Opcji tej można użyć, gdy pominięty komponent jest wystarczająco elastyczny, lecz jego przemieszczenia nadal leżą w zakresie założenia małego przemieszczenia.
Odległe obciążenia (siły i/lub momenty) są stosowane w punkcie zdefiniowanym przez lokalizacje X, Y i Z w odniesieniu do wybranego układu współrzędnych. Jeżeli nie wybrano żadnego układu współrzędnych, to domyślnie używany jest globalny układ współrzędnych. Odległe momenty są stosowane względem określonych osi układu współrzędnych. Program automatycznie oblicza i stosuje równoważne siły do wybranych ścian. Siła zastosowana w odległej lokalizacji jest przenoszona jako siła i równoważne momenty zastosowane do wybranych ścian.
Na przykład: jeżeli zastosujemy odległą siłę F do ściany, jak pokazano na ilustracji, to poza siłą F program zastosuje siły, które są równoważne momentowi M = F x d.
Zaleca się zastosowanie wszystkich odległych komponentów siły i momentu (kierunek X, Y, Z względem lokalnego układu współrzędnych) w jednej definicji.