Całkowity błąd energii (TEE) jest zgłaszany w pliku wyjściowym (*.out) i przechwytuje nieciągłość konturu naprężenia z jednego elementu do drugiego. W przeciwnym razie wystąpi błąd dyskretyzacji z powodu niewystarczającej gęstości siatki.
Dla każdego elementu błąd naprężenia εσ w każdym węźle pomiędzy naprężeniem elementu i uśrednione naprężenie węzłowe są przybliżane następująco:
εσ = {σ} - {σave}, gdzie
{σ}: to wektor naprężenia elementu w danym węźle. W przypadku, gdy występuje N elementów, które mają wspólny węzeł, ten węzeł ma N wektorów naprężenia elementu.
{σave}: to wektor średniego naprężenia w danym węźle. W przypadku, gdy występuje N elementów, które mają wspólny węzeł, wartości naprężeń ze wszystkich N elementów są sumowane i dzielone przez N w celu obliczenia wektora średniego naprężenia w tym węźle.
Program integruje błąd naprężenia na całej objętości modelu i zgłasza całkowity błąd energii (TEE):
Jeżeli siatka jest wystarczająco drobna — tak, że dwa sąsiadujące elementy mają idealnie ciągłe kontury naprężenia — błąd naprężenia w każdym węźle wynosi zero.
Aby zmniejszyć całkowity błąd energii (TEE), należy zagęścić siatkę w miejscach o wysokiej koncentracji naprężeń.
Średni błąd procentowy (APE) normalizuje błąd energii naprężenia w całkowitej energii odkształcenia (TSE) według wzoru:
, gdzie {ε} jest wektorem odkształcenia elementu, a D to macierz sztywności materiału.
Średni błąd procentowy (APE) jest obliczany następująco:
