Kryterium ustępowania można zdefiniować następująco:
gdzie α i κ są stałymi materiałowymi, które są niezmienne podczas analizy, σm jest średnim naprężeniem, a σ(bar) jest naprężeniem skutecznym.
α i κ są funkcjami dwóch parametrów materiałowych φ i c uzyskanych doświadczalnie, gdzie φ jest kątem tarcia wewnętrznego, a c wytrzymałością kohezyjną materiału.
Modelu Druckera-Pragera można używać do symulowania zachowania ziarnistych materiałów glebowych, takich jak piasek czy żwir. Podczas stosowania tego modelu materiału, należy pamiętać o poniższych zagadnieniach:
- Założono, że odkształcenia są niewielkie.
- Problemy z dużymi przemieszczeniami mogą być rozwiązywane pod warunkiem, że założenie niewielkich odkształceń pozostaje spełnione.
- Zalecane jest użycie metody iteracyjnej NR (Newton-Raphson).
- Parametry materiałowe φ i c muszą zawierać się w następujących zakresach:
- 0 <= φ <= 90 (w stopniach)
-
c >= 0 (siła/jednostkę powierzchni)
- W większości problemów mechaniki gleby, przyspieszenie ziemskie może mieć znaczny wpływ, dlatego też należy zdefiniować przyspieszenie grawitacyjne za pomocą menedżer właściwości PropertyManager Grawitacja.
Wymagane dane wejściowe:
- Współczynnik sprężystości wzdłużnej i współczynnik Poissona
- Zdefiniowana wytrzymałość kohezyjna
- Kąt tarcia
Model Drucker-Prager może być używany z elementami bryłowymi (siatka jakości roboczej i wysokiej).