Składowe naprężenia

VON Naprężenia zredukowane wg Misesa
VONDC: wg Misesa [komponenty kierunkowe] Opcja dostępna tylko dla badań liniowych dynamicznych-harmonicznych.

Solver wykonuje obliczenia naprężeń zredukowanych wg Misesa dokładniej, uwzględniając odpowiednie znaki (plus lub minus) sześciu komponentów naprężenia.

W większości przypadków VONDC: Wartości naprężeń zredukowanych wg Misesa [komponenty kierunkowe] powinny być wyższe niż wyniki wg Misesa.
P1 Naprężenie normalne w pierwszym kierunku głównym
P2 Naprężenie normalne w drugim kierunku głównym
P3 Naprężenie normalne w trzecim kierunku głównym
INT Natężenie naprężenia = P1 - P3 (a)

z P1: maksymalne bezwzględne naprężenie normalne, oraz P3: minimalne bezwzględne naprężenie normalne.

TRI Trójosiowe naprężenie = P1 + P2 + P3 (suma składowych naprężeń głównych. Nosi również nazwę pierwszej niezmiennej naprężenia, ponieważ wartość nie zmienia się niezależnie od transformacji współrzędnych stosowanej do tensora naprężenia).
SX Naprężenie normalne w kierunku X wybranej geometrii odniesienia
SY Naprężenie normalne w kierunku Y wybranej geometrii odniesienia
SZ Naprężenie normalne w kierunku Z wybranej geometrii odniesienia
TXY Naprężenie ścinające w kierunku Y, działające na normalną płaszczyznę w kierunku X wybranej geometrii odniesienia
W przypadku komponentów naprężenia ścinającego pierwszy indeks wskazuje kierunek normalnej powierzchni, a drugi indeks wskazuje kierunek komponentu naprężenia ścinającego.
TXZ Naprężenie ścinające w kierunku Z, działające na normalną płaszczyznę w kierunku X wybranej geometrii odniesienia
TYZ Naprężenie ścinające w kierunku Z, działające na normalną płaszczyznę w kierunku Y wybranej geometrii odniesienia
ERR Błąd normy energii
CP Ciśnienie kontaktowe (b)
ILTXZ Międzywarstwowe naprężenie ścinające na płaszczyźnie XZ
ILTYZ Międzywarstwowe naprężenie ścinające na płaszczyźnie YZ

(a) W niektórych kodach projektów i odniesieniach naprężenie równoważne Tresca zdefiniowane jest jako dwukrotność maksymalnego naprężenia ścinającego równego (P1 – P3) lub natężenie naprężenia.

(b) Naciski kontaktowe są wyprowadzone z globalnych naprężeń węzłowych poprzez transformację współrzędnych. W każdym węźle solver podaje siłę kontaktową. Jeśli wektor jednostki N wzdłuż kierunku siły nacisku to {Nx, Ny, Nz} w globalnym układzie współrzędnych, węzłowy tensor naprężenia jest rzutowany na wektor jednostki N w celu wyprowadzenia trzech składowych siły docisku {Px, Py, Pz} w globalnym układzie współrzędnych.

Wielkość siły docisku CP w każdym węźle jest pierwiastkiem kwadratowym z sumy kwadratów dla każdej składowej. Kierunek siły docisku jest zawsze normalny do obszaru kontaktu.