Metody adaptacyjne
Metody adaptacyjne oparte są na oszacowaniu błędu. Istnieją dwie główne metody poprawy dokładności wyników badań statycznych:
Metoda typu h
Koncepcja metody typu h polega na użyciu mniejszych elementów w obszarach, gdzie występują wysokie błędy. Po uruchomieniu badania i oszacowaniu błędów, oprogramowanie automatycznie udoskonala siatkę w koniecznych miejscach, aby poprawić wyniki. Aby zapoznać się ze szczegółami, należy kliknąć tutaj.
Metoda typu p
Koncepcja metody typu p polega na użyciu efektywniejszych elementów w obszarach, gdzie występują wysokie błędy. Po uruchomieniu badania i oszacowaniu błędów, program zwiększa rząd elementów w obszarach, gdzie błędy są wyższe od określonego przez użytkownika poziomu, a następnie ponownie uruchamia badanie. Metoda typu p nie zmienia siatki. Zmienia ona rząd wielomianów używanych jako przybliżenie pola przemieszczenia. Użycie jednakowego rzędu wielomianu dla wszystkich elementów nie jest efektywne. Oprogramowanie zwiększa rząd wielomianu tylko tam, gdzie zachodzi taka potrzeba. Podejście takie jest nazywane selektywną metodą adaptacyjną typu p.
Opcja ta jest dostępna tylko dla elementów bryłowych. Gdy opcja ta jest zaznaczona, program może uruchamiać dany problem kilka razy. Po każdej pętli program oszacowuje błędy globalne i lokalne i podejmuje decyzję, czy wykonać kolejne uruchomienie.
Program zatrzymuje pętle gdy spełniony zostanie jeden z poniższych warunków:
zbieżność kryterium globalnego,
zbieżność wszystkich błędów lokalnych (tj. dla każdego elementu) lub
osiągnięcie maksymalnej liczby pętli.
Kontrolę zbieżności (konwergencji) można oprzeć na całkowitej energii odkształcenia, średniej kwadratowej (RMS) naprężeń zredukowanych wg Misesa lub średniej kwadratowej (RMS) wypadkowych przemieszczeń.
Ograniczenia: W tej wersji oprogramowania metoda typu p działa tylko z elementami bryłowymi. Skorupy nie są obsługiwane. Metoda adaptacyjna typu p nie działa w przypadku zdefiniowania niejednorodnego nacisku, niejednorodnych sił lub wielu nacisków na ścianie.
Po uruchomieniu problemu statycznego przy użyciu metody adaptacyjnej typu p, można wygenerować wykresy zbieżności. Aby uzyskać więcej informacji, należy zapoznać się rozdziałem pt. „Przeglądanie wyników". Aby zapoznać się ze szczegółami, należy kliknąć tutaj.
Przykład metod adaptacyjnych znajduje się w samouczku online.