Współczynnik tarcia jest znany również jako współczynnik momentu obrotowego.
Definicja współczynnika tarcia jest podana w: Mechanical Engineering Design 5th edition by Shigley and Mischke, Rozdział 8-8, strony 345 - 347.
d = średnica zewnętrzna wkrętu
dm = średnica podziałowa wkrętu
λ = kąt wzniosu linii śrubowej; tan λ = p/π dm (gdzie p jest skokiem)
2α = kąt zarysu gwintu (2α = 29° dla gwintów Acme i 2α = 60° dla gwintów ISO metrycznych M)
μ = współczynnik tarcia dla gwintów
μc = współczynnik tarcia kołnierza łba śruby
Współczynniki tarcia μ i μc zależą od gładkości powierzchni oraz stopnia nasmarowania. Średnie wartości μ i μc wynoszą w przybliżeniu 0,15.
Następująca tabela obejmuje typowe wartości dla współczynnika tarcia
(Bowman Distribution-Barnes Group, Fastener Facts, Cleveland, 1985, strona 90).
Jeżeli stan wkrętu jest nieznany, zalecane jest K = 0.20.
| Stan wkrętu |
K |
|---|
| Nieplaterowany, czarne wykończenie |
0.30 |
| Cynkowany galwanicznie |
0.20 |
| Smarowany |
0.18 |
| Kadmowany
|
0.16 |
| Z Bowman Anti-Seize (przeciwzatarciowe) |
0.12 |
| Z nakrętkami Bowman-Grip |
0.09 |