Program wiąże elementy Zestawu 1 oraz Zestawu 2 (źródła i celu) zdefiniowane w menedżerze właściwości PropertyManager Zestaw kontaktowy. Elementy wiązane zachowują się tak, jak gdyby były zespawane. Opcja ta jest dostępna dla badań statycznych, nieliniowych, częstotliwości, wyboczenia i termicznych. Siatka nie musi być kompatybilna. Jeżeli siatka jest kompatybilna, program scala wspólne węzły wzdłuż powierzchni współpracy. W przeciwnym razie stosuje równania powiązań wewnętrznie, aby symulować wiązanie.
 |
Początkowo stykające się ściany (siatka może być kompatybilna lub niekompatybilna)
|
 |
Ilustracja kontaktu wiązanego z siatką kompatybilną
|
W przypadku kontaktu wiązanego pomiędzy częściami arkusza blachy (bryły lub skorupy), algorytm wiązania może wymusić nadmierne usztywnienie spowodowane przerwą pomiędzy siatką powierzchni środkowej a geometrią powierzchni kontaktowej. Nadmierne usztywnienie kontaktu wiązanego zmienia obliczenia modów ciała sztywnego. Program obliczy wszystkie sztywne mody (o wartościach częstotliwości bliskich 0), jeżeli wyeliminuje się przerwę poprzez odsunięcie siatki części arkusza blachy od powierzchni środkowych do geometrii powierzchni kontaktowej.