Złącza kołkowe umożliwiają symulację zachowania kołków w złożeniu bez modelowania rzeczywistych geometrii kołków.
Złożenie składa się z wielu części połączonych między sobą za pomocą kołków, złącz, wkrętów lub sprężyn. Przykłady złożeń w kołkami to laptopy, nożyczki, kleszcze i siłowniki. Aby symulować takie złożenia, zwykle konieczne byłoby utworzenie każdej geometrii kołka i zastosowanie warunków kontaktu między kołkami i ich ścianami kontaktowymi. Podejście to jest kosztowne obliczeniowo.
Aby poznać wpływ kołków na przylegające części, a nie rozkład naprężenia samych kołków, należy użyć złącz kołkowych, aby wykonać symulację zachowania kołków.
Można zdefiniować złącze jednokołkowe dołączone do wielu współosiowych ścian cylindrycznych lub krawędzi skorupy (maksymalnie 10 wyborów).
W menedżerze właściwości PropertyManager Złącze kołkowe dla opcji Ściany/krawędzie cylindryczne
wybrać wszystkie współosiowe ściany (lub krawędzie) cylindryczne, które są przymocowane do kołka (maksymalnie dziesięć). Wybrane ściany cylindryczne lub krawędzie kołowe mogą należeć do jednego obiektu lub kilku obiektów.
Kiedy używać złączy kołkowych
|
Aby połączyć trzy płyty, należy zdefiniować jedno złącze kołkowe, które funkcjonuje jako zawias. |
 |
Aby połączyć dwie ściany cylindryczne, które obracają się względem siebie, należy zdefiniować jedno złącze kołkowe. Należy pozwolić ścianom cylindrycznym na obrót względem kołka, ale zapobiec ich ruchowi osiowemu względem siebie. |
 |
Aby połączyć sześć walców płyty zawiasowej, należy zdefiniować jedno złącze kołkowe. |
 |
Aby połączyć dwie obracające się części, należy zdefiniować kołek. Jedno złącze kołkowe jest mocowane do czterech ścian cylindrycznych. |