Liniowa analiza statyczna przyjmuje założenie liniowości, założenie sprężystości i założenie statyczności.
Wyniki symulacji są nieprawidłowe, jeżeli założenia te nie są spełnione.
Założenie liniowości
Wywoływana reakcja jest wprost proporcjonalna do stosowanych obciążeń. Na przykład, jeżeli zwiększymy dwukrotnie wielkość obciążeń, wówczas reakcja modelu (przemieszczenia, odkształcenia i naprężenia) również ulegnie podwojeniu. Założenie liniowości można przyjąć, jeżeli spełnione są następujące warunki:
-
Najwyższe naprężenie znajduje się w zakresie liniowym krzywej rozciągania, charakteryzowanym przez linię prostą rozpoczynającą się w początku układu współrzędnych.
- Maksymalne obliczone przemieszczenie jest znacznie mniejsze niż wymiar charakterystyczny części. Na przykład maksymalne przemieszczenie płytki musi być znacznie mniejsze od jej grubości, a maksymalne przemieszczenie belki musi być znacznie mniejsze od najmniejszego wymiaru jej przekroju poprzecznego.
Jeżeli założenie liniowości nie jest spełnione, należy użyć analizy nieliniowej.
Założenie sprężystości
Część powraca do swego pierwotnego kształtu po usunięciu obciążeń (brak trwałej deformacji).
Jeżeli założenie sprężystości nie jest spełnione, należy użyć analizy nieliniowej.
Założenie statyczne
Obciążenia są stosowane powoli i stopniowo aż do osiągnięcia ich pełnych wielkości. Obciążenia stosowane gwałtownie powodują dodatkowe przemieszczenia, odkształcenia i naprężenia.
Jeżeli założenie statyczności nie jest spełnione, należy użyć analizy dynamicznej.