Jak działa schemat autowymiarowania

Po ustawieniu opcji menedżera właściwości PropertyManager Schemat autowymiarowania i kliknięciu , zachodzi następujący proces:

  1. Jeżeli wybrano Wszystkie operacje jako Zakres pierwszym wykonywanym krokiem jest rozpoznawanie operacji w celu wykrycia operacji technologicznych. Podczas rozpoznawania operacji:
    • Wszystkie istniejące wcześniej operacje pozostają nie zmienione. Nie są one umieszczane w nowo zdefiniowanym szyku, a ich ściany nie są używane do definiowania innej operacji. Na przykład: jeżeli otwór uczyniono bazą pomiarową, nie zostanie on dodany do nowo definiowanego szyku otworów, a płaszczyzna zdefiniowana jako baza pomiarowa nie zostanie użyta do zdefiniowania szczeliny.
    • Uwzględniane są Filtry operacji.
    • Operacje są ustanawiane nadając operacjom modelowania priorytet nad operacjami rozpoznanymi przez topologię. Na przykład: najwyższy priorytet mają operacje sfazowania, zaokrąglenia lub Kreatora otworów SOLIDWORKS.
    • Operacje są definiowane z nadaniem operacjom skomplikowanym priorytetu nad operacjami prostymi. Na przykład: rozpoznawanie pogłębienia walcowego, szczeliny lub kieszeni jest nadrzędne w stosunku do płaszczyzny lub otworu prostego.
    Rozpoznawanie operacji nie rozpoznaje następujących typów operacji:
    • Otwór złożony lub płaszczyzna złożona
    • Płaszczyzna przecięcia lub punkt przecięcia
    • Szerokość
    Jeżeli są one wymagane, konieczne jest ich zdefiniowanie jako wcześniej istniejące operacje, przed uruchomieniem polecenia Schemat autowymiarowania.
  2. Generowanie schematów tolerancji dla danego zbioru operacji z uwzględnieniem parametrów Typ części i Typ tolerancji w obszarze Ustawienia.
    1. Jeżeli wybrano Położenia i kształtu jako Typ tolerancji, proces rozpoczyna się od zastosowania tolerancji koniecznych do skorelowania baz pomiarowych, które mogą być kombinacją tolerancji profilu powierzchni, pozycji i orientacji.
    2. Tolerancje rozmiaru są stosowane do wszystkich operacji rozmiaru, włącznie ze wszystkimi typami otworów, szczelinami, wrębami, zaokrągleniami, sfazowaniami, wcześniej istniejącymi szerokościami oraz tymi elementami będącymi składowymi operacjami szyku.
    3. Wymiary i tolerancje są stosowane w celu zlokalizowania każdej operacji i szyku w oparciu o wybrany Typ tolerancji:
      Plus i minus Odpowiednie wymiary plus i minus są stosowane w celu zlokalizowania każdej operacji, włącznie z operacjami wcześniej istniejącymi.
      • Relacje pomiędzy operacjami tolerancji i odniesienia nie zawsze są zgodne ze standardowymi technikami wymiarowania. Na przykład otwory które nie są równoległe do operacji odniesienia nie mogę być bezpośrednio umieszczone przez wymiary. Operacje te typowo wymagają, aby wymiary były skierowane do przecięcia ich osi i innej operacji, jak płaszczyzna (punkt przecięcia). Relacje te muszą być ustanowione ręcznie przy użyciu narzędzia Lokalizacja .
      • Operacje powierzchni nie są uwzględnianie.
      Położenia i kształtu
      1. Tolerancje są stosowane w celu skorelowania baz pomiarowych. Na przykład: jeżeli bazami pomiarowymi są trzy wzajemnie prostopadłe płaszczyzny, tolerancja płaskości jest stosowana do pierwszorzędnej bazy pomiarowej, tolerancja prostopadłości jest stosowana do drugorzędnej względem bazy pomiarowej A, a tolerancja prostopadłości jest stosowana do trzeciorzędnej względem baz pomiarowych A i B.
      2. Tolerancje pozycji i bicia kołowego są stosowane w celu zlokalizowania wszystkich operacji rozmiaru, włącznie ze wszystkimi typami otworów, szczelinami, wrębami i wcześniej istniejącymi szerokościami.
      3. Tolerancje profilu powierzchni są stosowane w celu zlokalizowania kieszeni i powierzchni.
      4. Wymiary plus i minus są stosowane w celu zlokalizowania indywidualnych operacji płaszczyzn oraz wcześniej istniejących operacji punktu, linii i płaszczyzny.
  3. Tworzenie elementów wyświetlania dla wymiarów i tolerancji oraz ich umieszczenie w odpowiednich widokach adnotacji, z uwzględnieniem typu części, płaszczyzn szkicu użytych do zdefiniowania geometrii operacji i wcześniej istniejących widoków adnotacji.
    1. Dla każdego wymiaru i tolerancji tworzony jest element wyświetlania.
    2. Definiowane są grupy tolerancji. Na przykład: tolerancje położenia i kształtu, bazy pomiarowej i rozmiaru są odpowiednio grupowane ze sobą.
    3. Elementy wyświetlania są umieszczane w odpowiednim widoku adnotacji. Aktywne i wcześniej istniejące widoki adnotacji mają nadany najwyższy priorytet. Jeżeli te widoki adnotacji są nieodpowiednie, tworzone są nowe widoki adnotacji. Układ wymiarów uwzględnia kierunek szkicu. Poniższy przykład stanowi ta sama część, jednakże każdy szkic był wyciągnięty wzdłuż innej osi:
      Oś-X
      Oś-Y
      Oś-Z
    4. Duplikaty wymiarów są grupowane i stosowane są liczby wystąpień.
    5. Wymiary i tolerancje są rozmieszczane tak, by uzyskać dobrą widoczność każdej adnotacji.