Linearyzacja wyników naprężeń (badania zbiornika ciśnieniowego)

Linearyzacja naprężeń oddziela komponenty naprężenia zginającego i błonowego od rzeczywistego rozkładu naprężenia obserwowanego przez grubość ściany na wykresie naprężenia przekrojowego badania zbiornika ciśnieniowego.

Metodologia linearyzacji naprężeń jest zgodna z przepisami ASME (American Society of Mechanical Engineers) International Boiler and Pressure Vessel Code ASME BPVC-VIII-2. Funkcja ta jest używana tylko dla siatek bryłowych. Dla skorup można wyświetlić odrębne wykresy i listy dla naprężeń błonowych i zginających.

Linearyzacja naprężeń zapewnia idealizację rzeczywistej zmienności naprężenia poprzez grubość ściany. Komponent naprężenia błonowego jest stały przez grubość, podczas gdy komponent naprężenia zginającego zmienia się liniowo przez grubość. Niezlinearyzowany komponent naprężenia jest nazywany naprężeniem szczytowym.

1	Wewnętrzna granica ściany
2	Płaszczyzna środkowa
3	Zewnętrzna granica ściany
4	Komponent naprężenia błonowego (zielona linia kropkowana oznacza naprężenie błonowe)
5	Komponent naprężenia zginającego (niebieska linia kropkowana oznacza zginanie + naprężenie błonowe)
6	Naprężenie szczytowe, niezlinearyzowany komponent naprężenia (czerwona linia ciągła oznacza rzeczywiste naprężenie)

1. Tworzy badanie zbiornika ciśnieniowego, aby połączyć wyniki badań statycznych z wymaganymi współczynnikami.
2. Uruchomić badanie zbiornika ciśnieniowego i zdefiniować planarny wykres naprężenia w przekroju. Można wykreślić dowolny komponent naprężenia. Naprężenie zlinearyzowane wykorzystuje wyniki naprężenia dostępne dla wszystkich komponentów bez względu na wykreślaną wielkość.
3. Kliknąć prawym przyciskiem myszy wykres naprężenia i wybrać Linearyzowanie.
4. W menedżerze właściwości PropertyManager, w części Lokalizacje kliknąć dwie lokalizacje na przekroju.
   • Aby wyniki były dokładne, linia łącząca te dwie lokalizacje musi być normalna do grubości ściany i całkowicie leżeć na materiale. Nie może ona przechodzić przez otwory lub obszary, gdzie nie istnieją żadne wyniki.
   • Dwie lokalizacje muszą należeć do różnych elementów tego samego obiektu. Wszystkie lokalizacje wzdłuż ścieżki linearyzacji naprężenia (włącznie z punktami pośrednimi) muszą należeć do tego samego obiektu. Punkty odniesienia nie są prawidłowymi wyborami dla ścieżki linearyzacji naprężenia.
5. Wprowadzić liczbę punktów pośrednich , aby zdefiniować rozdzielczość grafu wzdłuż linii. Oprogramowanie interpoluje wyniki naprężenia w punktach pośrednich.
6. Kliknąć Obliczaj.
   Podsumowanie wyszczególnia zlinearyzowane wyniki naprężenia w dwóch lokalizacjach. Można przejrzeć pełny zakres wyników, łącznie z punktami pośrednimi, używając Opcje raportu opisanych poniżej.
   Symulacja wyświetla tensor naprężenia sześciu komponentów w oparciu o lokalny układ współrzędnych zdefiniowany przez linię klasyfikacji naprężeń (SCL). Linia SCL jest zorientowana w kierunku normalnym do środkowej powierzchni grubości ścianki.
   
   

   • N: wektor normalny lub południkowy
   • T: wektor styczny od wewnętrznej do zewnętrznej ściany
   • H: wektor obwodowy normalny do płaszczyzny przekroju
7. W części Opcje raportu można kliknąć:
   • Zapisz jako sensor , aby zapisać lokalizacje jako sensory.
   • Zapisz , aby zapisać wyniki do pliku Excel w formacie .csv lub .txt. Plik .csv zawiera wszystkie komponenty naprężenia w globalnym układzie współrzędnych, a także w układzie współrzędnych SCL
   • Wykres , aby utworzyć graf wyników.
   • Zapisz dane i pokaż w raporcie .