Kryterium ustępowania można zapisać w postaci: 
gdzie
jest naprężeniem skutecznym, a σ
Y jest granicą plastyczności uzyskaną z badań jednoosiowych. Model von Misesa można wykorzystać do opisania zachowania metali. Podczas stosowania tego modelu materiału, należy pamiętać o poniższych zagadnieniach:
- Założono niewielką plastyczność odkształceń w przypadku użycia małych przemieszczeń lub dużych przemieszczeń.
- Przyjęto skojarzone założenie reguły płynięcia.
- Dostępne są zarówno reguły utwardzania izotropowego, jak i kinematycznego. Gdy zarówno promień, jak i środek powierzchni ustępowania w przestrzeni dewiatoryjnej może zmieniać się względem historii obciążenia, wykorzystywana jest liniowa kombinacja utwardzania izotropowego i kinematycznego.
Parametr RK definiuje proporcję utwardzania kinematycznego i izotropowego. W przypadku czysto izotropowego utwardzania, parametr RK ma wartość 0. Promień powierzchni ustępowania zwiększa się, lecz jej środek pozostaje nieruchomy w przestrzeni dewiatoryjnej. W przypadku czysto kinematycznego utwardzania parametr RK ma wartość 1. Promień powierzchni ustępowania pozostaje stały, lecz jej środek może przemieszczać się w przestrzeni dewiatoryjnej.
Może zostać wprowadzona dwu- lub wieloliniowa krzywa rozciągania jednoosiowego. W przypadku definiowania dwuliniowej krzywej rozciągania, granica plastyczności, współczynnik sprężystości wzdłużnej i styczny moduł sprężystości są wprowadzane za pomocą okna dialogowego Materiał. W przypadku definiowania wieloliniowej krzywej rozciągania, należy zdefiniować krzywą rozciągania.
Podczas definiowania krzywej rozciągania, pierwszym punktem na krzywej powinien być punkt ustępowania materiału. Właściwości materiału, takie jak współczynnik sprężystości wzdłużnej, granica plastyczności, itp. zostaną pobrane z krzywej rozciągania, jeżeli jest dostępna, a nie z tabeli właściwości materiału w oknie dialogowym Materiał. Tylko współczynnik Poissona (NUXY) zostanie pobrany z tabeli.
W badaniach testu upuszczenia można używać tylko dwuliniowej krzywej rozciągania dla plastyczności. W przypadku zdefiniowania wieloliniowej krzywej rozciągania, po uruchomieniu badania testu upuszczenia solver zignoruje ją.
Parametry granicy plastyczności i współczynnika sprężystości dla dwuliniowej krzywej rozciągania można skojarzyć z krzywymi temperaturowymi, aby wykonać analizę termoplastyczną. Termoplastyczność nie jest stosowana w przypadku elementów skorupowych.
Model Huber-von Mises może być używany z elementami bryłowymi (jakości roboczej i wysokiej) oraz grubej skorupy (jakości roboczej i wysokiej).
Zalecane jest użycie metody iteracyjnej NR (Newton-Raphson).
Typowa krzywa rozciągania materiału plastycznego:
