Menedżer właściwości PropertyManager Interakcja komponentu

Menedżera właściwości PropertyManager Interakcja komponentu można użyć, aby określić warunki interakcji, które sterują zachowaniem wybranych komponentów podczas symulacji.

Interakcje na poziomie komponentu zastępują interakcje na poziomie globalnym, a ustawienia interakcji lokalnych zastępują interakcje na poziomie komponentu. Zmodyfikowanie lub dodanie ustawienia interakcji wymaga ponownego utworzenia siatki modelu.

Przed uruchomieniem analizy można zweryfikować obszary interakcji (takie jak wiązane, kontaktowe i swobodne) za pomocą menedżera właściwości PropertyManager przeglądarki interakcji.

Typ interakcji:

Dostępne opcje zależne są od typu badania:

Wiązane Wybrane komponenty zachowują się podczas symulacji jak zespawane.
Kontakt Wybrane komponenty nie przenikają się wzajemnie podczas symulacji, bez względu na ich początkowy warunek kontaktu. Domyślnie obiekty nie przenikają się nawzajem, jeżeli deformacja podczas symulacji jest wystarczająca, aby spowodować samoprzecięcie. Zastosowano wyrażenie kontaktu powierzchnia do powierzchni.
Opcja interakcji Kontakt dla komponentów nie jest dostępna dla badań nieliniowych. Menedżer właściwości PropertyManager Interakcje lokalne służy do stosowania lokalnych zestawów kontaktowych pomiędzy elementami geometrycznymi wybranych komponentów.
Swobodne Wybrane komponenty mogą przecinać się nawzajem podczas symulacji. Nie należy używać tej opcji, jeżeli nie ma pewności, że obciążenia nie spowodują przenikania komponentów. Ten typ interakcji zastępuje istniejące interakcje na poziomie komponentu.
Izolowany Zapobiega przepływowi ciepła wywołanego przez przewodzenie pomiędzy wybranymi komponentami.

Komponenty

  Interakcja globalna Wybiera złożenie najwyższego poziomu w celu zastosowania warunku interakcji globalnej. Wybrany typ interakcji ma zastosowanie do wszystkich komponentów złożenia.
Komponenty do interakcji Należy wybrać komponenty, aby określić warunki ich interakcji. Wymagane komponenty można wybierać z wysuwanego drzewa operacji FeatureManager lub z obszaru graficznego przy użyciu narzędzia Filtr obiektów bryłowych na pasku narzędzi Filtr wyboru.

Właściwości

Zakres przerw dla wiązania Określa prześwit umożliwiający zakwalifikowanie elementów geometrycznych do interakcji wiązanych. Wartość domyślna parametru Maksymalny procent przerwy to 0,01% długości charakterystycznej modelu i jest określona w części Opcje domyślne > Interakcje . Komponenty, które mają prześwity większe od tej wartości progowej, nie są wiązane na poziomie lokalnym. Domyślny maksymalny prześwit można zastąpić wartością zdefiniowaną przez użytkownika.
Oblicz minimalną przerwę Narzędzie to jest dostępne po wybraniu dwóch komponentów w Komponenty do interakcji do zastosowania kontaktu wiązanego.

Oblicza minimalną odległość między tymi dwoma wybranymi komponentami.
Uwzględnij krawędź skorupy – pary ściana bryły/ściana skorupy i krawędzie (wolniejsze) Tworzy zestawy kontaktowe wiązane krawędź-krawędź dla par krawędzi zlokalizowanych w dozwolonym odstępie dla wiązania.
Prawidłowe pary krawędzi skorup lub obiektów arkusza blachy, które kwalifikują się do wiązania, to:
  • Proste, równoległe i nieprzenikające krawędzie skorupy (lub prawie równoległe, w granicach jednego stopnia tolerancji).
  • Krawędzie kołowe, które mają taki sam promień i są koncentryczne oraz nieprzenikające.
  • Krawędzie skorupy (proste lub łukowe) i ściany skorupy albo bryły (planarne lub cylindryczne).
Zakres przerw pozwalający uwzględnić kontakt: Określa prześwit umożliwiający zakwalifikowanie elementów geometrycznych do kontaktu. Domyślna wartość określona w części Opcje domyślne > Interakcje wynosi 10% długości charakterystycznej modelu.
Stabilizuj obszar, jeśli przerwa wynosi: Stosuje niewielką sztywność do zakwalifikowanych obszarów, aby solver mógł poradzić sobie z problemami z niestabilnością i rozpocząć symulację. Oprogramowanie stosuje stabilizację kontaktu do komponentów, które mają początkowy prześwit w zakresie wartości progowej 1% długości charakterystycznej modelu.

Można dostosować dozwolone prześwity, aby lepiej dopasować je do modeli.
Współczynnik tarcia Określa współczynnik tarcia statycznego dla wybranego komponentu. Dopuszczalny zakres dla współczynnika tarcia wynosi od 0 do 1,0.

Statyczne siły tarcia są obliczane poprzez pomnożenie sił normalnych wygenerowanych w miejscach kontaktu przez podany współczynnik tarcia. Kierunek siły tarcia jest przeciwny do kierunku ruchu.

Zaawansowane

(Dostępne dla typu interakcji Wiązane).

Wymuś wspólne węzły pomiędzy dotykającymi granicami Wymusza ciągłość siatki na dotykających się granicach wybranych komponentów i tworzy siatkę komponentów jako jeden obiekt. Opcja ta jest obsługiwana tylko przez siatki standardowe i oparte na krzywiźnie.
Tworzenie wiązania Określa wyrażenie wiązania dla komponentów, dla których siatka jest tworzona niezależnie.

Powierzchnia do powierzchni

Opcja ta jest dokładniejsza, ale działa wolniej. W przypadku badania uproszczenia 2D solver stosuje kontakt wiązany krawędź do krawędzi.

Węzeł do powierzchni

Należy wybrać tę opcję w przypadku napotkania problemów z wydajnością podczas rozwiązywania modeli o skomplikowanych powierzchniach kontaktu. W przypadku analizy uproszczenia 2D solver stosuje kontakt węzeł do krawędzi.

Definiowanie interakcji na poziomie komponentów

Można użyć interakcji na poziomie komponentu, aby zmodyfikować domyślny globalny typ interakcji dla wybranych komponentów, na przykład z globalnego warunku wiązania do interakcji kontaktu. Interakcje na poziomie komponentu zastępują interakcje na poziomie globalnym.

Aby określić typ interakcji dla wybranych komponentów:

  1. W drzewie badania Simulation kliknąć prawym przyciskiem myszy ikonę Połączenia i wybrać Interakcja komponentu .
  2. W menedżerze właściwości PropertyManager wybrać żądany typ interakcji: Wiązane, Kontaktowe lub Swobodne.
  3. W części Komponenty wybrać żądane komponenty (części lub obiekty) z wysuwanego drzewa operacji FeatureManager.
  4. Dla interakcji Kontaktowe można określić Współczynnik tarcia.
  5. Kliknąć .
    W przypadku zmodyfikowania lub dodania nowego warunku interakcji po utworzeniu siatki, obok ikony Siatka pojawi się ikona błędu . Oprogramowanie automatycznie ponownie tworzy siatkę modelu przed uruchomieniem badania.