Niektóre typy modeli są lepiej dostosowane do automatyzacji projektowania od innych. Podczas konfigurowania modeli do automatyzacji należy rozważyć ich dopasowanie do złożenia oraz sposób, w jaki mogą zmienić się części po włączeniu automatyzacji.
Przykład 1
Na ilustracji przedstawiono prosty wspornik używający płaszczyzn.
Utworzono kilka płaszczyzn, do których odwołują się szkice i funkcje (wiązania, do powierzchni itp.) Umożliwia to zmianę wymiarów płaszczyzny oraz wykonanie do niej wyciągnięcia. Po umieszczeniu w złożeniu, pozostałe komponenty mogą być dopasowane po płaszczyzny tak, aby zmieniały położenie w zależności od zmian innych części.
Użycie wiązania z powierzchnią może powodować problemy w przypadku bardziej złożonych części.
Przykład 2
To mocowanie również wykorzystuje płaszczyzny. Jeśli program DriveWorksXpress wygasza lub przywraca operację odgięcia, płaszczyzna odgięcia użyta na przeciwległym elemencie nie będzie już dostępna.
Płaszczyzny mają niewielki wpływ na rozmiar pliku części lub złożenia, ale zwiększają stabilność części podczas jej konfiguracji. Stabilność jest tym bardziej ważna, im bardziej złożona jest dana część. Ta zasada dotyczy również osi, z wyjątkiem „osi tymczasowych”, które znikają po wyłączeniu geometrii.