Okno dialogowe Nieliniowe zawiera cztery karty. Rozwiązanie, Zaawansowane opcje, Efekty przepływu/termiczne oraz Uwagi. Karty Rozwiązanie i Zaawansowane służą do ustawiania opcji i parametrów związanych z procedurami numerycznymi używanymi podczas rozwiązywania problemu. Karty Efekty przepływu/termiczne oraz Uwagi są podobne do kart w oknie dialgowym właściwości badania statycznego.

Dla nieliniowej analizy statycznej, czas jest pseudozmienną. Opisuje on poziomy obciązenia, dla jakich poszukiwane jest rozwiązanie. Dla nieliniowej analizy dynamicznej, czas jest wartością rzeczywistą.

Dla badań statycznych można wybierać tylko materiały liniowe izotropowe i liniowe ortotropowe. Dla badań nieliniowych można dodatkowo definiować następujące modele materiału:

• Nieliniowe sprężyste

• Plastyczne wg Misesa (kinematyczne i i zotropowe)

• Plastyczne Tresca (kinematyczne i i zotropowe)

• Plastyczne Drucker-Prager

• Hipersprężyste Mooney-Rivlin

• Hipersprężyste Ogden

• Hipersprężyste Blatz Ko

• Lepkoelastyczne

Gdy używana jest metoda kontroli siły, umocowania i obciążenia są definiowane jako funkcje czasu. Dla problemów lepkoelastyczności i pełzania, a także nieliniowej analizy dynamicznej, czas jest rzeczywisty. Dla innych problemów czas jest pseudozmienną, która określa poziom obciążenia w różnych krokach rozwiązania.

Kontrola przemieszczenia wykorzystuje krzywą, która jest skojarzona tylko z kontrolą stopni swobody. Metoda kontroli długości łuku nie wykorzystuje żadnych krzywych czasu.

Rozwiązanie badań nieliniowych wymaga obliczenia wyników w różnych krokach rozwiązaniach (poziomy obciążenia i umocowania). Procedury numeryczne są bardziej skomplikowane niż przy rozwiązywaniu liniowych badań statycznych. Podczas poszukiwania konwergencji do prawidłowego rozwiązania w danym kroku rozwiązania, program wykonuje szereg iteracji. Z tego powodu rozwiązanie badań nieliniowych wymaga większej ilości czasu i zasobów niż rozwiązanie liniowych badań statycznych.

Pomimo że program oblicza wyniki w różnych krokach rozwiązania, domyślnie zachowuje on tylko wyniki ostatniego kroku rozwiązania. Można wybrać pewne lokalizacje i kroki rozwiązania, w których wyniki są zachowywane jako część właściwości definiujących właściwości badania.

Wyniki są dostępne jako funkcje czasu. Na przykład: naprężenia są dostępne w różnych krokach rozwiązania. Oprócz przerglądania wyników w ostatnim kroku rozwiązania, można przeglądać wyniki w innych krokach rozwiązania, których zażądano we właściwościach badania dla danego rozwiązania. Dla lokalizacji wybranych we właściwościach badania można utworzyć grafy wyników w funkcji pseudoczasu (historia obciążenia).

Kontakt jest powszechnym źródłem nieliniowości. Badania statyczne pozwalają rozwiązywać problemy kontaktowe z małymi i dużymi przemieszczeniami. Poniżej zestawiono ograniczenia dotyczące użycia badań statycznych do rozwiązywania problemów kontaktowych:

• W przypadku użycia dużych przemieszczeń, wyniki są dostępne tylko w ostatnimk kroku rozwiązania. W badaniach nieliniowych można uzyskać wyniki w każdym kroku rozwiązania.

• Badań statycznych nie można używać jeżeli występuje jakakolwiek inna nieliniowość poza tą, która jest spowodowana kontaktem. Może ona wynikać z nieliniowych właściwości materiałów, zmienionych obciążeń lub umocowań, bądź dowolnej innej nieliniowości.

• Podczas używania badań statycznych do rozwiązania problemów kontaktowych z dużymi przemieszczeniami program nie aktualizuje kierunków obciążenia wraz z deformacją modelu. W badaniach nieliniowych program aktualizuje kierunki obciążenia naciskiem w oparciu o zdeformowany kształt w każdym kroku rozwiązania, jeżeli we właściwościach badania zaznaczono opcję Aktualizuj kierunek obciążenia z ugięciem.

• W badaniach nieliniowych użytkownik ma kontrolę nad krokami rozwiązania. W badaniach statycznych wykorzystujących duże przemieszczenia, program ustawia kroki rozwiązania wewnętrznie.

Aby zapoznać się z wytycznymi używania warunków kontaktu w badaniach nieliniowych, należy kliknąć tutaj.