Można użyć osi w charakterze odniesienia, aby zastosować umocowania. Można zadać translację w kierunku promieniowym, okrężnym i osiowym. W przypadku skorup i belek można zadać obroty względem tych kierunków.
Kąt (θ) określony dla translacji okrężnej jest używany do obliczenia translacji rzeczywistej (v) w każdym węźle na podstawie następującego wzoru: v = r. θ, gdzie r jest odległością pomiędzy węzłem a osią odniesienia.
Poniższa tabela zestawia atrybuty umocowania tego typu:
| Atrybut
|
Wartość
|
|---|
| Możliwe stopnie swobody dla brył
|
3 translacje
|
| Możliwe stopnie swobody dla skorup i belek
|
3 translacje i 3 obroty
|
| Możliwe stopnie swobody dla kratownic
|
3 translacje
|
| Symbol trójwymiarowy
|
|
|
| translacja
|
obrót
|
|
| Elementy możliwe do wybrania
|
Wierzchołki, krawędzie, ściany i połączenia belek
|
| Translacje
|
 Przemieszczenie promieniowe
 Przemieszczenie okrężne
 Przemieszczenie osiowe
|
| Obroty (tylko dla skorup i belek)
|
Względem kierunku promieniowego
Względem kierunku okrężnego
Względem kierunku osiowego
|
Przykład
|
|
| Wybrana ściana otworu cylindrycznego może obracać się lub poruszać wzdłuż osi odniesienia ukazanej na rysunku. Grube czerwone strzałki reprezentują dopuszczalne ruchy.
|
|
|
|
|
| Rys. 1
|
Rys. 2
|
Rys. 3
|
| Przeanalizujmy osadzenie pierścienia z Rys. (1) wewnątrz pierścienia z Rys. (2). Pierścień wewnętrzny (Rys. 1) ma średnicę zewnętrzną 18.2 cm i jest wykonany z materiału sprężystego. Pierścień zewnętrzny (Rys. 2) ma średnicę wewnętrzną 18 cm i jest wykonany z materiału sztywnego. Aby osadzić pierścień wewnętrzny wewnątrz pierścienia zewnętrznego (Rys. 3), należy przypisać przemieszczenie promieniowe do wybranej ściany zewnętrznej pierścienia wewnętrznego wynoszące -0.1 cm względem osi odniesienia.
|