Informacje na temat kontaktu powierzchni do powierzchni:
- Bardziej ogólny niż węzeł do węzła i węzeł do powierzchni. Odpowiedni dla skomplikowanych kontaktów przy typowym obciążeniu.
- Nie wymaga kompatybilnej siatki pomiędzy ścianami źródłowymi i docelowymi.
- Dopuszcza tylko ściany jako elementy źródłowe i docelowe.
Program wewnętrznie wybiera potencjalne ściany źródłowe i docelowe. Są one zdefiniowane przy użyciu elementów Zestawu 1 oraz Zestawu 2 w menedżerze właściwości PropertyManager Zestaw kontaktowy.
- W większości przypadków daje dokładniejsze wyniki, lecz wymaga więcej czasu i zasobów.
- Nie zalecany, gdy powierzchnia kontaktu pomiędzy ścianą źródłową, a ścianą docelową staje się zbyt mała lub zredukowana do linii bądź punktu podczas deformacji. W takich przypadkach należy używać opcji Węzeł do powierzchni.
- To wyrażenie kontaktu jest dostępne wraz z typem kontaktu Bez penetracji dla badań statycznych i nieliniowych. Nie dopuszcza on przenikania pomiędzy elementami źródłowymi i docelowymi podczas obciążania, lecz pozwala im na odsuwanie się od siebie nawzajem i powstawanie przerw. W przypadku badań termicznych opcja ta jest dostępna łącznie z typem kontaktu Opór termiczny.
-
W przypadku badań nieliniowych opcja kontaktu powierzchnia do powierzchni jest dostępna w menedżerze właściwości PropertyManager Zestaw kontaktowy. Utworzenie drobniejszej siatki w obszarze kontaktu poprawia jakość wyników dla tej opcji. Mimo to można użyć także pozostałych opcji kontaktu, Węzeł do węzła i Węzeł do powierzchni w opcjach Zaawansowane opcje w menedżerze właściwości PropertyManager Zestaw kontaktowy.
Wyrażenie powierzchnia do powierzchni stosuje się w przypadku kontaktów bez penetracji po wybraniu metody Kontrola długości łuku.