Model hipersprężysty Ogden

Funkcja gęstości energię odkształcenia Ogdena jest zdefiniowana jako:

Gdzie: li są rozciągnięciami głównymi, ai, mi są stałymi materiałowymi, a N jest liczbą składników w funkcji. Jest ona uważana za jedną z najlepszych funkcji opisujących zakres dużych deformacji materiałów gumopodobnych. Funkcja kary używana w wyrażeniu modelu Ogden przybiera formę funkcji używanej w modelu Mooney'a-Rivlina. Faktycznie użyta funkcja energii odkształcenia jest zmodyfikowaną funkcją Ogdena:

gdzie J jest stosunkiem zdeformowanej objętości do niezdeformowanej objętości, N jest liczbą składników w funkcji, G(J)=J2- 1 oraz

3-składnikowe (zmodyfikowany Ogden) są szeroko stosowane. W programie dostępne są modele z maksymalnie 4 składnikami (N=4).

Oprócz wspomnianych wcześniej stałych materiałowych, wymagany jest również współczynnik Poissona. W większości przypadków zadowalające wyniki można uzyskać przypisując współczynnik Poissona z zakresu od 0,49 do 0,499. Dalsze zwiększanie współczynnika Poissona nie będzie miało znacznego wpływu na wyniki numeryczne, chyba że występuje znacze odkształcenie wolumetryczne. Gdy współczynnik Poissona jest skrajnie bliski 0,5, może on spowodować przerwanie rozwiązania z powodu ujemnych składników diagonalnych w macierzy sztywności lub braku konwergencji.

Właściwości materiałowe modelu Ogden są wprowadzane za pomocą okna dialogowego Materiał. Wymagane wielkości:

• ALPH1, ALPH2, ALPH3, ALPH4,

• MU1, MU2, MU3, MU4 oraz

• NUXY

Stałe modelu Ogden są automatycznie obliczane gdy zaznaczona jest opcja Użyj danych krzywej, aby obliczyć stałe materiału w oknie dialogowym Materiał. Stałe są zapisywane w pliku tekstowym z rozszerzeniem .log w aktywnym folderze wyników dla danego badania.

Model materiału Ogden może być używany z elementami bryłowymi i skorupowymi z wyrażeniem grubym.

Definiowanie modeli hipersprężystych...