Używanie osi odniesienia
Można użyć osi w charakterze odniesienia, aby zastosować umocowania. Można zadać translację w kierunku promieniowym, okrężnym i osiowym. W przypadku skorup i belek można zadać obroty względem tych kierunków.
Kąt (q) określony dla translacji okrężnej jest używany do obliczenia translacji rzeczywistej (v) w każdym węźle na podstawie wzoru: v = r.q, gdzie r jest odległością pomiędzy węzłem, a osią odniesienia.
Poniższa tabela zestawia atrybuty umocowania tego typu:
Atrybut |
Wartość |
Możliwe stopnie swobody dla brył |
3 translacje |
Możliwe stopnie swobody dla skorup i belek |
3 translacje i 3 obroty |
Możliwe stopnie swobody dla kratownic |
3 translacje |
|
Symbol trójwymiarowy |

translacja |

obrót |
Elementy możliwe do wybrania |
Wierzchołki, krawędzie, ściany i połączenia belek |
Translacje |
Przemieszczenie promieniowe
|
Przemieszczenie okrężne
|
Przemieszczenie osiowe
|
Obroty (tylko dla skorup i belek) |
Względem kierunku promieniowego
|
Względem kierunku okrężnego
|
Względem kierunku osiowego
|
