-
Należy przeciągnąć komponenty, aby przetestować dostępne stopnie swobody.
-
Rzadko używać wiązań limitu ponieważ wydłużają one procesy wiązań.
-
Naprawić błędy wiązania kiedy tylko takowe się pojawią. Dodawania wiązań nigdy nie naprawia wcześniejszych problemów wiązań.
-
Przeciągnąć komponenty do przybliżonej prawidłowej lokalizacji i orientacji przed dodaniem wiązań, ponieważ daje to aplikacji lepszą możliwość przyciągnięcia komponentów do prawidłowego położenia.
-
Jeżeli komponent sprawia problemy, często łatwiej jest usunąć wszystkie jego wiązania i odtworzyć je od nowa niż diagnozować wszystkie istniejące wiązania. Jest to szczególnie przydatny manewr w przypadku konfliktów kierunku wyrównany/anty-wyrównany i kierunku wymiaru (można odwrócić kierunek, który mierzy wymiar). Należy użyć
Pokaż wiązania
lub rozwinąć komponent w drzewie operacji FeatureManager używając Wyświetlanie drzewa, Przeglądaj wiązania i zależności, aby zobaczyć wiązania dla komponentów.
-
Kiedy tylko jest to możliwe, należy całkowicie zdefiniować każdą część w złożeniu, chyba ze część musi mieć możliwość poruszania dla wizualizacji ruchu złożenia. Złożenia z wieloma dostępnymi stopniami swobody wydłużają procesy wiązań, są mniej przewidywalne przy przeciąganiu części oraz są podatne na drobne błędy (błędy, które rozwiązują się same przy przeciąganiu). Należy przeciągnąć komponenty, aby sprawdzić pozostałe stopnie swobody.
-
Przeciąganie komponentu czasem przyciąga go i koryguje błędy wiązania.
-
Wygaszanie i przywracanie wiązań z błędami czasem naprawia błędy.
-
Przy tworzeniu wiązań do części z operacjami w kontekście (operacje, których geometria ma odniesienia do innych komponentów w złożeniu), należy unikać tworzenia odniesień kołowych.