Zwykle do określenia ruchu w danej lokalizacji potrzebne jest jedno odniesienie. Jednakże dana lokalizacja może otrzymać wiele przypisań, jeżeli jest wspólna dla elementów wyższego rzędu z zadanymi umocowaniami. Na przykład: przypuśćmy, że zastosowano warunek symetrii do ścian 1, 2 i 3 ukazanych na poniższym rysunku. Trzy krawędzie (A), które są wspólne dla ścian otrzymają umocowania w dwóch odniesieniach. Wspólny wierzchołek (B) otrzyma umocowania w trzech różnych odniesieniach. Oprogramowanie wymusza wszystkie określone umocowania. Jeżeli znajdzie ono sprzeczność, wyświetlony zostanie komunikat przed zatrzymaniem analizy.
Na przykład: jeżeli unieruchomimy całkowicie Ścianę 1 i zadamy ruch normalny 0.01 cala na Ścianie 2, do dojdzie do sprzeczności na wspólnej krawędzi. Inny przykład zilustrowano na poniższym rysunku.
Przypuśćmy, że wierzchołek A jest powiązany (brak ruchu) w kierunku 1 Płaszczyzny 1 (globalny X), a ścianie cylindrycznej zostanie nadane przemieszczenie promieniowe 0.1 cala. Oczywiste jest występowanie sprzeczności w wierzchołku A. Program analizujący wyświetli komunikat i zatrzyma się. Jednakże ustawiona zostanie jakaś wartość obrotu stycznego ściany, przy jednoczesnym uniemożliwieniu ruchu promieniowego, to sprzeczność nie występuje, a analiza jest kontynuowana.