Używanie osi odniesienia
Można użyć osi w charakterze odniesienia, aby zastosować umocowania. Można zadać translację w kierunku promieniowym, okrężnym i osiowym. W przypadku skorup i belek można zadać obroty względem tych kierunków.
Kąt (q) określony dla translacji okrężnej jest używany do obliczenia translacji rzeczywistej (v) w każdym węźle na podstawie wzoru: v = r.q, gdzie r jest odległością pomiędzy węzłem, a osią odniesienia.
Poniższa tabela zestawia atrybuty umocowania tego typu:
Atrybut
|
Wartość
|
Możliwe stopnie swobody dla brył
|
3 translacje
|
Możliwe stopnie swobody dla skorup i belek
|
3 translacje i 3 obroty
|
Możliwe stopnie swobody dla kratownic
|
3 translacje
|
|
Symbol trójwymiarowy
|

translacja
|

obrót
|
Elementy możliwe do wybrania
|
Wierzchołki, krawędzie, ściany i połączenia belek
|
Translacje
|
Przemieszczenie promieniowe
|
Przemieszczenie okrężne
|
Przemieszczenie osiowe
|
Obroty (tylko dla skorup i belek)
|
Względem kierunku promieniowego
|
Względem kierunku okrężnego
|
Względem kierunku osiowego
|