Siatki kompatybilne i niekompatybilne

Pojęcia siatki „kompatybilnej” i „niekompatybilnej” dotyczą typu ciągłości siatki na stykających się elementach geometrycznych należących do różnych obiektów.

Pojęcia siatki „kompatybilnej” i „niekompatybilnej” dotyczą siatek złożeń i części wieloobiektowych, łączących się z siatkami brył lub elementów skorupy, lub obu typów elementów w siatce mieszanej. Pojęcia te nie mają zastosowania dla pojedynczych komponentów (pojedynczych obiektów bryłowych lub powierzchniowych).

Kompatybilna siatka

W siatce kompatybilnej, w przypadku stykających się elementów siatka jest tworzona w taki sposób, że węzły poszczególnych siatek elementów odpowiadają sobie nawzajem.

Odpowiadające sobie węzły mogą być łączone (w przypadku kontaktu wiązanego) lub nakładane. Dla kontaktu bez penetracji, węzły elementów kontaktowych są tworzone pomiędzy wspólnymi węzłami na ścianach elementów źródłowych i docelowych.

Wyniki uzyskiwane w oparciu o siatki kompatybilne są dokładniejsze w porównaniu z siatkami niekompatybilnymi.

shovel_compatible_mesh.gif
Ta kompatybilna siatka pokazuje wspólne węzły w miejscu kontaktu pomiędzy powierzchniami. Moduł Simulation scala wspólne węzły wzdłuż powierzchni współpracy dla kontaktu wiązanego.
Po wybraniu opcji kompatybilnej siatki program automatycznie utworzy siatkę części w złożeniu, aby uzyskać gładkie przejścia siatki pomiędzy dowolnymi dwiema częściami. Węzły na stykających się powierzchniach będą się na siebie nakładały i mogą zostać scalone w celu zapewnienia kontaktu wiązanego. Jeżeli utworzenie siatki kompatybilnej nie powiedzie się dla niektórych stykających się powierzchni, program próbuje wygenerować niekompatybilne siatki dla obu części w miejscu styku.

Niekompatybilna siatka

W niekompatybilnej siatce nie występują węzły odpowiadające węzłom siatki drugiego stykającego się elementu. Każdy element jest ma niezależną siatkę.

shovel_incompatible_mesh_stress.gif
Ta siatka niekompatybilna pokazuje, że węzły na stykających się powierzchniach nie są zgodne. Kontakt wiązany jest realizowany tylko przy użyciu równań wiążących.

W miejscach styku posiadających niekompatybilne siatki można napotkać obszary koncentracji naprężeń.