Sonlu Eleman Analizi (FEA), mühendislik tasarımlarının analiz edilmesine yönelik güvenilir bir sayısal teknik sağlar. İşlem bir geometrik modelin oluşturulmasıyla birlikte başlar. Ardından program, modeli ortak noktalarda (düğümler) birbirine bağlanmış basit şekilli küçük parçalara (elemanlar) ayırır. Sonlu eleman analizi programları, modeli birbirine bağlı bir ayrı elemanlar ağı olarak görür.
Sonlu Eleman Yöntemi (FEM), modeli oluşturan tüm elemanlardan elde edilen bilgileri bir araya getirerek modelin davranışını tahmin eder.
Meshleme, tasarım analizinin çok önemli bir adımıdır. Yazılımdaki otomatik mesher; global eleman boyutunu, toleransı ve yerel mesh kontrolü spesifikasyonlarını temel alarak bir mesh oluşturur. Mesh kontrolü; bileşenler, yüzler, kenarlar ve tepe noktaları için farklı eleman boyutları belirtmenizi sağlar.
Yazılım modelin hacmini, yüzey alanını ve diğer geometrik bilgileri göz önünde bulundurarak model için bir global eleman boyutu tahmin eder. Oluşturulan meshin boyutu (düğüm ve eleman sayısı); modelin geometrisine ve ölçümlendirmelerine, eleman boyutuna, mesh toleransına, mesh kontrolüne ve temas spesifikasyonlarına bağlıdır. Yaklaşık sonuçların yeterli kabul edilebileceği tasarım analizinin ilk aşamalarında, daha hızlı çözüm için daha büyük bir eleman boyutu belirtebilirsiniz. Daha doğru bir çözüm için daha küçük bir eleman boyutu gerekebilir.
Meshleme işlemi 3B dört yüzlü katı elemanlar, 2B üçgensel kabuk elemanları ve 1B kiriş elemanları oluşturur. Mesh, karma mesh tipi seçilmediği sürece tek tip elemanlardan oluşur. Bulk modelleri için doğal olarak katı elemanlar uygundur. İnce parçaların (sac levhalar) modellenmesinde doğal olarak kabuk elemanları uygunken, yapısal elemanların modellenmesinde kirişler ve kafes kirişler uygundur.