Podstawowe koncepcje analizy

Oprogramowanie wykorzystuje metodę elementu skończonego (FEM). FEM jest techniką numeryczną analizowania projektów inżynieryjnych. FEM jest uznana za standardową metodę analizy ze względu na uniwersalność i odpowiedniość do obróbki komputerowej. FEM dzieli model na wiele małych fragmentów o prostych kształtach, zwanych elementami, które zastępują skomplikowany problem wieloma prostymi problemami, które należy rozwiązać równocześnie.

Elementy posiadają punkty wspólne zwane węzłami. Proces dzielenia modelu na małe fragmenty nazywa się tworzeniem siatki.

Zachowanie każdego elementu jest dobrze znane dla wszystkich możliwych scenariuszy wsparcia i obciążenia. Metoda elementu skończonego (FEM) wykorzystuje elementy o różnych kształtach.

Reakcja w dowolnym punkcie w elemencie jest interpolowana na podstawie reakcji w węzłach tego elementu. Każdy węzeł jest w pełni opisany przez szereg parametrów, zależnie od typu analizy i użytego elementu. Na przykład: temperatura węzła w pełni opisuje jego reakcję w analizie termicznej. W przypadku analiz strukturalnych reakcja węzła jest zwykle opisywana trzema translacjami i trzema obrotami. Są to tak zwane stopnie swobody (DOF). Analiza wykorzystująca metodę elementów skończonych (FEM) jest nazywana analizą elementów skończonych (FEA).

Element czworościenny. Czerwone punkty reprezentują węzły. Krawędzie elementu mogą być zakrzywione lub proste.

Oprogramowanie tworzy równania, które sterują zachowaniem każdego elementu, uwzględniając jego połączenia z innymi elementami. Równania te wiążą reakcję ze znanymi właściwościami materiału, umocowaniami i obciążeniami.

W następnej kolejności program organizuje te równania w duży układ równoważnych równań algebraicznych i rozwiązuje je obliczając niewiadome.

W analizie naprężeń na przykład, solver znajduje przemieszczenia każdego węzła, a następnie obliczane są odkształcenia i ostatecznie naprężenia.

Oprogramowanie oferuje następujące typy badania: