Fakty dotyczące opcji kontaktu Węzeł do powierzchni:
- Nie wymaga początkowego stykania się ścian.
- Nie wymaga wspólnych węzłów siatki pomiędzy ścianą źródłową i docelową.
- Dopuszcza wierzchołki, krawędzie i ściany jako elementy Zestawu 1.
- To wyrażenie kontaktu jest dostępne dla badań statycznych, nieliniowych i termicznych. W przypadku badań statycznych i nieliniowych, ten typ kontaktu nie dopuszcza do przenikania pomiędzy elementami źródłowymi i docelowymi, lecz pozwala im na odsuwanie się od siebie nawzajem i powstawanie przerw. W przypadku problemów termicznych można użyć opcji Opór termiczny.
- Pomimo że kontakt Powierzchnia do powierzchni jest generalnie dokładniejszy, to opcja Węzeł do powierzchni daje lepsze wyniki, jeżeli powierzchnia kontaktu pomiędzy dwiema ścianami staje się bardzo mała lub zredukowana do linii bądź punktu.
- Rysunek ukazuje możliwą deformację dwóch ścian z niezależnymi siatkami.
-
Dla każdego węzła na powierzchni oprogramowanie przypisuje jedną lub kilka ścian elementu na celu.
Program wewnętrznie wybiera potencjalne ściany źródłowe i docelowe. Są one zdefiniowane przy użyciu elementów Zestaw 1 oraz Zestaw 2 w menedżerze właściwości PropertyManager Interakcje lokalne.