Obrazy przedstawiają dwa zdeformowane kształty wału z umocowaniem łożyskowym. Po jednej stronie stosowane jest pionowe odległe obciążenie. Złącze łożyskowe jest stosowane na podzielonej ścianie cylindrycznej wału.
Gdy opcja Pozwól na samonastawność jest wybrana, cylindryczna ściana złącza łożyskowego obraca się poza swoją osią. Gdy opcja nie jest zaznaczona, cylindryczna ściana nie może obracać się poza swoją osią, a na ścianie cylindrycznej powstają momenty.
Zachowanie wału pokazanego poniżej jest takie samo dla złącza łożyskowego pomiędzy wałem a obudową. Wielkość naprężeń może być różna. Umocowanie łożyskowe zakłada że obudowa jest sztywna i nieporuszająca się podczas gdy złącze łożyskowe zakłada że obudowa jest elastyczna.
 |
| Opcja Pozwól na samonastawność wybrana. Łożysko jest niewrażliwe na kątowe niewspółosiowości wału względem obudowy, a także nie oferuje odporności na zginanie wału. Złącze łożyskowe jest modelowane przy użyciu bardzo krótkiego elementu sprężynowego (o długości 10-5 m), który umożliwia uzyskanie sztywności osiowej i bocznej. Element sprężynowy jest połączony przy użyciu sztywnych prętów do wybranych ścian wału i obudowy.
|
 |
| Opcja Pozwól na samonastawność nie zaznaczona. Złącze łożyskowe jest modelowane za pomocą sprężyn rozprowadzonych promieniowo i osiowo (wewnątrz granicy obudowy). Sprężyny te są rzutowane z powierzchni wału na powierzchnię obudowy. |