Otoczka złożenia to szczególny rodzaj komponentu złożenia. Otoczki spełniają dwie główne funkcje. Otoczek można używać jako komponentów odniesienia oraz jako narzędzi zaznaczania.
Otoczki są ignorowane w globalnych operacjach złożenia, takich jak lista materiałów oraz właściwości masy.
Jeśli kopiujemy, tworzymy lustro lub szyk otoczki, powstały komponent jest również otoczką.
Następujące ikony określają komponenty otoczki w drzewie operacji FeatureManager:
 |
Część otoczki |
 |
Podzespół otoczki |
Otoczki jako komponenty odniesienia
Otoczek można używać jako komponenty odniesienia. Dodane komponenty, które nie pasują do złożenia, można przekształcić w otoczki, które pozwalają wyobrazić sobie, w jaki sposób zmienić rozmiar i ustawić pozycję funkcjonalnych komponentów złożenia.
Na przykład, załóżmy, że projektujemy złożenie płytki drukowanej, która ma zostać wykorzystana jako podzespół drukarki.
Można wstawić dolną pokrywę drukarki jako otoczkę, aby się do niej odnieść podczas projektowania złożenia płytki drukowanej. Ponieważ pokrywa jest otoczką, nie znajduje się na liście materiałów złożenia płytki drukowanej i nie jest uwzględniana w obliczeniach właściwości masy.
Otoczki domyślnie wyświetlane są jako błękitne przezroczyste obiekty.
Otoczki jako narzędzia zaznaczenia
Otoczki umożliwiają zaznaczanie, pokazywanie lub ukrywanie komponentów w zależności od ich umiejscowienia względem objętości otoczki (wewnątrz, na zewnątrz lub w poprzek). Otoczki można użyć samej w sobie do szybkiej zmiany widoczności komponentów złożenia lub do zaznaczenia komponentów do innych operacji edycji, takich jak wygaszanie, kopiowanie lub usuwanie. Za pomocą funkcji Zaznaczanie zaawansowane można użyć otoczki w połączeniu z innymi charakterystykami komponentu do zaznaczenia komponentów. Patrz Zaawansowany wybór komponentów.
Na przykład w tym złożeniu linii produkcyjnej otoczka została dodana w celu przedstawienia stacji, gdzie stoi pracownik podczas pracy przy linii produkcyjnej.
Otoczki można użyć do upewnienia się, że zapewniono wystarczająco dużo miejsca do pracy. Na przykład można wykorzystać narzędzia zaznaczania otoczki do pokazania tylko komponentów znajdujących się wewnątrz otoczki.
Otoczkę można utworzyć w osobnym dokumencie części i wstawić ją do złożenia lub utworzyć ją w kontekście złożenia. Komponent otoczki musi być objętością bryłową (a nie skorupą). Dzieje się tak ponieważ wybór za pomocą otoczek opiera się o przenikanie pomiędzy funkcjonalnymi komponentami złożenia a komponentem otoczki. Nie jest on oparty o zamknięcie komponentów wewnątrz ramki granicznej komponentu otoczki.