Najlepsze metody postępowania w przypadku konfiguracji z odniesieniami zewnętrznymi

Jeśli część zawiera odniesienia zewnętrzne ze złożenia wielokonfiguracyjnego, najlepiej jest dysponować odpowiednią konfiguracją części dla każdej konfiguracji złożenia.

W przypadku relacji wiele-do-jednego (n:1) aktualna jest wyłącznie najnowsza konfiguracja złożenia. Pozostałe konfiguracje złożenia są nieaktualne i ich przebudowanie po aktywacji będzie czasochłonne. Dodatkowo różne wersje jednej konfiguracji części nie mają unikatowych identyfikatorów. Wskutek tego może dojść do produkcji lub zakupu niewłaściwej wersji.

Najlepszą praktyką jest stosowanie wyłącznie relacji typu jeden-do-jednego (1:1) między konfiguracjami złożenia i części.

Przykład

Złożenie o nazwie Stos zawiera stos bloków na części o nazwie Umocowanie. Plan zakłada, że wysokość Umocowania jest o 20 mm większa niż wysokość stosu bloków. Oznacza to, że jeśli wysokość stosu bloków wynosi H, wysokość Umocowania wynosi H + 20.

Złożenie ma trzy konfiguracje. W każdej konfiguracji występują bloki o różnych rozmiarach i z różnymi wartościami H. Umocowanie jest tworzone w kontekście złożenia, a jego wysokość jest określana jako przesunięta o 20 mm od ściany bloku górnego.

Problem:

Relacja n:1 – niezalecane

Kilka konfiguracji złożenia odwołuje się do jednej konfiguracji części.
Złożenie: Stos (mały) Stos (średni)
Część: Umocowanie (domyślne) Umocowanie (domyślne)
 
Złożenie: Stos (duży)  
Część: Umocowanie (domyślne)  
   
Konfiguracja złożenia Wysokość (H) Konfiguracja części Wysokość (H + 20)
Mniejsza 30 Domyślne 50? 65? 80?

Zależy od aktywnej konfiguracji złożenia.

Średnia -45
Duży 60
Aktualna konfiguracja danych jest zapisywana tylko dla najnowszej konfiguracji złożenia: wysokość Umocowania jest nieaktualna w dwóch pozostałych konfiguracjach. Na przykład aktywacja konfiguracji złożenia Duży powoduje, że wysokość Umocowania wynosi 80. Z tego powodu w konfiguracjach typu Mały i Średni wysokość Umocowania będzie nieaktualna.

Rozwiązanie:

Relacja 1:1 – najlepsza praktyka

Dla każdej konfiguracji złożenia należy utworzyć odpowiednią konfigurację części.
Złożenie: Stos (mały) Stos (średni)
Część: Umocowanie (niskie) Umocowanie (średnie)
 
Złożenie: Stos (duży)  
Część: Umocowanie (wysokie)  
   
Konfiguracja złożenia Wysokość (H) Konfiguracja części Wysokość (H + 20)
Mały 30 Niska 50
Średni 45 Średnia 65
Duży 60 Wysoka 80
Każda wersja Umocowania ma unikatowy identyfikator. Dla każdej konfiguracji złożenia są zapisywane aktualne dane konfiguracji. Brak konieczności przebudowy danych skraca czas przełączania się między konfiguracjami.