Kierunki ortotropowe materiału w komponencie są zdefiniowane w oparciu o wybraną geometrię odniesienia.
Kiedy część jest produkowana w taki sposób, że nie można zdefiniować wspólnej geometrii odniesienia dla całego komponentu, należy dokonać modelowania innych części, aby prawidłowo zdefiniować kierunki ortotropowe.
Na przykład rozważmy część ukazaną na rysunku:

Należy wymodelować tę część jako dwie części: walec i arkusz planarny. Można następnie użyć płaszczyzny jako geometrii odniesienia w celu zdefiniowania kierunków ortotropowych materiału dla arkusza planarnego oraz osi walca jako geometrii odniesienia dla walca.
 |
 |
Kierunki promieniowy (X), styczny (Y) i osiowy (Z) dla materiału ortotropowego, w przypadku wybrania osi jako geometrii odniesienia.
|
Kierunki X, Y i Z dla materiału ortotropowego, w przypadku wybrania płaszczyzny jako geometrii odniesienia.
|