wymiar ten stanie się nieaktualny.

niedodefiniowany. Szkic jest niedodefiniowany, gdy liczba wymiarów i relacji jest niewystarczająca, aby zapobiec przemieszczaniu się lub zmianie rozmiarów elementów. Patrz: stopnie swobody.

nie-przecinający się kontur. Kontur (lub profil) nie przecinający się to szkic, w którym elementy nie przecinają się nawzajem. Na przykład prostokąt jest konturem nie przecinającym się, podczas gdy krzyż przecina sam siebie.

O

obiekt OLE (Object Linking and Embedding - Łączenie i osadzanie obiektów). Format pliku Windows. Obiekty OLE można osadzać w dokumentach SolidWorks.

objaśnienia wyglądu. Objaśnienia te wyświetlają kolory i tekstury ściany, operacji, obiektu oraz części znajdującej się pod wybranym elementem i stanowią skróty do edycji kolorów i tekstur.

obrót wokół linii środkowej. Operacja, która tworzy bazę lub dodanie, obrócone wycięcie lub obróconą powierzchnię poprzez obrót jednego lub więcej naszkicowanych profili wokół linii środkowej.

obszar graficzny. Obszar w oknie SolidWorks, w którym pojawia się część, złożenie lub rysunek.

odciążony. Część w złożeniu lub rysunku posiadająca tylko podzbiór jej danych modelu załadowany do pamięci. Pozostałe dane modelu są ładowane według potrzeb. Poprawia to wydajność systemu w przypadku dużych i skomplikowanych złożeń. Patrz: w pełnej pamięci.

odgięcie dookolne. Operacja arkusza blachy, która łączy ze sobą wiele odgięć krawędzi i zagina narożniki.

odgięcie krawędzi. Operacja arkusza blachy, która łączy zgięcie i wypust w jednej operacji.

odłączony rysunek. Format rysunku, który pozwala na otwieranie rysunków i pracę z nimi bez ładowania odpowiednich modeli do pamięci. Modele te są ładowane według potrzeb.

odnośnik wiązania. Określają jeden lub więcej elementów komponentu do użycia dla automatycznego wiązania. Gdy przeciągniemy komponent posiadający odnośnik wiązania do złożenia, oprogramowanie próbuje odnaleźć inne kombinacje tej samej nazwy odnośnika wiązania i typu wiązania.

odnośnik. Etykietuje części w złożeniu, typowo uwzględniając numery elementu i ilość. W rysunkach numery elementów są skojarzone z wierszami w liście materiałów (LM). Patrz: wielokrotny odnośnik.

okienka ekranu. Okna, które wyświetlają widoki modeli. Możemy określić jedno, dwa lub cztery okienka ekranu. Okienka ekranu z widokami ortogonalnymi mogą być połączone.

Okienko zadań. Zlokalizowane po prawej stronie okna SolidWorks, Okienko zadań zawiera Zasoby SolidWorks, Bibliotekę projektu i Eksplorator plików.

operacja kształtowania. Zdeformowana powierzchnia utworzona poprzez rozwijanie, wiązanie i zacieśnianie wybranej powierzchni. Zdeformowana powierzchnia jest elastyczna, podobnie jak membrana.

operacja poza kontekstem. Operacja z odniesieniem zewnętrznym do geometrii innego komponentu, który nie jest otwarty. Patrz: operacja.

operacja w kontekście. Operacja posiadająca odniesienia zewnętrzne do geometrii innego komponentu. Operacja w kontekście zmienia się automatycznie, jeżeli geometria modelu lub operacji odniesienia ulegnie zmianie.

operacja z biblioteki. Często używana operacja lub kombinacja operacji, którą tworzy się raz, a następnie zapisuje do późniejszego użycia.

operacja. Indywidualny kształt, który w połączeniu z innymi operacjami tworzy część lub złożenie. Niektóre operacje, takie jak dodania i wycięcia, oparte są na szkicach. Inne operacje, takie jak skorupy i zaokrąglenia, modyfikują geometrię operacji. Jednakże nie wszystkie operacje posiadają związane z nimi geometrie. Operacje są zawsze wyszczególniane w drzewie operacji FeatureManager. Patrz: powierzchnia, operacja poza kontekstem.

ostre zgięcie. Patrz: zgięcie.

oś tymczasowa. Oś jest tworzona niejawnie dla każdej ściany stożkowej lub cylindrycznej w modelu.

oś. Linia prosta, która może być użyta, aby utworzyć geometrię modelu, operacje lub szyki. Oś można utworzyć na wiele różnych sposobów, np. wykorzystując przecięcie dwóch płaszczyzn. Patrz: oś tymczasowa, geometria odniesienia.

otoczka. Komponent odniesienia używany do wybierania komponentów w oparciu o ich położenie względem objętości otoczki. Otoczki są ignorowane w operacjach złożenia, takich jak lista materiałów oraz właściwości masy.

otwarty profil. Otwarty profil (lub otwarty kontur) to szkic lub element szkicu, który posiada odsłonięte punkty końcowe. Na przykład profil w kształcie litery U jest otwarty.

oznaczenie gwintu. Adnotacja, która reprezentuje gwinty.

P

parametr. Wartość używana do zdefiniowania szkicu lub operacji (często jest to wymiar).

pasek przewijania. Wygasza wszystkie elementy znajdujące się poniżej paska przewijania.

planar. Elementy, które mogą leżeć na jednej płaszczyźnie. Na przykład okrąg jest planarny, ale nie jest planarna helisa.

płaszczyzna. Płaska geometria konstrukcyjna. Płaszczyzn można użyć w szkicach dwuwymiarowych (2D), widokach przekroju modelu, jako płaszczyzny neutralne w operacjach pochylenia, itp.

pochylenie. Stopień zwężenia lub kąt ściany. Zwykle stosowane jest ono w formach lub odlewach.

początek układu współrzędnych. Początek układu współrzędnych modelu wyświetlany jest w postaci trzech szarych strzałek i oznacza współrzędne (0,0,0) modelu. Gdy szkic jest aktywny, początek układu współrzędnych wyświetlany jest kolorem czerwonym i oznacza współrzędne (0,0,0) szkicu. Można dodawać wymiary i relacje do początku układu współrzędnych modelu, ale nie do początku układu współrzędnych szkicu.

podwinięcie. Operacja części arkusza blachy, która dokonuje zawinięcia na krawędzi części. Podwinięcie może być otwarte, zamknięte, podwójne lub typu łezka.

podzespół. Dokument złożenia, który jest częścią większego złożenia. Na przykład mechanizm kierowniczy samochodu jest podzespołem w złożeniu samochodu.

połącz. Narzędzie zespalające dwie lub więcej ścian lub powierzchni w jedną. Krawędzie powierzchni muszą do siebie przylegać, a nie zachodzić na siebie, lecz nigdy nie mogą być planarne. Nie ma różnicy w wyglądzie ściany lub powierzchni po połączeniu.

połączone wymiary. Patrz: wspólne wartości.

pomocnicza linia wymiarowa. Patrz: pomocnicza linia wymiaru.

pomocnicza linia wymiaru. Linia, która odchodzi od modelu, wskazując punkt, od którego mierzony jest wymiar.

potomek. Zależna operacja skojarzona z uprzednio zbudowaną operacją. Na przykład sfazowanie na krawędzi otworu jest potomkiem rodzica, którym jest otwór.

powiązanie. Patrz: relacja.

powierzchnia. Element planarny lub trójwymiarowy o zerowej grubości i granicach w postaci krawędzi. Powierzchnie są często używane do tworzenia operacji brył. Powierzchnie odniesienia mogą zostać użyte do modyfikowania operacji brył. Patrz: ściana.

profil. Element szkicu używany do tworzenia operacji (takich jak wyciągnięcie po profilach) lub widoku rysunku (takiego jak widok szczegółów). Profil może być otwarty (np. kształt litery U lub otwarty splajn) lub zamknięty (np. okrąg lub zamknięty splajn).

projektowanie od dołu w górę. Technika modelowania złożeń, w której tworzymy części, a następnie wstawiamy je do złożenia. Patrz: projektowanie od góry w dół.

projektowanie od góry w dół. Technika modelowania złożeń, w której tworzymy części w kontekście złożeń poprzez tworzenie odniesień do geometrii innych komponentów. Zmiany w odnoszonych komponentach są przenoszone na części, które zostały utworzone w kontekście. Patrz: projektowanie od dołu w górę.

przebudowywanie. Narzędzie, które aktualizuje (lub regeneruje) dokument, wprowadzając wszelkie zmiany dokonane od czasu ostatniego przebudowania modelu. Przebudowywanie jest typowo używane po zmianach w wymiarach modelu.

przedefiniowany. Szkic jest przedefiniowany, gdy wymiary lub relacje są sprzeczne lub zbędne.

przedstawienie krawędziowe. Tryb widoku, w którym wszystkie krawędzie części lub złożenia są wyświetlane. Patrz: ULU, ULW i cieniowany.

przekrój. Inna nazwa dla profilu w wyciągnięciach po ścieżce.

punkt dokowania. Punkt w adnotacji wyświetlany w postaci kwadratu czerwoną przerywaną linią, w którym można przytwierdzić linię wiodącą z uskokami.

punkt przecięcia. Ostry narożnik profilu; dowolne dwa sąsiednie elementy szkicu, które nie mają stycznej lub równej relacji krzywizny ze sobą wzajemnie.

punkt przytwierdzenia. Koniec linii wiodącej dołączony do modelu (np. do krawędzi, wierzchołka lub ściany) lub do arkusza rysunku. Patrz: punkt zakotwiczenia.

punkt zakotwiczenia. (1) Koniec linii wiodącej, która jest dołączona do notatki, bloku lub innej adnotacji. Patrz: punkt przytwierdzenia. (2) Formaty arkusza zawierają punkty zakotwiczenia dla listy materiałów, tabeli otworów, tabeli poprawek i listy elementów konstrukcji spawanej.

punkt. Pojedyncza lokalizacja na szkicu lub rzutowanie zewnętrznego elementu (początku układu współrzędnych, wierzchołka, osi lub punktu w szkicu zewnętrznym) na szkic w pojedynczej lokalizacji. Patrz: wierzchołek.

R

ramka graniczna. Wyobrażona ramka utworzona przez oprogramowanie SolidWorks, która całkowicie otacza model, komponent lub widok rysunku.

RealView. Obsługuje kartę graficzną zaawansowanego cieniowania w czasie rzeczywistym; renderowanie jest zastosowywane do modelu i zachowane przy poruszaniu lub obracaniu części.

relacja przebicia. Tworzy punkt szkicu, który jest wspólny z miejscem przebicia płaszczyzny szkicu przez oś, krawędź, linię lub splajn.

relacja. Powiązanie są geometryczne pomiędzy elementami szkicu lub między elementem szkicu a płaszczyzną, osią, krawędzią lub wierzchołkiem. Relacje mogą być dodawane automatycznie lub ręcznie.

rodzic. Istniejąca operacja, od której zależą inne operacje. Na przykład w bloku z otworem, blok jest rodzicem dla potomka, jakim jest operacja otworu.

rozcięcie. Operacja części arkusza blachy, która usuwa materiał na jej krawędzi, aby umożliwić zgięcie.

równania. Tworzy matematyczną zależność pomiędzy wymiarami szkicu, używając nazw wymiarów jako zmiennych, bądź też pomiędzy parametrami operacji, takimi jak głębokość operacji wyciągnięcia lub liczba wystąpień w szyku.

rysunek. Dwuwymiarowa reprezentacja trójwymiarowej części lub złożenia. Nazwy plików rysunków SolidWorks posiadają rozszerzenie .SLDDRW.

rzutowany wymiar. Jeżeli wymiarujemy elementy w widoku izometrycznym, rzutowane wymiary są wymiarami płaskimi w dwóch wymiarach. Patrz: wymiar rzeczywisty.

S

sfazowanie. Tworzy skośną powierzchnię na wybranej krawędzi lub wierzchołku. Możemy stosować sfazowania zarówno dla szkiców jak i dla operacji.

skorupa. Operacja, która wydrąża część, pozostawiając otwarte wybrane ściany i tworząc cienkie ścianki na pozostałych ścianach. Wydrążona część jest tworzona, jeżeli nie wybrano żadnych ścian, które mają zostać otwarte.

skos. Patrz: sfazowanie.

Smart Fasteners. Automatycznie dodaje łączniki (śruby i wkręty) do złożenia, korzystając z biblioteki łączników SolidWorks Toolbox.

spirala Archimedesa. Płaska lub dwuwymiarowa helisa zdefiniowana przez okrąg, skok i liczbę obrotów.

splajn. Naszkicowana dwuwymiarowa lub trójwymiarowa krzywa zdefiniowana przez zbiór punktów sterujących.

stereolitografia. Proces szybkiego tworzenia części prototypowych z wykorzystaniem reprezentacji siatki fasetkowej w plikach STL.

stopnie swobody. Geometria, która nie jest zdefiniowana za pomocą wymiarów lub relacji może poruszać się swobodnie. W szkicach dwuwymiarowych (2D) występują trzy stopnie swobody: ruch wzdłuż osi X oraz Y, a także obrót wokół osi Z (oś normalna do płaszczyzny szkicu). W szkicach trójwymiarowych (3D) i w złożeniach występuje sześć stopni swobody: ruch wzdłuż osi X, Y i Z oraz obrót wokół osi X, Y i Z. Patrz: niedodefiniowane.

szablon. Dokument (części, złożenia lub rysunku), który stanowi podstawę nowego dokumentu. Może on zawierać zdefiniowane przez użytkownika parametry, adnotacje, uprzednio zdefiniowane widoki, geometrię, itp.

szkic układu. Szkic zawierający ważne elementy szkicu, wymiary oraz relacje. Odniesienia do elementów w szkicu układu tworzymy podczas tworzenia nowych szkiców, budowania nowych geometrii lub ustalania pozycji komponentów w złożeniu. Takie rozwiązanie ułatwia aktualizowanie modelu, ponieważ zmiany wprowadzane w szkicu układu są przenoszone na cały model.

szkic. Zbiór linii i innych obiektów dwuwymiarowych na płaszczyźnie lub ścianie, który tworzy podstawę dla takich operacji, jak baza lub dodanie. Szkic trójwymiarowy jest nie planarny i może zostać na przykład użyty do poprowadzenia wyciągnięcia po ścieżce lub wyciągnięcia po profilach.

ściana. Możliwy do wybrania obszar (planarny lub inny) modelu lub powierzchnią posiadającą granice, która pomaga zdefiniować kształt modelu lub powierzchni. Na przykład prostokątna bryła posiada sześć ścian. Patrz: powierzchnia.

ścieżka. Szkic, krawędź lub krzywa używana przy tworzeniu wyciągnięcia po ścieżce lub wyciągnięcia po profilach.

T

tabela konfiguracji. Arkusz kalkulacyjny programu Excel, który jest używany do tworzenia wielu konfiguracji w dokumencie części lub złożenia. Patrz: konfiguracja.

tabela otworów. Tabela zestawiająca rozmiar i lokalizację (od określonego bazowego początku układu współrzędnych) określonych otworów w widoku rysunku.

tabela poprawek. Tabela zestawiająca poprawki rysunku.

TolAnalyst. Jest to aplikacja do analizy tolerancji, która określa wpływ wymiarów i tolerancji na części i złożenia.

tolerancja dopasowania. Tolerancja pomiędzy otworem a wałkiem.

tolerancja położenia i kształtu. Zbiór standardowych symboli, które określają charakterystykę geometryczną i wymagania wymiarowe operacji.

translator. Oprogramowanie, które przekształca pliki z jednego formatu na inny.

triada. Trzy osie ze strzałkami definiującymi kierunki X, Y i Z. Triada odniesienia pojawia się w dokumentach części i złożeń, aby pomóc w orientowaniu modeli. Triada pomaga również przy przenoszeniu lub obracaniu komponentów w złożeniach.

U

uchwyt. Strzałka, kwadrat lub okrąg, który można przeciągać w celu dostosowania rozmiaru lub położenia elementu (np. operacji, wymiaru lub elementu szkicu).

układ współrzędnych. Układ płaszczyzn używanych do przypisywania współrzędnych kartezjańskich do operacji, części i złożeń. Dokumenty części i złożeń zawierają domyślne układy współrzędnych. Inne układy współrzędnych można zdefiniować przy użyciu geometrii odniesienia. Układy współrzędnych mogą być używane w połączeniu z narzędziami pomiaru oraz do eksportowania dokumentów do innych formatów plików.

ULU (ukryte linie usunięte). Tryb wyświetlania, w którym wszystkie krawędzie modelu niewidoczne pod aktualnym kątem patrzenia są usunięte z ekranu.

ULW (ukryte linie widoczne). Tryb wyświetlania, w którym wszystkie linie modelu, które nie są widoczne pod aktualnym kątem patrzenia są wyświetlane w kolorze szarym lub linią przerywaną.

uprzednio zdefiniowany widok. Widok rysunku, w którym pozycja widoku, orientacja widoku, itd. może zostać określona przed wstawieniem modelu.  Dokumenty rysunków z uprzednio zdefiniowanymi widokami można zapisać jako szablony dokumentu.

uskok. (1) Operacja arkusza blachy dodaje materiał do części poprzez utworzenie dwóch zgięć z naszkicowanej linii. (2) Narzędzie szkicu, które dodaje uskoki do szkiców.

UV. Poziome i pionowe linie stanowiące podstawę parametryzacji krzywej.

W

w pełnej pamięci. Stan komponentu złożenia (w dokumencie złożenia lub rysunku), w którym jest on całkowicie załadowany do pamięci. Wszystkie dane modelu komponentu są dostępne, tak więc jego elementy mogą być wybierane, odnoszone, edytowane, używane w wiązaniach i tak dalej. Patrz: odciążony.

warstwa. Warstwa na rysunku może zawierać wymiary, adnotacje, geometrie oraz komponenty. Można przełączać widoczność poszczególnych warstw, aby uprościć rysunek lub przypisać właściwości do wszystkich elementów w danej warstwie.

wchłonięte. Operacja, szkic lub adnotacja są wchłonięte, gdy zostaną zawarte w innym elemencie (zwykle operacji) w drzewie operacji FeatureManager. Przykładem mogą być: szkic profilu i ścieżka profilu w operacji baza-wyciągnięcie po ścieżce lub adnotacja oznaczenie gwintu w operacji otwór.

wiązanie. Zależność geometryczna pomiędzy częściami w złożeniu, taka jak relacja wspólności, równoległości, styczności, itd. Patrz: SmartMates.

widok modelu. Widok rysunku części lub złożenia.

widok pozycji alternatywnej. Widok rysunku, w którym jeden lub więcej widoków wyświetlanych z użyciem linii długa kreska dwie kropki jest nałożonych na pierwotny widok. Widoki pozycji alternatywnej są często używane, aby ukazać zakres ruchu złożenia.

widok przekroju. Widok przekroju (lub przecięcie przekroju) jest (1) widokiem części lub złożenia przeciętego płaszczyzną lub (2) widokiem rysunku utworzonym przez przecięcie innego widoku rysunku linią przekroju.

widok rozstrzelony. Ukazuje złożenie, w którym komponenty są oddzielone od siebie, zwykle w celu ukazania sposobu montażu mechanizmu.

widok rzutowania. Widok rysunku rzutowany prostopadle z istniejącego widoku.

widok szczegółów. Część większego widoku i zwykle jego skala jest większa niż w widoku pierwotnym.

widok względny. Widok względny (lub względny do modelu) rysunku jest tworzony względem powierzchni planarnych w części lub złożeniu.

widoki standardowe potrójne. Trzy widoki ortograficzne (od przodu, z prawej i od góry), które często stanowią podstawę rysunku.

wielokrotny odnośnik. Zbiór odnośników, który posiada tylko jedną linię wiodącą. Odnośniki można zestawiać pionowo (do góry lub do dołu), bądź poziomo (w prawo lub w lewo).

wierzchołek. Punkt, w którym przecinają się dwie lub więcej linii lub krawędzi. Wierzchołki można wybierać w celu szkicowania, wymiarowania i do wielu innych operacji.

wirtualny punkt przecięcia. Punkt szkicu w miejscu przecięcia dwóch elementów, po usunięciu przecięcia w wyniku zastosowania takiej operacji, jak zaokrąglenie lub sfazowanie. Wymiary i relacje w stosunku do wirtualnego punktu przecięcia są zachowane mimo że rzeczywisty punkt przecięcia już nie istnieje.

właściwości masy. Narzędzie, które służy oszacowaniu takich właściwości części lub złożenia, jak objętość, obszar powierzchni, środek ciężkości, itd.

wnioskowanie. System automatycznie tworzy (wnioskuje) relacje pomiędzy przeciąganymi elementami (elementami szkicu, adnotacjami i komponentami) oraz innymi elementami i geometrią. Jest to przydatne podczas ustawiania pozycji elementów w stosunku do siebie nawzajem.

wspólne wartości. Zwane również wymiarami połączonymi; są to zmienne, które przypisujemy, aby ustawić wartość dwóch lub więcej wymiarów na równe.

wyciągnięcie po profilach. Operacja bazy, dodania, wycięcia lub powierzchni utworzona poprzez przejście pomiędzy profilami.

wyciągnięcie po ścieżce. Tworzy operację bazy, dodania, wycięcia lub powierzchni poprzez przesunięcie profilu (przekroju) wzdłuż ścieżki. Dla wycięć przez wyciągnięcie po ścieżce można utworzyć wyciągnięcie po ścieżce bryły poprzez przeniesienie obiektu narzędzia wzdłuż ścieżki.

wyciągnięcie po ścieżce bryły. Wycięcie przez wyciągnięcie po ścieżce utworzone poprzez przeniesienie obiektu narzędzia wzdłuż ścieżki, aby wyciąć z modelu trójwymiarowy materiał. Patrz: wyciągnięcie po ścieżce.

wyciągnięcie. Operacja, która dokonuje liniowego rzutowania szkicu celem dodania materiału do części (w przypadku bazy lub dodania) albo usunięcia materiału z części (w przypadku wycięcia lub otworu).

wydrążenie. Patrz: skorupa.

wygaś. Usuwa element z ekranu oraz wyklucza go z wszelkich obliczeń, w których on uczestniczy. Można wygaszać operacje, komponenty złożeń, itp. Wygaszenie elementu nie powoduje jego usunięcia. Można przywrócić wygaszone elementy, aby ponownie je wyświetlić.

wykrywanie kolizji. Funkcja złożeń, która wykrywa kolizje pomiędzy komponentami podczas ich ruchu lub obrotu. Kolizja występuje, gdy element w jednym z komponentów jest wspólny z dowolnym elementem w innym komponencie.

wykrywanie przenikania. Narzędzie wyświetlające wszelkie obszary przenikania pomiędzy wybranymi komponentami w złożeniu.

wymiar modelu. Wymiar określony w szkicu lub operacji w dokumencie części lub złożenia, definiujący niektóre elementy w modelu 3D.

wymiar orientacyjny. Wymiar w rysunku, który ukazuje wynik pomiaru elementu, natomiast nie może sterować modelem, a jego wartość nie może być modyfikowana. Kiedy wymiary modelu ulegają zmianie, wymiar orientacyjny jest aktualizowany.

wymiar rzeczywisty. Przy wymiarowaniu elementów w widoku izometrycznym, wymiary rzeczywiste podają dokładne wartości dla modelu. Patrz: rzutowany wymiar.

wymiar sterujący. Wymiar sterujący (zwany również wymiarem modelu) ustala wartość dla elementu szkicu. Może on również sterować odległością, grubością i parametrami operacji.

wymiar zależny. Patrz: wymiar orientacyjny.

wymiary linii bazowej. Zbiory wymiarów mierzonych od tej samej krawędzi lub wierzchołka na rysunku. Patrz: łańcuch wymiarowy.

wyokrąglenie. Patrz: zaokrąglenie.

wypełnienie. Wypełnienie lub kreskowanie powierzchni. Wypełnienie można również stosować do łat na powierzchniach.

wyprowadzona część. Wyprowadzona część to nowa baza, odbicie lustrzane lub część komponentu utworzona bezpośrednio z istniejącej części i połączona z pierwotną częścią tak, że zmiany w pierwotnej części znajdują odzwierciedlenie w części wyprowadzonej.

wyprowadzony szkic. Kopia szkicu w tej samej części lub w tym samym złożeniu, która jest połączona z pierwotnym szkicem. Zmiany wprowadzone w pierwotnym szkicu są odzwierciedlane w szkicu wyprowadzonym.

wyrównanie. Narzędzia wyrównania pomagają ustawić adnotacje i wymiary w jednej linii (do lewej, do prawej, u góry, u dołu, itd.). Aby uzyskać informacje na temat wyrównywania części w złożeniu, patrz: wiązanie.

wyrwanie. Widok rysunku, który odsłania wewnętrzne szczegóły widoku rysunku poprzez usunięcie materiału z zamkniętego profilu, zwykle splajnu.

wystąpienie. Element w szyku lub komponent w złożeniu, który występuje więcej niż jeden raz. Bloki są wstawiane do rysunków jako wystąpienia definicji bloków.

wyświetlanie znaku X. Wyświetlanie znaku X steruje wielkością znaku X w wymiarach sfazowania zawierających dwie liczby, takich jak: 1 X 45° (Długość X Kąt), 45° X 1 (Kąt X Długość) lub 1 X 1 (Długość X Długość).

wytnij. Operacja, która usuwa materiał z części przy użyciu takich czynności, jak wyciągnięcie, obrót wokół linii środkowej, wyciągnięcie po profilach, wyciągnięcie po ścieżce, pogrubienie, wgłębienie i tak dalej.

wzór. Szyk powtarza wybrane elementy szkicu, operacje lub komponenty w formie matrycy, która może być liniowa, kołowa lub oparta na szkicu. Jeżeli operacja źródłowa zostanie zmieniona, wówczas pozostałe wystąpienia w szyku zostaną zaktualizowane.

Z

zakres przekroju. Określa komponenty, które mają pozostać nie przecięte podczas tworzenia widoku przekroju rysunku złożenia.

zależności dynamiczne. Narzędzie złożenia, które wyświetla ruch komponentów złożenia w realistyczny sposób. Gdy przeciągniemy komponent, wywrze on siłę na inne komponenty, z którymi się styka. Komponenty poruszają się tylko w ramach swych stopni swobody.

załaduj ponownie. Odświeża udostępniane dokumenty. Na przykład jeżeli otworzymy plik części jako tylko do odczytu w chwili, gdy inny użytkownik w tym samym czasie dokonuje zmian tej samej części, wówczas można załadować ponownie nową wersję części z uwzględnieniem tych zmian.

zamknięty profil. Zamknięty profil (lub zamknięty kontur) to szkic lub element szkicu, który nie posiada żadnych odsłoniętych punktów końcowych (na przykład okrąg lub wielokąt).

zaokrąglenie. Wewnętrzne wyokrąglenie narożnika lub krawędzi na szkicu, bądź też krawędzi na powierzchni lub bryle.

zaokrąglenie narożnika. Narożnik gdzie trzy zaokrąglone krawędzie spotykają się na jednym wierzchołku.

zaokrąglone zgięcie. Patrz: zgięcie.

zastąp. Zamienia na inny komponent jedno lub więcej otwarte wystąpienie komponentu w złożeniu.

zebra. Symuluje odbicie długich pasków światła na bardzo połyskliwej powierzchni. Zebra umożliwia dostrzeżenie niewielkich zmian na powierzchni, które byłyby trudne do uchwycenia przy wyświetlaniu standardowym.

zgięcie wyciągnięte po profilach. Operacja arkusza blachy, która tworzy formę zrolowaną lub kształt przejściowy z dwóch szkiców otwartych profili. Zgięcia wyciągnięte po profilach często tworzą leje i rynny.

zgięcie. Operacja w części arkusza blachy. Zgięcie wygenerowane z zaokrąglonego narożnika, ściany cylindrycznej lub ściany stożkowej jest zgięciem zaokrąglonym. Zgięcie wygenerowane z naszkicowanych linii prostych jest zgięciem ostrym.

złożenie. Dokument, w którym części, operacje i inne złożenia (podzespoły) są ze sobą powiązane. Części i podzespoły istnieją w dokumentach oddzielnie od złożenia. Na przykład tłok w złożeniu może być powiązany z innymi częściami, takimi jak korbowód lub cylinder. To nowe złożenie może zostać następnie użyte jako podzespół w złożeniu silnika. Nazwy plików złożeń SolidWorks posiadają rozszerzenie .SLDASM. Patrz: podzespół, wiązanie.

zmiana kolejności. Zmiany kolejności (przestawienia kolejności) elementów można dokonać w drzewie operacji FeatureManager. W częściach można zmieniać kolejność, w której rozwiązywane są operacje. W złożeniach można sterować kolejnością, w jakiej komponenty pojawiają się na liście materiałów.

zmienna globalna. Zmienna, którą definiujemy do użycia w równaniach, dostosowanych właściwości, itd.

znacznik środka. Krzyżyk wskazujący środek okręgu lub łuku.

zwijanie. Przeciwieństwo rozstrzelenia. Czynność zwinięcia przywraca części rozstrzelonego złożenia do ich normalnych pozycji.

źródło. Szkic lub element (operacja, ściana lub obiekt), który stanowi bazę dla utworzenia szyku. Jeżeli poddamy edycji źródło, wówczas pozostałe elementy w szyku zostaną zaktualizowane.