Stabilizacja kontaktu dodaje niewielką sztywność do kwalifikowanych obszarów przed ich zetknięciem. Algorytm stabilizacji kontaktu może rozwiązać warunki niewystarczającego powiązania.
Solver może rozwiązać problemy niestabilności napotkane na początku rozwiązania przed zainicjowaniem kontaktu. Domyślnie oprogramowanie zawsze stosuje stabilizację kontaktu do geometrii, które mają początkowy prześwit w zakresie wartości progowej równej 1% długości charakterystycznej modelu.
Można dostosować prześwit pomiędzy elementami, aby zakwalifikować je do stabilizacji kontaktu. Opcja
Stabilizuj obszar, jeśli przerwa wynosi wartość% długości charakterystycznej, jest dostępna w części:
- (poziom globalny)
- Menedżer właściwości PropertyManager Interakcje komponentu (poziom komponentu)
- Menedżer właściwości PropertyManager Interakcje lokalne (poziom lokalny)
Na przykład dla dwóch obiektów, które wchodzą w kontakt, jak pokazano na ilustracji poniżej obszary w obrębie zielonej ramki kwalifikują się do stabilizacji kontaktu, ponieważ ich prześwit mieści się w zakresie progu przerwy (x). Obszary wewnątrz czerwonej ramki nie kwalifikują się do stabilizacji kontaktu, ponieważ wchodzą w kolizję albo ich odstęp przekracza próg przerwy.
