Metoda Rainflow obliczania liczby cykli dokonuje wyodrębnienia składników historii obciążenia o zmiennej amplitudzie. Oprogramowanie implementuje tą metodę w następujący sposób:
- Wyodrębnienie szczytów i dołków z historii obciążenia.
- Zrównanie amplitud dla pierwszego i ostatniego punktu danych poprzez dodanie punktu danych, jeśli to konieczne.
- Wykrycie najwyższego szczytu i zmiana kolejności danych w taki sposób, aby najwyższy szczyt stał się pierwszym i ostatnim punktem.
- Rozpoczęcie zliczania szczytów w następujący sposób:
- Uwzględnienie pierwszych czterech szczytów i dołków (1, 2, 3 i 4). Cykl Rainflow jest zliczany, jeżeli drugi segment jest krótszy w pionie od pierwszego i trzeciego (tj. b jest mniejsze od a i c).
- Jeżeli cykl zostanie zliczony, program rozpoczyna od początku zapisu, ignorując szczyty, które zostały już zliczone. Jeżeli żaden cykl nie zostanie zliczony, program sprawdza następną grupę szczytów (szczyty 2, 3, 4 i 5) i proces jest kontynuowany. Po jego zakończeniu każdy szczyt i każdy dołek odpowiada cyklowi Rainflow.
- Ignorowanie cykli będących poniżej wartości procentowej określonej we właściwościach badania.
- Podział zakresów naprężeń średnich i przemiennych na szereg "koszy" określonych we właściwościach badania. Wyniki można obejrzeć, przeglądając wykres macierzy Rainflow.
Stosowanie metody Rainflow obliczania liczby cykli
| Szybkie zliczanie |
Szybkie zliczanie jest wykorzystywane gdy badanie zmęczenia odnosi się do jednego badania statycznego i posiada tylko jeden przypadek o zmiennej amplitudzie. W tym przypadku program wyodrębnia "kosze" bezpośrednio z pierwotnego zapisu. Następnie obliczane jest uszkodzenie spowodowane każdym "koszem" w każdym węźle i obliczone uszkodzenie skumulowane. |
| Pełna analiza |
Gdy używanych jest wiele przypadków o zmiennej amplitudzie, program oblicza naprężenia w każdym punkcie czasowym dla każdego zapisu zmiennej amplitudy w każdym węźle. W każdym węźle program dokonuje kombinacji naprężeń i wyodrębnia "kosze" Rainflow, które są następnie używane do obliczenia uszkodzenia.
Pełna analiza jest również używana, gdy zapis zmiennej amplitudy jest skojarzony z więcej niż jednym badaniem, z różnymi przesunięciami lub interwałami.
|