Używamy złącza łożyskowego kiedy obudowa nie jest znacznie sztywniejsza niż wał. Jeżeli komponenty wspierające wał są dużo sztywniejsze od wału, należy użyć umocowania łożyskowego.
Podczas definiowania złącza łożyskowego, należy przestrzegać następujących wytycznych:
- Złącze łożyskowe jest definiowane pomiędzy dwoma obiektami. Dla dodatkowych obiektów należy zdefiniować oddzielne połączenia.
- Połączenie łożyskowe nie uwzględnia rzeczywistej geometrii łożyska. Jeżeli zdefiniowano geometrie łożyska, należy je wygasić w drzewie operacji FeatureManager.
- Konieczne jest podzielenie ściany cylindrycznej wału, która reprezentuje obszar kontaktu pomiędzy wałem i obudową.
- Operacja ta obsługuje wybór wielu ścian koncentrycznych wału i obudowy.
- Pomimo że nie jest to zalecane, można wybrać kołową krawędź skorupy dla obudowy, jeżeli obudowa jest modelowana jako powierzchnia.
|
Widok izometryczny
|
Widok od przodu
|
|
|
Niebieski okrąg na rysunku jest krawędzią skorupy wybraną dla obudowy. t jest grubością skorupy. Odległość pomiędzy liniami podziałowymi również powinna wynosić t.
- Można użyć opcji samonastawności dla tego typu złącza. Zachowanie jest takie samo, jak dla umocowania łożyskowego, jednakże wyniki mogą się różnić, ponieważ obudowa nie jest sztywna i uziemiona.
- Można zdefiniować warunki kontaktu pomiędzy ścianą wału i obudową.
- Wyniki naprężenia muszą być sondowane w miejscu oddalonym od złącza, aby uniknąć uchwycenia jakichkolwiek efektów koncentracji naprężeń.
-
Po uruchomieniu symulacji można wyszczególnić siły łożyska na złączu: siłę ścinającą, siłę osiową i moment zginający. Moment/moment obrotowy nie jest prawidłowym wynikiem, ponieważ złącza łożyskowe nie zostały zaprojektowane do przenoszenia znaczących wartości momentu obrotowego. W drzewie badania Simulation kliknąć prawym przyciskiem myszy folder Wyniki i wybrać Lista siły wynikowej
. Wybrać złącze łożyskowe lub wszystkie złącza łożyskowe w celu wyświetlenia sił.