Współczynnik tarcia jest znany również jako współczynnik momentu obrotowego.
Definicja współczynnika tarcia jest podana w: Mechanical Engineering Design 5th edition by Shigley and Mischke, Rozdział 8-8, strony 345 - 347.
d = średnica zewnętrzna wkrętu
dm = średnica podziałowa wkrętu
= kąt wzniosu linii śrubowej; tan = p/ dm (gdzie p jest skokiem)
2 = kąt zarysu gwintu (2 = 29° dla gwintów Acme i 2 = 60° dla gwintów ISO metrycznych M)
= współczynnik tarcia dla gwintów
c = współczynnik tarcia kołnierza łba wkrętu
Współczynnik tarcia i c zależą od gładkości powierzchni oraz stopnia nasmarowania. Średnie wartości dla i c wynoszą w przybliżeniu 0.15.
Następująca tabela obejmuje typowe wartości dla współczynnika tarcia
(Bowman Distribution-Barnes Group, Fastener Facts, Cleveland, 1985, strona 90). Jeżeli stan wkrętu jest nieznany, zalecane jest K = 0.20.
| Stan wkrętu |
K |
|---|
| Nieplaterowany, czarne wykończenie |
0.30 |
| Cynkowany galwanicznie |
0.20 |
| Smarowany |
0.18 |
| Kadmowany
|
0.16 |
| Z Bowman Anti-Seize (przeciwzatarciowe) |
0.12 |
| Z nakrętkami Bowman-Grip |
0.09 |