Program wiąże elementy Zestawu 1 oraz Zestawu 2 (źródła i celu) zdefiniowane w menedżerze właściwości PropertyManager Interakcje lokalne. Elementy wiązane zachowują się tak, jak gdyby były zespawane. Dla elementów geometrycznych utworzonych z niezależną siatką wiązanie jest stosowane z równaniami powiązań.
Istnieje również opcja wiązania komponentów przez wymuszenie wspólnych węzłów siatki na ich granicach. W tym przypadku dla komponentów, które mają wspólne węzły siatki na swoich granicach siatka jest tworzona jak dla jednego obiektu.
Do tych badań symulacji można zastosować interakcje wiązane:
- Statyczna
- Częstotliwość
- Wyboczenie
- Termiczna
- Nieliniowe
- Dynamiczna
- Test upuszczenia
|
| Wiązanie pomiędzy stykającymi się komponentami (brak prześwitu). |
|
| Ilustracja wspólnych węzłów siatki na granicach komponentów. Siatka dla dwóch komponentów jest tworzona jak dla jednego obiektu. |
Ograniczenie to ma zastosowanie tylko do: (a) wyrażenia wiązania węzeł do powierzchni dla wszystkich badań oraz (b) wyrażenia wiązania powierzchnia do powierzchni dla badań nieliniowych.
W przypadku kontaktu wiązanego pomiędzy częściami arkusza blachy z innymi powierzchniami (bryły lub skorupy) algorytm wiązania może wymusić przesztywnienie spowodowane przerwą pomiędzy siatką powierzchni środkowej a geometrią powierzchni kontaktowej. Nadmierne usztywnienie kontaktu wiązanego zmienia obliczenia modów ciała sztywnego. Program obliczy wszystkie sztywne mody (o wartościach częstotliwości bliskich 0), jeżeli wyeliminuje się przerwę poprzez odsunięcie siatki części arkusza blachy od powierzchni środkowych do geometrii powierzchni kontaktowej.