Menedżer właściwości PropertyManager Kontakt komponentu

Menedżer właściwości PropertyManager Kontakt komponentu służy do wybierania komponentów i ustawiania domyślnego warunku kontaktowego dla wszystkich obszarów, które są wspólne dla wybranych komponentów.

Można zastosować wiele warunków kontaktu, aby zastąpić ustawienie kontaktu globalnego, dodając kontakt komponentu oraz lokalny zestaw kontaktowy. Modyfikowanie i dodawanie warunku kontaktu wymaga ponownego utworzenia siatki modelu.

Typ kontaktu

Dostępne opcje zależne są od typu badania:

Bez penetracji Wybrane komponenty lub obiekty nie penetrują się wzajemnie podczas symulacji, bez względu na ich początkowy warunek kontaktu. Domyślnie obiekty nie penetrują się nawzajem, jeżeli deformacja podczas symulacji jest wystarczająca, aby spowodować samo-przecięcie. Dla kontaktu Bez penetracji zastosowane jest wyrażenie kontaktu powierzchnia do powierzchni.
Opcja kontaktu komponentów Bez penetracji nie jest dostępna dla badań nieliniowych. Należy użyć definicji zestawu kontaktowego, aby zastosować kontakt Bez penetracji pomiędzy wybranymi obiektami.
Wiązane (bez prześwitu) Wybrane komponenty lub obiekty zachowują się podczas symulacji jakby były zespawane.
Zezwalaj na penetrację Wybrane komponenty lub obiekty mogą penetrować się wzajemnie podczas symulacji. Nie należy używać tej opcji, jeżeli nie ma pewności, że obciążenia nie spowodują przenikania komponentów. Opcja Zezwalaj na penetrację zastępuje istniejące kontakty komponentów. Aby zastosować opcję Zezwalaj na penetrację do komponentów lub złożenia najwyższego poziomu, należy wcześniej zdefiniować typ kontaktu.
Izolowany  

Komponenty

  Kontakt globalny Wybiera złożenie najwyższego poziomu dla zastosowania warunku kontaktu globalnego.
part.png Komponenty dla kontaktu Należy wybrać komponenty, dla których chcemy określić warunki kontaktu z innymi komponentami w złożeniu. Żądane komponenty można wybierać z wysuwanego drzewa operacji FeatureManager lub z obszaru graficznego przy użyciu narzędzia Filtr obiektów bryłowych na pasku narzędzi Filtr wyboru.

Opcje

(Widoczne tylko w przypadku kontaktu Wiązanego).

Kompatybilna siatka Program tworzy zgodną (kompatybilną) siatkę na początkowo stykających się obszarach. Jeżeli siatka jest kompatybilna, program scala wspólne węzły wzdłuż wspólnej powierzchni.
W przypadku wyboru kompatybilnej siatki i zdefiniowania lokalnego kontaktu bez penetracji pomiędzy dwoma stykającymi się elementami wspólne węzły nie są łączone, lecz „duplikowane”. Istnieje korelacja węzeł-węzeł dla siatki pomiędzy elementami źródłowymi i docelowymi wzdłuż wspólnej powierzchni.
Patrz także Pomoc SOLIDWORKS Simulation:Kompatybilne i niekompatybilne siatki.
Niekompatybilna siatka Program dokonuje tworzenia siatek niezależnie dla każdego komponentu. Opcja ta może pomóc w udanym utworzeniu siatki, jeżeli tworzenie siatki nie powiodło się przy użyciu opcji kompatybilnej siatki. Generalnie opcja kompatybilnej siatki daje dokładniejsze wyniki w wiązanych obszarach.
Nie dotykające ściany Program tworzy kontakt wiązany pomiędzy parami ścian, które nie stykają się, ale znajdują się w obrębie określonej maksymalnej odległości. Ściany mogą być nierównoległe, ale musi istnieć wspólny obszar rzutowania pomiędzy nimi.
Kontakt wiązany dla niedotykających się ścian jest zawsze niezgodny.
Uwzględnij krawędź skorupy – pary ściana bryły/ściana skorupy i krawędzie (wolniejsze) Tworzy automatycznie zestawy kontaktowe wiązane krawędź-krawędź dla par krawędzi skorup, krawędzi i ścian skorup oraz krawędzi skorup i ścian brył w obrębie wielkości przerwy określonej w ustawieniu Maksymalny prześwit.

Prawidłowe pary krawędzi należących do skorupy lub obiektów arkusza blachy są następujące:

  • Proste, równoległe i nieprzenikające krawędzie skorupy (lub prawie równoległe, w granicach jednego stopnia tolerancji).
  • Krawędzie kołowe, które mają taki sam promień i są koncentryczne oraz nieprzenikające.
  • Krawędzie skorupy (proste lub łukowe) i ściany skorupy albo bryły (planarne lub cylindryczne).
Jednostka Ustawia jednostki dla odległości prześwitu.
Maksymalny prześwit Ustawia maksymalny prześwit pomiędzy nie dotykającymi się ścianami lub krawędziami skorupy. Pary ścian lub krawędzi leżące dalej od siebie niż ta odległość nie są wiązane.

Tarcie

(Widoczne w przypadku kontaktu Bez penetracji dla badań statycznych i nieliniowych).

Współczynnik tarcia Określić współczynnik tarcia w przedziale od 0 do 1.

Określanie kontaktu dla komponentów

Aby ustawić kontakt dla komponentów, należy:

  1. W drzewie badania Simulation kliknąć prawym przyciskiem myszy ikonę Połączenia i wybrać Kontakt komponentu .
  2. W menedżerze właściwości PropertyManager, wybrać żądany typ kontaktu.
  3. W części Komponenty dla kontaktu part.png, wybrać żądane komponenty z wysuwanego drzewa operacji FeatureManager.
  4. Dla kontaktu Wiązane, należy wybrać Kompatybilna siatka lub Niekompatybilna siatka. Dla kontaktu Bez penetracji należy określić Współczynnik tarcia .
  5. Kliknąć .
    W przypadku zmodyfikowania lub dodania jakiegokolwiek zestawu kontaktowego obok ikony Siatka pojawi się ikona błędu . Gdy badanie zostanie uruchomione, oprogramowanie automatycznie dokona ponownego utworzenia siatki modelu przed uruchomieniem badania.