Element Spoina punktowa
łączy dwa lub więcej zachodzące na siebie arkusze blachy na małych obszarach (punktach) bez wykorzystania materiału wypełniającego.
Typ
 |
Pierwsza ściana spoiny punktowej |
Ściana obiektu bryłowego lub skorupowego.
|
|
Druga ściana spoiny punktowej |
Ściana obiektu bryłowego lub skorupowego. Ta ściana musi należeć do innego obiektu.
|
 |
Lokalizacje spoiny punktowej |
Wierzchołki lub punkty odniesienia. Punkt odniesienia są rzutowane na ściany w celu określenia lokalizacji spoin punktowych.
|
 |
Średnica spoiny punktowej |
Maksymalna średnica wynosi 12.5 mm. |
Ustawienia symboli
| |
Edytuj kolor |
Wybieranie koloru dla symboli.
|
 |
Rozmiar symbolu |
Określanie rozmiaru symboli.
|
| |
Pokaż podgląd |
Przełącza wyświetlanie symboli złącza w obszarze graficznym.
|
Notatki
- Dostępne dla badań statycznych, wyboczenia, częstotliwości i dynamicznych. Niedostępne dla skorup kompozytowych.
- Można zdefiniować spoiny punktowe pomiędzy dwiema ścianami bryłowymi, dwiema ścianami skorupowymi lub między ścianą bryłową i skorupową.
- Aby zapewnić prawidłowe modelowanie, pomiędzy tymi dwiema ścianami należy zdefiniować warunek kontaktu Bez penetracji.
Porady
-
Dostępne dla badań statycznych, częstotliwości, dynamicznych i wyboczenia. Spoina punktowa łączy co najmniej dwa zachodzące na siebie arkusze blachy na małych obszarach (punktach) bez wykorzystania materiału wypełniającego. Całkowita grubość łączonych arkuszy jest ograniczona względami praktycznymi. Arkusze są łączone poprzez zastosowanie nacisku lokalnego i ciepła wytwarzanego przy użyciu wykonanych ze stopu miedzi elektrod o odpowiednim kształcie. Elektrody dostarczają energii wystarczającej do stopienia i zmieszania ze sobą materiałów arkuszy.
Po usunięciu elektrod stopiony materiał ulega zestaleniu, tworząc jądro zgrzeiny ukazane na ilustracji.
- Spoiny punktowe najlepiej sprawdzają się dla stali niskowęglowych. Spoiny punktowe stopów stali o wysokiej zawartości węgla są kruche i mają tendencje do łatwego pękania. Arkusze aluminium można łączyć spoinami punktowymi ze względu na niski punkt topnienia w porównaniu z miedzią, z której wykonane są elektrody.
- Spoiny punktowe najlepiej nadają się do łączenia arkuszy blachy o grubości do 3 mm. Wewnętrznie, program umieszcza cylindryczne złącze spoiny punktowej o średnicy D i wysokości 0.5(t1+t2) pomiędzy powierzchniami z siatką w określonej lokalizacji.
-
Jeżeli grubości arkuszy nie są równe, stosunek grubości nie powinien przekraczać 3. Sugestia ta jest oparta na praktycznych rozpatrywaniach projektu a nie ograniczeniach programu. Optymalnie, obiekty przeznaczone do połączenia spoiną punktową powinny być równej grubości, aby dać równomiernie rozmieszczone jądro spoiny. Kiedy nie jest to możliwe, wyśrodkowane jądro spoiny jest uzyskane poprzez użycie większej elektrody na grubszym arkuszu. Kiedy proporcja grubości pomiędzy najgrubszym i najcieńszym arkuszem (t1:t2) sięga 3:1, utworzenie spoiny punktowej staje się w praktyce bardzo trudne.
- Wytrzymałość złącza spoiny punktowej zależy od średnicy spoiny i grubości arkusza. Średnica spoiny punktowej powinna być w zakresie 0.5 (t1+t2) < D < (t1+t2) gdzie D jest średnicą spoiny punktowej.