| Używanie płaszczyzny odniesienia
|
Płaszczyzna odniesienia (lub ściana planarna) definiuje dwa kierunki na swojej płaszczyźnie oraz trzeci kierunek, który jest normalny do płaszczyzny. Te dwa kierunki na płaszczyźnie określane są jako Płaszczyzna kier 1 i Płaszczyzna kier 2. Są one równoległe do granic płaszczyzny i przypisywane przez program wewnętrznie. Tych kierunków nie można zmodyfikować.
Podczas stosowania umocowań i obciążeń należy wybrać Pokaż podgląd, aby zidentyfikować Płaszczyzna kier 1 oraz Płaszczyzna kier 2. Strzałki obciążenia lub symbole umocowania wskazują w kierunkach dodatnich Płaszczyzna kier 1, Płaszczyzna kier 2 i normalnej do płaszczyzny.
Kierunek normalny można zidentyfikować przy użyciu reguły prawej ręki: Kciuk wskazuje kierunek dodatni Płaszczyzna kier 1, palec wskazujący wskazuje kierunek dodatni Płaszczyzna kier 2, a palec środkowy wskazuje na kierunek dodatni normalnej.
W przypadku kierunków właściwości materiału Kierunek 1 odpowiada Kierunkowi X, Kierunek 2 odpowiada Kierunkowi Y, a kierunek normalnej odpowiada Kierunkowi Z.
|
| Używanie płaszczyzny przedniej, prawej i górnej jako geometrii odniesienia. |
Tabela wyszczególnia orientację kierunku względem globalnego układu współrzędnych, gdy jako geometria odniesienia zostaje wybrana jedna z następujących płaszczyzn: Przód, Prawo lub Góra.
|
Płaszczyzna przednia
|
Kierunek 1 zrówna się z globalnym kierunkiem X.
Kierunek 2 zrówna się z globalnym kierunkiem Y.
Normalna do płaszczyzny zrówna się z globalnym kierunkiem Z.
|
|
Płaszczyzna prawa
|
Kierunek 1 zrówna się z globalnym kierunkiem Y.
Kierunek 2 zrówna się z globalnym kierunkiem Z.
Normalna do płaszczyzny zrówna się z globalnym kierunkiem X.
|
|
Płaszczyzna górna
|
Kierunek 1 zrówna się z globalnym kierunkiem Z.
Kierunek 2 zrówna się z globalnym kierunkiem X.
Normalna do płaszczyzny zrówna się z globalnym kierunkiem Y.
|
|
| Układy współrzędnych
|
Układ współrzędnych definiuje 3 kierunki: X, Y i Z. Domyślny układ współrzędnych używany przez oprogramowanie, zwany globalnym układem współrzędnych, bazuje na płaszczyźnie 1 (Płaszczyzna przednia). Początek globalnego układu współrzędnych znajduje się w początku układu współrzędnych części lub złożenia. Płaszczyzna1 jest najwyższą w hierarchii płaszczyzną odniesienia, jaka pojawia się w drzewie operacji FeatureManager. Triada odniesienia wskazuje kierunki globalne X, Y oraz Z. Wszystkie inne układy współrzędnych nazywane są lokalnymi układami współrzędnych.
Lokalny układ współrzędnych można zdefiniować przy użyciu opcji .
|
| Używanie osi odniesienia |
Oś odniesienia definiuje kierunek promieniowy, kierunek okrężny i kierunek osiowy. Podczas stosowania umocowań i obciążeń, należy zaznaczyć pole wyboru Pokaż podgląd w menedżerze właściwości PropertyManager, aby zidentyfikować kierunki dodatnie. Aby uzyskać przeciwny kierunek, należy użyć wartości ujemnej.
Podczas określania translacji okrężnej należy podać kąt (Θ) w radianach. Ustawia to translację w kierunku okrężnym (v) jako: v = r.Θ, gdzie r jest promieniem węzła, w którym umocowanie jest stosowane względem osi odniesienia. Podczas przeglądania wyników deformacji względem osi odniesienia wektory przemieszczenia są zgłaszane jako U r , U t i U Z , gdzie r reprezentuje kierunek promieniowy, t kierunek styczny, z kierunek osiowy. Ten układ r-t -z odnosi się do pierwotnej konfiguracji każdego węzła. Biorąc ćwiartkę pierścienia jako przykład, przyjmijmy, że węzeł A jest przemieszczany z pierwotnej pozycji do punktu B, a wektor przemieszczenia na końcu rozwiązania nieliniowego jest definiowany przez u. Program podaje dla przemieszczenia promieniowego Ur wartość ujemną w oryginalnym kierunku promieniowym węzła A, a dla kierunku stycznego dodatnią wartość Ut w oryginalnym kierunku stycznym węzła A. Należy pamiętać, że Ur nie musi oznaczać rozszerzania (ani kurczenia) pierścienia, a Ut nie oznacza również obrotu pierścienia.
|
| Używanie ściany cylindrycznej |
Jest ono podobne do używania osi odniesienia. Oś ściany cylindrycznej jest używana jako oś odniesienia.
|
| Używanie prostej krawędzi
|
Prosta krawędź definiuje jeden kierunek. Podczas stosowania umocowań i obciążeń, należy zaznaczyć pole wyboru Pokaż podgląd w menedżerze właściwości PropertyManager, aby zidentyfikować kierunek dodatni.
|