| Dostępne dla wszystkich typów badań, które wymagają utworzenia siatki. Program wiąże ze sobą elementy Zestaw 1 i Zestaw 2. Elementy mogą się stykać lub być w niewielkiej odległości od siebie. Jeżeli istnieje przerwa pomiędzy elementami, program wyświetla komunikat ostrzegający że fizyczna przerwa pomiędzy wiązanymi elementami może spowodować nieprawidłowe wyniki. Użytkownik może nadal kontynuować definiowanie wiązanego zestawu kontaktowego. Oprogramowanie wymusza wówczas wiązany zestaw bez względu na istniejącą tolerancję pomiędzy wybranymi elementami. W przypadku badań testu upuszczenia można wiązać tylko stykające się ściany. Kompatybilne wiązanie jest wymuszane przez komponent lub kontakt globalny. Lokalnie wiązane zestawy kontaktowe z niekompatybilnym wiązaniem nie są obsługiwane.
Patrz Kontakt wiązany.
W badaniu z siatką mieszaną (używanym automatycznie przez program) można wiązać elementy Zestawu 1 (wierzchołki, krawędzie, ściany, połączenia belek i belki) ze ścianami Zestawu 2. Wierzchołki, krawędzie i ściany mogą należeć do skorup lub brył. Zachowanie wiązania zależy od tego, czy element źródłowy należy do bryły, czy skorupy. Jeżeli element źródłowy należy do skorupy lub belki, wiązanie działa jak połączenie sztywne, gdzie pierwotny kąt pomiędzy skorupą lub belką, a bryłą jest zachowywany podczas deformacji. Jeżeli element źródłowy należy do bryły, wiązanie działa jak zawias, gdzie pierwotny kąt pomiędzy skorupą lub belką, a bryłą niekoniecznie jest zachowywany.
Podczas wiązania krawędzi skorupy ze ścianą docelową bryły lub skorupy oprogramowanie wiąże sztywno każdy węzeł krawędzi ze ścianą najbliższego elementu celu. Sztywność połączenia zależy od rozmiaru elementu w pobliżu miejsca współpracy. Aby poprawić dokładność, rozmiar elementu na ścianie docelowej powinien być równy grubości skorupy, jeżeli nie użyto spawu. Jeżeli użyto spawu, to rozmiar elementu na ścianie docelowej powinien być rozmiarowi spawu.
|