Fakty dotyczące opcji kontaktu Powierzchnia do powierzchni:
- To wyrażenie kontaktu jest dostępne
dla badań statycznych i nieliniowych. Nie dopuszcza on przenikania pomiędzy elementami źródłowymi i docelowymi podczas obciążania, lecz pozwala im na odsuwanie się od siebie nawzajem i powstawanie przerw. W przypadku badań termicznych opcja ta jest dostępna łącznie z typem kontaktu Opór termiczny.
- Odpowiednie do skomplikowanych powierzchni stykających się pod obciążeniem ogólnym.
- Nie wymaga wspólnych węzłów siatki pomiędzy ścianą źródłową i docelową.
- Dopuszcza tylko ściany jako elementy źródłowe i docelowe.
Program wewnętrznie wybiera potencjalne ściany źródłowe i docelowe. Są one zdefiniowane przy użyciu elementów Zestaw 1 oraz Zestaw 2 w menedżerze właściwości PropertyManager Interakcje lokalne.
- W większości przypadków daje dokładniejsze wyniki niż opcja Węzeł do powierzchni, lecz wymaga więcej czasu i zasobów.
- Utworzenie drobniejszej siatki w obszarze kontaktu poprawia jakość wyników dla tej opcji.
- Nie zalecany, gdy powierzchnia kontaktu pomiędzy ścianą źródłową, a ścianą docelową staje się zbyt mała lub zredukowana do linii bądź punktu podczas deformacji. W takich przypadkach należy użyć opcji Węzeł do powierzchni ().
-
Wyrażenie Powierzchnia do powierzchni stosuje się w przypadku interakcji Kontakt po wybraniu metody Kontrola długości łuku.