Menedżer właściwości PropertyManager Przeglądarka interakcji

Przeglądarki interakcji można użyć, aby zwizualizować zachowanie części wieloobiektowych i złożeń podczas symulacji.

Przed uruchomieniem analizy można zweryfikować obszary interakcji (takie jak wiązane, kontaktowe i swobodne) zdefiniowane przez ustawienia interakcji na poziomie globalnym i lokalnym. Można również wykryć mody ciała sztywnego, a także stwierdzić, czy obiekty są wystarczająco powiązane podczas symulacji.

Aby otworzyć menedżera właściwości PropertyManager Przeglądarka interakcji:

  • Kliknąć prawym przyciskiem myszy Połączenia i wybrać Przeglądarka interakcji lub
  • Kliknąć strzałkę skierowaną w dół na przycisku Doradca połączeń (menedżer poleceń CommandManager Simulation) i wybrać Przeglądarka interakcji .

Pokaż interakcję

Renderuje obszary modelu z kolorem według zastosowanego typu interakcji.

Wybierz komponenty Wybrać złożenie lub komponenty (co najmniej dwa), aby wyświetlić obszary interakcji.
Uwzględnij interakcje wygenerowane przez solver (siatka jest wymagana) Renderuje elementy siatki, które uczestniczą w definicjach interakcji wykrytych przez solver (przed rozpoczęciem analizy). Opcja ta jest aktywna po utworzeniu siatki modelu.
Obliczaj Oblicza wszystkie obszary z definicją interakcji pomiędzy wybranymi komponentami i wyświetla je w kolorach odpowiadających typowi interakcji. Wyszczególnia wszystkie wykryte pary interakcji w części Wyniki.
Typ interakcji: Kolor renderowania
Wiązane Czerwony
Kontakt Purpurowy
Swobodne Zielony
Pasowanie skurczowe Pomarańczowy
Wirtualna ściana Żółty
Kontaktowy opór cieplny Purpurowy
Izolowany Zielony

Wyniki

Pokaż interakcje oparte na geometrii Przełącza widoczność interakcji opartych na geometrii. Po włączeniu renderuje stykające się elementy geometryczne (krawędzie, ściany lub obiekty) pomiędzy komponentami uczestniczącymi w definicji interakcji (globalnej lub lokalnej).

Wszystkie wykryte pary interakcji są wyszczególnione odpowiednio w części Interakcja ręczna lub Interakcja globalna.

  • Po kliknięciu definicji interakcji na liście można wyświetlić kolory wyświetlania obszarów interakcji. Podzespoły związane z definicją interakcji są wyszczególnione w poszczególnych węzłach.
  • Kliknąć prawym przyciskiem myszy węzeł interakcji i wybrać Powiększ wybrany obiekt.
  • Można renderować pojedyncze pary interakcji, lub kliknąć Pokaż wszystkie interakcje, aby renderować wszystkie pary interakcji jednocześnie.
    Interakcje oparte na geometrii zawierają obszary komponentów ze stykającymi się elementami geometrycznymi. Aby wyświetlić parę interakcji pomiędzy ścianami, które nie stykają się początkowo, należy wybrać Uwzględnij interakcje wygenerowane przez solver (siatka jest wymagana).
Pokaż interakcje oparte na solverze Przełącza widoczność interakcji opartych na solverze. Po włączeniu, renderuje obszary interakcji na poziomie elementu siatki wykryte przez solver przed rozpoczęciem analizy.
 
  Pokaż niewybrane obiekty Opcja aktywna po wybraniu komponentów, a nie całego złożenia w Wybierz komponenty.
Wykres kontaktu opartego na geometrii. Renderowanie stykających się krawędzi pomiędzy dwoma komponentami. Wykres zestawu kontaktowego opartego na solverze. Renderowanie siatki elementów, które uczestniczą w sformułowaniu kontaktu.

Niewystarczająco powiązane obiekty

Wykrywa wszelkie mody ciała sztywnego (lub swobodnego). Obiekty, które nie są wystarczająco obsługiwane przez umocowania, złącza lub warunki kontaktu, mogą swobodnie wykonywać ruchy translacyjne i obrotowe. Ciało bez jakichkolwiek umocowań ma sześć modów ciała sztywnego: 3 translacyjne i 3 obrotowe.

Oblicz Wykrywa obiekty, które nie są wystarczająco powiązane i jednocześnie wykazują cechy translacyjnych lub obrotowych modów obiektu sztywnego. Narzędzie analizy utworzy siatkę gruboziarnistą i uruchomi badanie statyczne (z użyciem solvera Direct Sparse) ze wszystkimi zdefiniowanymi obciążeniami, interakcjami i warunkami brzegowymi.
Niewystarczająco powiązane obiekty

Wyszczególnia obiekty, które są niewystarczająco powiązane. Zielona strzałka w obszarze graficznym wskazuje kierunek ruchu swobodnego (translacyjnego lub obrotowego).

Wybrać jeden z wyszczególnionych stopni swobody (na przykład Translation 1 lub Rotation 1), aby obejrzeć animację translacji niewystarczająco powiązanego obiektu.

Przed uruchomieniem symulacji należy zastosować umocowania wystarczające do wyeliminowania niestabilności modelu.

Jeśli nie zostaną wykryte żadne sztywne obiekty, solver wyświetli komunikat informujący, że model jest całkowicie powiązany.

Narzędzie Niewystarczająco powiązane obiekty nie wykrywa problemów z niestabilnością w modelach zawierających kontakty lub złącza śrubowe. Obiekty ze złączami śrubowymi i kontaktami mogą być wystarczająco powiązane, aby umożliwić uzyskanie pomyślnego wyniku symulacji, niemniej jednak są wyszczególniane na liście obiektów niepowiązanych.

Patrz również Pomoc SOLIDWORKS Simulation: Użyj miękkiej sprężyny dla stabilizacji modelu i Zapobieganie ruchowi ciała sztywnego.

Wykrywanie modów obiektu sztywnego

Narzędzie Niepowiązane obiekty wykrywa mody ciała sztywnego (lub swobodnego) obiektów, które nie są wystarczająco wspierane przez umocowania, złącza lub warunki interakcji.

W badaniu statycznym otworzyć menedżer właściwości PropertyManager Przeglądarka interakcji, a następnie kliknąć kartę Niepowiązane obiekty.

Przed uruchomieniem narzędzia Niepowiązane obiekty zaleca się zdefiniowanie realistycznych materiałów, obciążeń i warunków brzegowych w modelu. Właściwości badania powinny uwzględniać z jak największą dokładnością obciążenia robocze i warunki brzegowe analizowanego modelu.

Narzędzie Niepowiązane obiekty wykrywa lokalne punkty osobliwe (elementy o zerowej lub prawie zerowej sztywności) w rozłożonej globalnej macierzy sztywności, które mogą wskazywać na ruch obiektu sztywnego. Algorytm jest w stanie wykryć sytuacje, w których kontrast między sąsiednimi warunkami sztywności w globalnej macierzy sztywności jest bardzo duży i niekoniecznie prowadzi do osobliwości. Do takich modeli mogą należeć:
  • Części z geometrią stożkową, gdzie sztywność zmienia się znacząco w profilu części.
  • Złożenia z częściami, które wykazują duże rozbieżności we właściwościach sztywności materiałów.
  • Części z lokalnymi skrajnymi sztywnościami w miejscach, w których zastosowano złącza lub odległe obciążenia.
  • Cienkie części modelowane jako skorupy, które mają bardzo małą sztywność obrotową.
Powyższe przypadki nie są traktowane przez narzędzie Niepowiązane obiekty jako źródła punktów osobliwych dla globalnej macierzy sztywności, jeżeli części są dostatecznie powiązane.

Algorytm sprawdza istnienie swobodnych translacji i obrotów dla poszczególnych części modelu złożenia w globalnym kierunku X, Y i Z. Może wykrywać problemy ze stabilnością w złożeniach z mechanizmami łańcuchowymi (lub zawiasami) pomiędzy częściami. W przypadku wykrycia modów obiektu swobodnego program animuje je odpowiednio, dostosowując sztywność i siłę w danym kierunku w celu wytworzenia ograniczonej reakcji, która odzwierciedli ruch obiektu sztywnego (lub swobodnego).

Przed wykonaniem analizy zaleca się ustabilizowanie wykrytych modów obiektu swobodnego części przy użyciu odpowiednich umocowań translacyjnych lub obrotowych.