Krzywa SN jest definiowana w celu zastosowania w badaniu zmęczenia. Krzywa SN dla materiału definiuje wartości naprężenia przemiennego względem liczby cykli wymaganych do spowodowania zniszczenia przy danym współczynniku naprężenia. Na rysunku ukazano typową krzywą S-N. Oś Y reprezentuje naprężenie przemienne (S), a oś X reprezentuje liczbę cykli (N). Krzywa SN jest oparta na współczynniku naprężenia lub naprężeniu średnim. Dla danego materiału można zdefiniować wiele krzywych SN o różnych współczynnikach naprężenia. Jeżeli dla danego materiału zdefiniowano wiele krzywych SN, to w celu wyodrębnienia danych oprogramowanie wykorzystuje interpolację liniową.
Krzywe SN są oparte na średniej trwałości zmęczeniowej lub danym prawdopodobieństwie zniszczenia. Wygenerowanie krzywej SN dla danego materiału wymaga wielu testów w celu uzyskania statystycznej zmienności przemiennego naprężenia, średniego naprężenia (lub współczynnika naprężenia) oraz zliczenia liczby cykli.
Testy służące generowaniu krzywych SN są wykonywane w kontrolowanym środowisku obciążenia. Powszechnie stosowane jest obciążenie jednoosiowe. Ponieważ rzeczywiste środowisko obciążenia jest zwykle wieloosiowe, może być wymagana korekta. Oprogramowanie zawiera Współczynnik redukcji wytrzymałości zmęczeniowej w oknie dialogowym Właściwości zmęczenia, który pozwala uwzględnić tę rozbieżność.
Gdy do definiowania właściwości zmęczenia materiału używana jest jedna krzywa SN o współczynniku naprężenia -1 (całkowicie odwracalne lub zerowa średnia), można wybrać metodę korekcji, aby uwzględnić efekty naprężeń o niezerowej średniej.
Zwykle używa się logarytmu o podstawie 10 z N zamiast N, ze względu na typowo duży zakres wartości N.