Automatyczne wiązanie pomiędzy stykającymi się elementami
Udoskonalone algorytmy automatycznie wiążą stykające się elementy w następujących przypadkach:
-
Ściana lub krawędź skorupy z bryłą.
-
Ściana lub krawędź skorupy z inną skorupą.
-
Ściana bryły lub skorupy z belką, która działa jak usztywniacz.
- Ściana bryły lub skorupy z połączeniem belki.
Skorupy odnoszą się zarówno do arkuszy blachy, jak i do powierzchni. Można stosować obciążenia, umocowania, kontakty oraz połączenia do arkusza blachy i są one automatycznie transferowane do powierzchni środkowej. Patrz temat: Stosowanie obciążeń i umocowań do skorup.
Wszystkie kontakty wiązane pomiędzy krawędziami i ścianami skorup są wykrywane przez oprogramowanie i domyślnie wygaszane przy tworzeniu nowego badania. Aby automatycznie generować wiązane kontakty pomiędzy krawędziami a ścianami skorup, należy kliknąć prawym przyciskiem myszy opcję Krawędź skorupy/Ściana kontaktowa (-Wiązanie niekompatybilne-) w części Kontakt globalny (-wiązany), po czym kliknąć Przywróć. Te zestawy kontaktowe są generowane w tle i są przekazywane do solvera.
Aby wyświetlić lub poddać edycji definicje kontaktów krawędzi i ścian skorup, należy użyć opcji Znajdź krawędź skorupy - bryłowe/skorupowe pary ścian w menedżerze właściwości PropertyManager Zestawy kontaktowe.
W przypadku stykających się ścian lub komponentów arkusza blachy, których siatka ze skorupami jest tworzona na powierzchniach środkowych, program automatycznie przenosi kontakt wiążący do skorup powierzchni środkowej.
W przypadku kontaktu wiązanego pomiędzy częściami arkusza blachy z innymi powierzchniami (bryły lub skorupy) algorytm wiązania może wymusić przesztywnienie spowodowane przerwą pomiędzy siatką powierzchni środkowej a geometrią powierzchni kontaktowej. Nadmierne usztywnienie kontaktu wiązanego zmienia obliczenia modów ciała sztywnego. Program obliczy wszystkie sztywne mody (o wartościach częstotliwości bliskich 0), jeżeli wyeliminuje się przerwę poprzez odsunięcie siatki części arkusza blachy od powierzchni środkowych do geometrii powierzchni kontaktowej.
|
Krawędź powierzchni stykająca się ze ścianą arkusza blachy
|
Widok boczny siatki (powiększony)
|
|
|
|
|
Ściany arkusza blach stykające się nawzajem
|
Widok siatki na powierzchniach środkowych
|
|
|
|
|
Ściana bryły stykająca się ze ścianą arkusza blachy
|
Widok boczny siatki (powiększony)
|
|
|
|
Wiązanie pomiędzy stykającymi się członami konstrukcyjnymi ze ścianą arkusza blachy jest również automatycznie tworzone i przenoszone do skorup powierzchni środkowej.
|
Człony konstrukcyjne stykające się ze ścianą arkusza blachy
|
Widok boczny siatki (powiększony)
|
|
|
|
Notatka: Należy ręcznie zdefiniować wiązanie dla dotykających się ścian nieplanarnych, dla których tworzona jest siatka z elementami skorupy. Automatyczne wiązanie występuje dla dotykających się krawędzi powierzchni ze ścianami nieplanarnymi.
|
Połączenie belka-płyta
|
Siatka z odciśniętego na płycie obszaru przekroju belki
|
|
|
|
Kiedy połączenia belek dotyczą sąsiadującej ściany bryły lub skorupy, rzeczywisty przekrój belki jest łączony z siatką i odciskany na ścianie bryły lub skorupy, co zapewnia dokładniejsze połączenie wiązane.
Podczas tworzenia siatki elementy są tworzone i odciskane w obszarze przekroju belki. Połączenie końca belki jest łączone ze wszystkimi elementami wewnątrz odciśniętego obszaru przekroju, co zapewnia bardziej realistyczny odpowiednik połączenia.
|
Dotykające się ściany nieplanarne skorup
|
|
|