| Kontakt |
Dostępne dla badań statycznych, testu upuszczenia i nieliniowych. Kontakt zapobiega przenikaniu pomiędzy elementami ale pozwala na powstawanie przerw. Opcja ta jest najbardziej czasochłonna przy rozwiązywaniu. Wideo: Interakcje kontaktowe
|
| Wiązane |
Dostępne dla wszystkich typów badań, które wymagają utworzenia siatki. Elementy wiązane zachowują się tak, jak gdyby były zespawane. Patrz: Interakcja wiązana. W badaniu z siatką mieszaną (używanym automatycznie przez program) można wiązać elementy Zestawu 1 (wierzchołki, krawędzie, ściany, połączenia belek i belki) ze ścianami Zestawu 2. Wierzchołki, krawędzie i ściany mogą należeć do skorup lub brył. Zachowanie wiązania zależy od tego, czy element źródłowy należy do bryły, skorupy czy belki. Jeżeli element źródłowy należy do skorupy lub belki, wiązanie działa jak połączenie sztywne, gdzie pierwotny kąt pomiędzy skorupą lub belką, a bryłą jest zachowywany podczas deformacji. Jeżeli element źródłowy należy do bryły, wiązanie działa jak zawias, gdzie pierwotny kąt pomiędzy skorupą lub belką, a bryłą niekoniecznie jest zachowywany.
W przypadku badań testu upuszczenia można wiązać tylko stykające się ściany. Wiązanie jest egzekwowane przez wspólne węzły siatki na stykających się granicach na poziomie komponentu lub poziomie globalnym.
|
| Swobodne |
Dostępne dla badań statycznych, nieliniowych, częstotliwości, wyboczenia i testu upuszczenia. Program traktuje ściany Zestawu 1 i Zestawu 2 (źródłowe i docelowe) jako rozłączne. Użycie tej opcji może zaoszczędzić czas rozwiązania, jeżeli zastosowane obciążenia nie powodują przenikania. Nie należy używać tej opcji, jeżeli nie ma pewności, że obciążenia nie spowodują przenikania komponentów. Aby sprawdzić występowanie przenikania, należy wykreślić zdeformowany kształt, ze współczynnikiem skalowania 1.0. Patrz: Interakcja swobodna.
|
| Pasowanie skurczowe |
Dostępne tylko dla badań statycznych i nieliniowych. Wybierane są ściany z dwóch komponentów, które pierwotnie się przenikają. Aby upewnić się, że ściany się przenikają, należy kliknąć . |
| Wirtualna ściana |
Dostępne tylko dla badań statycznych. Ten typ kontaktu definiuje kontakt pomiędzy elementami Zestawu 1, a wirtualną ścianą zdefiniowaną przez płaszczyznę docelową. Płaszczyzna docelowa może być sztywna lub elastyczna. Można zdefiniować tarcie pomiędzy elementami Zestawu 1 a płaszczyzną docelową poprzez przypisanie niezerowej wartości dla współczynnika tarcia. |
| Izolowany |
Dostępne tylko dla badań termicznych. Opcja ta jest podobna do opcji Swobodne dla badań strukturalnych. Program traktuje Zestaw 1 oraz Zestaw 2 jako rozłączne. Program zapobiega przepływowi ciepła przez przewodzenie pomiędzy elementami Zestawu 1 i Zestawu 2. |
| Opór termiczny |
Dostępne tylko dla badań termicznych. Opcja ta pozwala określić opór termiczny pomiędzy stykającymi ścianami Zestawu 1 i Zestawu 2. |