Simulation modeluje złącze śrubowe w układzie krzyżakowym z (a) elementem belki reprezentującym trzon śruby i (b) elementami sztywnego pręta reprezentującymi części nakrętki i łba.
Element belki nie mają odporności na moment obrotowy ponieważ osiowy rotacyjny stopień swobody jest zwolniony. Wyrażenie to jest zgodne z modelem fizycznym. Zastosowane obciążenie wstępne (siła zacisku) daje siłę tarcia potrzebną dla przeciwstawienia się poślizgowi pomiędzy połączonymi częściami.
Element belki reprezentujący trzon śruby jest odporny na rozciąganie - nie ma odporności na siłę ściskającą.
W scenariuszach obciążenia gdzie śruby są pod wpływem sił ściskania, siły osiowe złącz śrubowych mogą nie być dokładne. W takich przypadkach, zmniejszenie obciążenia wstępnego śruby może spowodować poluzowanie śruby i utratę kontaktu pomiędzy śrubą a komponentami. Zachowanie to nie może być uchwycone przez wyrażenie złącza śrubowego. Dla tych przypadków, należy modelować śrubę i zdefiniować zestawy kontaktów bez penetracji pomiędzy śrubą a komponentami.
Dla śrub o pasowaniu luźnym, liczba elementów sztywnego pręta jest równa liczbie węzłów na ścianach, które nie są w kontakcie z nakrętką i łbem śruby. Simulation tworzy odcisk średnicy łba lub nakrętki na ścianach części łączących, aby zdefiniować i utworzyć siatkę obszaru łba lub nakrętki.
Simulation generuje elementy sztywnego pręta dla śrub o pasowaniu ciasnym. Ponadto Simulation generuje elementy sztywnego pręta pomiędzy węzłami belki i węzłami powierzchni cylindrycznej, które nie są w kontakcie z trzonem śruby.