Temel Analiz Kavramları

Yazılım Sonlu Eleman Yöntemini (FEM) kullanmaktadır. FEM, mühendislik tasarımlarının analizine yönelik bir sayısal tekniktir. FEM, genel kullanım amaçlarına hitap etmesi ve bilgisayar ortamına uygulanabilir olması nedeniyle standart analiz yöntemi olarak kabul edilmektedir. FEM, modeli elemanlar adı verilen basit şekilli birçok küçük parçaya bölerek, karmaşık bir problemi esasen eşzamanlı olarak çözülmesi gereken birçok basit probleme dönüştürür.

Elemanlar, düğüm adı verilen ortak noktaları paylaşır. Modeli küçük parçalara bölme işlemine meshleme adı verilir.

Her elemanın olası tüm destek ve yük senaryolarında sergileyeceği davranış en iyi şekilde bilinir. Sonlu eleman yöntemi, farklı şekillere sahip elemanları kullanır.

Elemanın herhangi bir noktasındaki tepki, eleman düğümlerindeki tepkinin interpolasyonu ile belirlenir. Her düğüm, analiz tipine ve kullanılan elemana bağlı olarak birçok parametre ile tam olarak tanımlanır. Örneğin, bir düğümün sıcaklığı düğümün termal analizdeki tepkisini tam olarak tanımlar. Yapısal analizler için bir düğümün tepkisi genel olarak üç sürükleme ve üç rotasyon ile tanımlanır. Bunlara serbestlik dereceleri (DOF'ler) adı verilir. FEM kullanılarak gerçekleştirilen analize, Sonlu Eleman Analizi (FEA) adı verilir.

Dört yüzlü bir eleman. Kırmızı noktalar düğümleri göstermektedir. Bir elemanın kenarları eğri veya düz olabilir.

Yazılım, her elemanın diğer elemanlara bağlanabilirliğini göz önünde bulundurarak davranışını düzenleyen denklemleri formüle eder. Bu denklemler tepkiyi bilinen malzeme özellikleri, kısıtlamalar ve yükler ile ilişkilendirir.

Ardından, program denklemleri büyük bir eşzamanlı cebirsel denklem setine dönüştürür ve bilinmeyenleri çözer.

Örneğin gerilim analizinde, çözücü her düğümdeki yer değiştirmeleri bulur ve ardından program gerinimleri ve son olarak da gerilimleri hesaplar.

Yazılım aşağıdaki etüt türlerini sunar: